Yemek yerken full beni izlemişti konuşmak istiyordum ama sebepsizce konusamiyordum ve sessizliği bozan o olmuştu
"Hatırlamışmıydın beni dün gece"
Hiç aklımdan çıkmamıştın ki
"Hah evet hatırladım baya uzun zaman oldu"
"Hıhı keşke dediğim sözü tutsaydın"
"Eger o sözü tutsaydım seninle bir daha karşılaşamazdım emin ol"
Kaslasini çatarak bakmisti ve sonra yemek yemeye devam etti bu sefer sessizliği ben bozdum
"Beni buraya nasıl getirebildin normal de asla gelmem"
"Sarhosluktan yürüyemiyordun bile mecburen kucağımda taşıyarak evime getirmek zorunda kaldım"
Yemek boğazımda kalmıştı ve öksürmeye başladım pedri hemen kalkıp su getirdi
"İyi misin?"
"İyiyim bi an şey oldum ya şey nasıl desem şaşırdım yani"
Sırıtarak yemek yedi ve telefonunu çıkardı arama kısmına uzattı ve bana gösterdi
"Efendim?"
"Numaranı yaz"
"Neden?"
"Seni bir daha kaybetmek istemiyorum çünkü"
Şok olmuştum ne diyeceğimi bile bilmiyordum dünyaca ünlü pedri benden numaramı istemişti şakamıydi bu ve beni bir daha kaybetmek istemediğini söyledi
Hocam bu pedri sakamidur
Telefonu almayınca Telefonu ittirdi mecburen almak zorunda kaldım ve numaramı yazıp Telefonu geri uzattım
"Bir yere gideceksen bırakayım gideceğin yere"
"Eve bırakır mısın?"
"Ailen bu halini görürse sinirlenebilir arkadaşına bırakayım istersen"
"Hayır ben tek yaşıyorum"
Tek yaşadığımı söyleyince ister istemez gülümsemişti
İçimde çok garip bir his vardı sanki 505 gibiydi ve çok farklıydı ilk defa böyle bir şey hissediyordum asla kelimelere anlatılmayacak bir şeydi bu.
Yukarı çıktım telefonumu aldım üstümü başımı düzelttim ve çantamda olan makyaj malzemelerimle ufak bir makyaj yapıp aşağı indim pedri arabanın kapısına yaslanmis telefona bakıyordu geldiğimi görünce beni süzdü yüzüme baktı ve gülümsedi ve bana arabanın kapısını açtı.
Arabaya bindigimizden beri hiç konuşmamistik ve tabiki sessizliği tekrardan o bozmuştu
"artcis monkey dinler misin"
"Evet bayılırım"
Gülümsedi ve radyoyu açtı açar açmaz çalan şarkı
artcis monkey:505 idi
İçimde ister istemez bi gariplik vardı çünkü ne zaman 505 dinlesem ya stresli oluyordum yada sinirli beni iyileştiren tek şarkı olabilirdi ve dinlerken de aynı şekilde stres oluyordum aklıma garip şeyler geliyordu fakat şuan gelmemişti şuan aklımda olan tek kişi pedriydi neden sürekli onu düşünüyordum onu da bilmiyordum kafam bir pizza kadar karmaşıktı.
Eve gelmiştik ve pedri arabayı durdurduktan sonra bana baktı inmek istemiyordum hep onun yanında kalmak istiyordum fakat bu imkansız bir şeydi iç çekerek ona baktım gülümsedim ve teşekkür ettikten sonra arabadan inmek için kapıyı açtım fakat pedri beni kolumdan kendine çekti dudaklarımızı birleştirdi Şok içinde kala kalmıştım ve sonra bende gözlerimi kapatmıştım araba da hala 505 çalıyordu.
Uzun bir sürenin ardından dudaklarını çekti ve
"Bunun ilk öpücüğün olduğunu biliyorum ilkler unutulmaz öyle derler genellikle ondan dolayı umarım unutmazsın beni benim seni 3 yıl boyunca unutamadığım gibi bunu 3. Kez tekrarlıyorum ve şimdi de tekrarlamak zorundayım her eğlence mekaninda bir pedri gonzeles yok bunu asla unutma 505'im"
