Deel 1- Sweet Goodbye

620 30 12
                                    

P.o.v. Bram, Een paar dagen na de bomaanslag, op de begravenis van Fenna
Langzaam komt de stoet in beweging. Het is een mengsel van zwart en grijs geklede mensen. Ik werp een blik naar voren en zie hoe Evert vecht tegen de tranen. Even kruisen onze blikken elkaar. Zijn blik is kil, emotieloos. Het voelt alsof zijn ogen dwars door mijn lichaam gaan. Ik laat mijn hoofd hangen en verplaats de kist van mijn ene schouder naar de andere. Verdomme, wat heb ik gedaan? Ik was de enige die bij haar was, ik had dit kunnen voorkomen! Maar het is gebeurt, er is niets meer aan te doen. Gedachteloos tuur ik in de verte. Alles gaat als een waas aan me voorbij. Na een tijdje staan we voor het graf. Langzaam laten Evert,Liselotte, Menno en ik de kist naar beneden zakken. Witte rozenblaadjes bedekken de zwarte, glimmende kist. Een traan rolt over mijn wang. Liselotte ziet het en pakt me stevig vast. "Bram, het is niet jou schuld." Haar zachte stem stelt me gerust. Ik knik en glimlach voorzichtig. "Soms lijkt het alsof je mijn gedachten kunt lezen." Liselotte knikt en pakt mijn hand. "Dat hoor ik wel vaker." Zwijgend lopen we naar de rest van het korps. Samantha staat vanaf een afstandje toe te kijken. Het lijkt alsof het haar niets kan schelen. "Wat doet Samantha?" Zegt Evert beledigt. "Die voelt zich een beetje ongemakkelijk,denk ik." Mompelt Menno. Ik knik en kijk Samantha indringend aan.

HET WORD VEEL SPANNENDERR! Wat vinden jullie? Tips? Dit is mijn eerste Moordvrouw FanFic, dus als jullie ideen of tips hebben? ❤

Moordvrouw: Without YouWaar verhalen tot leven komen. Ontdek het nu