Laurel Trio:THE BADASS SISTERS (🌹)

Chapter 26

Raven POV

"M-Ma... Mama.." walang tigil ang pagdaloy ng luha ko sa pisngi ko

Nang hihina na ang mga tuhod ko habang nag lalakad palapit sa bangkay ni Mama

"M-Ma... s-sorry... I-I'm sorry M-mama..." tuluyang napa luhod na ako sa tabi nito habang naka subsub ang mukha sa kama

"M-mama... s-sorry.. d-dahil sa pagiging selfish ko n-nawala ka sa'min.... n-nawala ka sa'kin..." humihikbing wika ko

"M-mama... s-sorry... I-I'm sorry.. n-nahuli a-ako Mama..." tanging hagulgol ko lang ang maririnig sa loob ng morgue

Paulit ulit lang na humingi ako ng sorry rito kahit alam kong hindi na niya ako naririnig

"Raven!"humihikbing nag-angat ako ng tingin

"P-pa... Papa s-sorry... I-I'm sorry Papa..." umiiyak na wika ko rito

"Sorry, Papa... sorry... k-kasalanan ko.. I'm S-sorry Papa..." umiiyak na wika ko rito

Naramdaman ko ang pag tapik nito sa balikat ko

"Wala kang kasalanan, Nak alam kong ginawa mo lahat mailigtas lang kami. Ako nga dapat ang humingi ng sorry dahil wala manlang akong nagawa.... Pinanood ko lang na saktan ka nila.." umiling iling ako rito

"W-wala kang kasalanan, Papa.." mahinang wika ko rito

Alam kong hindi niya ginusto. Alam kong gustong gusto niya akong tulungan habang pinag tutulungan akong bugbugin ng iba pang tauhan ng hayop na yun

"Sorry, Raven wala manlang akong nagawa para iligtas ka o ang Mama mo..."mahigpit na niyakap ko si Papa

"Mahal na mahal ka ng Mama mo, Raven... "mas lumakas ang pag iyak ko dahil sinabi nito

"Alam mo bang tuwang tuwa siya ng malamang may minamahal ka ng babae bukod sakanya. "wika nito

"Huwag mong sisihin ang sarili mo, Raven dahil kung nasaan man ang Mama mo alam kong masaya siya... Alam kong nasa maayos na siyang lugar."tumango ako sa sinabi ni Papa

Pilit na ngumiti ako kay Papa habang pinipigilan ang sariling umiyak ulit

"Raven, mag pahinga kana." ani Liam saka kinuha ang tray na hawak ko

"Ayos lang Ako." wika ko rito

"Anong ayos ka lang?Ilang araw ka ng walang tulog. Hindi ka rin kumakain. May balak kabang patayin ang sarili mo?!" puno ng inis na wika nito

Napa iwas na lang ako ng tingin dahil totoo ang sinabi nito

"Huwag mo naman sanang pabayaan ang sarili mo. Isipin mo naman ang Papa mong nag-aalala sayo kayong dalawa na lang ngayon." malumanay na wika nito

"Nag-aalala na ang Papa mo sayo saka... May nag hihintay pang balikan mo." wika nito

" Ngayong malaya na tayo pwede na nating makasama ang babaeng mahal natin ng walang inaalala."dagdag nito

"Kailangan pa nating mag paliwanag kila, Jean pag balik natin."

Tumango ako rito saka iniwan siya. Kahit hindi ako maramdaman ng gutom ay pinilit kong kumain muna bago Ako natulog

"They already now about our mission." parehong nanigas kami ni Liam sa sinabi ni Axel

"P-pano?" nauutal na tanong ni Liam rito

"Narinig nila kayo ng kausapin kayo nila, Dionne." sagot nito  na ikinabilis ng kabog ng dibdib ko

Ibig sabihin matagal na nilang alam?

Hindi ko kakayanin kung pati si Jesshane ay mawala sa'kin

"J-jenn..." parehong natigil kami ni Liam ng madatnan si Jen sa loob ng Apartment namin

"Uyy, Welcome back!" naka ngiting bati nito na parehong ikinagulat namin ni Liam

Hindi ba niya alam? Hindi ba siya galit?

