Sessizdi ve yabancıydı. Onu kimse tanımıyordu ama herkes biliyordu. Yüzünü kapatan siyah kapüşonu, sırtında siyah sırt çantası ve elinde taşıdığı siyah keman kutusu ile sokaklarda dolaşırdı. Gözüne kestirdiği yerde durur, kemanını çalarak insanları...
Hayat uzun ve zorlu bir yolculuk. Düşe kalka yürüdüğümüz bu yolda ayağımızın takılacağı taşları, kararsız kalacağımız yol ayrımlarını bilemeyiz. Hayattan ders almak istiyorsak eğer o taşa takılıp düşmeli, yanlış yola girmeliyiz. Bu, hayat denen yolculuktan bir şeyler öğrenip daha iyi kararlar verebilmemiz için gerekli bir şeydir.
Hayat ya işte, herkese aynı akmıyor. Bazılarının hayatı ne yazık ki olması gerektiği gibi değildir. Onların yoluna bile isteye kazılmış çukurlar, yürüyememesi için yoluna atılmış fazladan taşlar vardır. Bu yollarda yürümeyi başaran insanların güçlü olduğu söylenir, hayır öyle değildi. Bu yollarda yürüyen insanlar yorgundur. Anlaşılma uğruna verdiği çabasından dolayı suskundur. Uğradığı ihanetler sonucu yalnızdır. Kaybettikleri yüzünden, kayıptır.
Kemancı ise, yolu en başından taşlarla ve çukurlarla döşenmiş birisiydi. Takılıp düştüğü taşlar yüzünden kalkamadan taşlanmış birisiydi. Evet, o bu yolda yürümeyi başarmıştı, ama kimse yürürken aldığı yaralarını bilmiyordu. Kaybettiklerini ve kaybetmeye mahkum olduğu şeyleri bilmiyorlardı. Onu sadece gizemli kemancı olarak biliyorlardı, belki de hep öyle kalacaktı.
Yıllar üstüne aylar geçmiş, yaz' ın sıcaklığına veda eden insanlar kış' ın soğuğundan kaçar olmuşlardı. Yağmur taneleri bereket olarak yer yüzüne düşerken, bir çok insan ıslandığı için şikayet ediyordu.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Akşam üstü, Efe pencereye düşen yağmur tanelerinin kayarak bir birlerine karışıp daha hızlı ilerleyen pencereden arka bahçeye bakıyordu. Gözleri düşen yağmur tanelerinde olsada, aklı karmaşık olduğu kadar net olan düşüncelerdeydi. Arkasından arkadaşı Semih' in evin içinde attığı adımları duysada duruşunu bozmadı.
Türkiye' ye taşınmayı başta kesin bir dille reddetmiş olsada, oradan, o evden uzaklaşmak ona azda olsa iyi gelmişti. Sadece bunu kendisi fark etmiyordu.
Geçen bu süre boyunca, Semih in eve getirttiği doktorlar ve uygulanan tedaviler ile Efe normal kilosuna dönmüş, biraz daha konuşkan olmuştu. Pisikoloğundan hoşlanmayan Efe inatçıydı ama doktor çetin cevizdi. Başlarda zorlansada, Efenin kabuğunu kırmayı başarmış, hikayesini öğrenebilmişti. Yine de hikayesini öğrenmekten ileriye gidememişti. Doktor son gelişinde sözlerini Efe'nin kafasına kazımayı başararak ayrılmıştı. Çünkü doktorun sözleri Efenin kafasında dönüp durarak onu sinir ediyordu.
"Yeniden başlamalısın, her insan hayatında kötüşeyleryaşar. Önemli olan kendini toparlayıp devam edebilmektir. Sürekli kendini veya başkasını suçlamak düştüğün yerden kalkmamak için uydurduğun bahanelerden başka bir şeydeğil. Şimdi söyle bana, sen devam etmek istiyor musun ? Yoksa bahanelere sığınmaya devam ederek düştüğün yerde yok olmak mı istiyorsun ? Çünkü kararın yok olmak ise sana kimse yardım edemez. Kararını ver Efe Koral. Hayata devam mı etmek istiyorsun ? yoksa yokolmak mı ? "
