Two Universe //Taekook

-34-

İyi okumalar....
Yorumlarınızı bekliyorum❤️❤️❤️

*********
Yıl 2023

Taehyung'un ailesi hastaneden çıktıktan sonra Jungkook hemen babasının işlerinin başına geçmişti. Babasının arkadaşları işi öğrenmesinde ona yardımcı olurken Jungkook da aynı zamanda üniversiteye devam ediyordu. Kısacası oldukça yoğun bir programı vardı.

Bu son bir haftada kendine ayırdığı zamanlarda ise tek bir şey yapıyordu.

Telefon rehberine öylece bakmak...

Taehyung'un ismi ekranda dururken Jungkook'un parmakları gidip geliyor, onu aramak istiyor ama cesaret edemiyordu.

Son bir haftada çok fazla yorulmuştu ve onun sesi bütün yorgunluğunu alırdı, buna emindi ama korkuyordu. En son birbirlerinden ayrıldıklarında araları oldukça iyiydi... Ama ya Taehyung onu tekrar aradığı için rahatsız olup bebeğini görmesine bir daha asla izin vermeseydi?

Bir yanı deli gibi omegayı aramak isterken diğer yanı aramaması gerektiğini söylüyor, kafasını karıştırıyordu.

Akşamüzerine doğru yine yüksek rezidansın en tepesindeki ofisinde oturmuş, şehir manzarasını izlemek yerine Taehyung'un isminin yazılı olduğu telefonunu izliyordu.

Birden kalbi titremiş gibi hissetti ve Taehyung'u aramak için elini telefonunun ekranına attı. Tam o sırada ise telefonu çalmıştı.

Arayan Taehyung'tu...

"Ah... Şey... Merhaba Jungkook."

En son birbirlerini gördüklerinde birbirlerine sarılıp beraber Taehyung'un karnını sevmiş ve hatta Jungkook hastaneye gidip Taehyung'u görüntülü olarak ailesiyle görüştürmüş olsa da hâlâ iki yabancı gibiydiler birbirlerine karşı.

Taehyung'un çekingen sesi, hoparlöre alınmış telefon sayesinde odada yankılanırken Jungkook da üzerindeki şaşkınlığı atmış ve daha rahat bir tonda konuşmaya çalışmıştı.

"Taehyung... Ben de tam seni arayacaktım... Hissettim senin beni arayacağını..."

"O garip his benim bir süredir içimde vardı aslında. Senin beni aramanı bekliyordum Jungkook... Ya da... Sadece hamilelik hormonları o şekilde hissettiriyor."

Taehyung gergin bir şekilde konuşurken Jungkook sessiz kalmıştı. Mühürleri kırılmış olsa da hâlâ birbirlerine mühürlüymüş gibi arada bu tip şeyleri hissediyorlardı demek ki...

"Aslında ben... Seni rahatsız edeceğim belki ama-"

"Ben asla senden rahatsız olmam."

Jungkook büyük bir ciddiyetle onun lafını bölerken Taehyung bir süre sessiz kalmıştı.

"Bebek birazcık yerinde duramıyor. Bana yuva yapmam için giysilerinden getirir misin? Belki senin feromonlarını hissederse sakinleşir."

Jungkook bir an duraksadı ve canının yandığını hissetti. Daha önce de bu soruyla karşılaşmıştı. Taehyung o zaman kızgınlıktaydı ve ondan yine yuva kurmasını istemişti. O zamanlar kendini ondan uzak tutmak için kendini becermesini söylemişti.

"Yuvaya gerek yok..."

"Ne?" Taehyung şaşkınlıkla sorarken tekrar aynı şeyin yaşandığını düşünmüştü. Ne bekliyordu ki zaten Jungkook'tan...

"Ben geleceğim. Yuvaya gerek yok. Seni kollarım arasına alırım."

"Sana yük olmak iste-"

"Taehyung... Sevgilim... Deme böyle şeyler..." Jungkook eskileri hatırlamanın verdiği acıyla gözlerini kapatıp adeta yalvarmıştı ona.