"H-hindi Kaba galit sa'min?" kinakabahang tanong ni Liam rito

Jen tilted her head while looking at Liam "Hindi. Alam ko naman ang dahilan niyo saka nakita ko kung gaano niya kamahal ang mga kapatid ko." naka ngiting wika nito

"Kaso sigurado akong mahihirapan kayo lalo kana, Liam mahihirapan ka ulit na palambutin ang puso ng Ate Je ko." wika nito

"Kinausap ko na sila. Hindi ko alam kung papakinggan ba nila ang sinabi ko."sambit nito

"I know they will."wika ni Axel rito

Hindi ko maiwasang mainggit sakanila dahil kahit nalaman ni Jen ang totoo hindi manlang nag bago ang pakikitungo nila sa isa't isa

"Tumaba ka ata, Jen."pigil ko ang matawa ng samaan ito ng tingin ni Jen pagkatapos batuhin ng unan si Liam

"Shut up!"inis na singhal ni Jen rito

"L-lets break up, Raven..." tila tumigil ang pag ikot ang mundo ko dahil sa sinabi nito

"N-no... Jesshane p-please kahit Isang pagkakataon na lang... p-please Hindi ko k-kakayanin kung pati ikaw m-mawala sa'kin." humihikbing pag-mamakaawa ko

Hindi ko kaya... Hindi ko kakayanin kung pati siya mawala sa'kin

" H-hindi ko kaya, Jesshane... "puno ng sakit na sambit ko rito habang hindi mapigilan ang sarili sa pag-iyak

"I-i al-ready l-lost my m-mother I can't l-lost you t-too... "hirap na hirap na wika ko

"P-please...."

"H-hindi ko na kakayanin, Jesshane.... m-mahal na mahal kita..."wala na akong pakialam kahit nag mumukhang desperado na ako habang naka luhod sa harapan niya

"M-Mahal kita, Jesshane.... Mahal na mahal.." paulit ulit na wika ko rito kahit parang umiikot na ang paningin ko

"Please... I love you so much, Jesshane..." sambit ko bago ko tuluyang naramdaman ang pagbagsak ng katawan ko

Bago tuluyang mag dilim ang paningin ko ay narinig ko ang pag tawag nito sa pangalan ko...

Hindi ko alam kung anong nangyari pero pag mulat ng mga mata ko ay sumalubong sa'kin ang puting kisame

"Jesshane..." walang boses na sambit ko ng maalala kung Anong nangyari bago ako mawalan ng malay

Gusto mang umiyak ulit ng mga mata ko ay wala ng luha pa ang lumalabas ngunit ramdam na ramdam ko ang sakit sa puso

"Raven..." agad akong napalingon sa side ng kamang kinahihigaan ko ng marinig ang boses ni Jess

"Jesshane.."hindi ko inalis ang tingin ko rito natatakot akong baka imahinasyon ko lang siya

"Ayos lang ba ang pakiramdam mo?" may pag aalalang tanong nito

Napa pikit na lang ako ng maramdaman ang init ng palad nito ng hawak nito ang pisngi ko

"Mahal na mahal kita, Jesshane... sobrang mahal na mahal kita..." naka pikit na wika ko rito dinadama ang init ng palad nitong nasa pisngi ko

"Mahal na mahal din kita, Raven." wala sa oras na napa mulat ako ng marinig ang sinabi nito

"I love you." bago pa ako tuluyang maka bawi sa sinabi nito ay naramdaman ko ang labi nitong naka lapat sa labi nito

Hindi ko maiwasang mapa luha habang inanamnam ang halikan naming dalawa

Naramdaman ko ang pag ngiti nito sa pagitan ng halikan naming dalawa

Hinawakan ko ang leeg nito saka mas pinalalim ang halikan naming dalawa

Sa pagitan ng halik ay ipinaramdam ko sakanya kung gaano ko siya kamahal na hindi ko kakayaning mawala siya sa buhay ko

"Mahal na mahal kita, Jesshane..." mahinang wika ko

"Mahal na mahal kita, Raven..." napa ngiti na lang ako sa naging tugon nito...