Xavier Thorpe | Hayal Et [One Shots] Tamamlandı

-Safe Place-

Xavier odasında defterine bir şeyler karalarken çok sakin ve kendi halindeydi. Her şeye rağmen aşık olmak ona çok farklı geliyordu. Rüyalarında, çizimlerinde, hatta aynadaki kendi yansımasında bile seni görüyordu. Gözlerindeki detaylarla ilgilenirken kapının çalınması onu irkiltti, gözlerini devirdi ve kapıyı açmak için sandalyesinden kalktı, kapıyı açtığında karşısında gördüğü kişi görmek istemediği biriydi.

"Ne istiyorsun, Bianca?"

"Ne yani, güzel bir akşam sohbeti için gelemeyeceğimi mi söylüyorsun? Konuşmayalı çok kabalaşmışsın."

Bianca, Xavier tarafından davet edilmeden, kayıtsızca içeri girdi. Xavier'in dağınık çizim masasına yaklaşırken kıkırdadı.

"Vay, vay, bizim Bob Rose yine iş başında. Ne çiziyorsun?"

Masaya yaklaştığı anda kapalı olan eskiz defterini gördü. Bir çizim kalemiyle tutturulmuş sayfayı açtı ve gördüğü resim hiç hoşuna gitmedi. Yüzü düştü. Morali bozuk bir şekilde masadan biraz uzaklaştığında defterinin açılmış olduğunu gördü Xavier. Öfkeyle masaya geldi ve defteri kapattı.

"Benim özel çizimlerimi açma hakkını sana kim veriyor?"

Bianca küçümseyerek bakmıştı. "Olayı bu kadar büyütme. Sadece basit bir çizim." Xavier'in öfkesi bir an için gözlerinden okunuyordu "Senin için basit bir çizim olabilir ama benim için kesinlikle basit bir çizim değil. Şimdi lütfen odamdan çıkar mısın?" Bianca Xavier'e birkaç adım daha yaklaştı. "İnan bana, bu kız sana iyi gelmiyor. Ne kadar durgunlaştığının farkında mısın?"

"Kimin bana iyi gelip gelmediğine sen mi karar veriyorsun? Pardon, unutmuşum. İnsanları sesinle kendine aşık edebiliyordun, değil mi? O zaman bunu da yapabilirsin."

Bianca sesini biraz yükseltti. "Bunu yapabileceğime hâlâ nasıl inanabiliyorsun? Senin için, ilişkimiz için elimden gelen her şeyi yaptım ve sen bunu tamamen görmezden geldin! Biliyor musun, aramızdaki şeylerin bittiğine memnunum. Umarım çizdiğin o kız senin nasıl biri olduğunu anlar. Başka bir şey söylemeyeceğim."

Bianca öfkeyle odadan çıktı. Kapının çarpma sesi tüm koridor boyunca duyuldu. Xavier kendini sandalyesine attı. Birkaç saniye sonra telefonu bir bildirimle titreşti. Xavier telefonunu cebinden çıkardı ve bildirim penceresindeki mesaja baktı. Tabii ki mesajı sen göndermiştin. Tüm tartışma boyunca, Bianca ve Xavier'in tartıştığını sezmiştin. İnadından mı bilmiyordun ama Xavier'e mesaj atma isteği duymuştun.

YN: 'Aşıklar tartıştı mı?'

Xavier bu mesajı gördükten sonra yanaklarını şişirdi ve kendi kendine mırıldandı. "Bazen keşke yeteneğin sezgi değil de başka bir şey olsaydı diyorum."

Xavier: 'O benim kız arkadaşım değil. Bunu en iyi sen biliyorsun, şakanın sırası değil.'

Y/N: 'Sadece şaka yapıyordum. Ayrıca, şu anda sezgilerim biraz boğuk. Her şeyi net göremiyorum, bu yüzden tartışmanı hissettiğim için kendini özel hissetmelisin. Her neyse, nasılsın?'