Μαύρο Ρόδο//🥀

Οι μοίρες

//

Ο Θέμης συμφώνησε να πάει ο ίδιος  την Αλεξία στην κηδεία.Οταν έφτασαν δε βρήκαν κανένα,μόνο τη Φιλαρέτη

"Που είναι οι άλλοι?"

Ρωτησε ο Θέμης

"Ποιοι άλλοι?Δεν είχε κανέναν"

Η Αλεξία πήγε δίπλα στη Φιλαρέτη.Ο ιερέας άρχισε την τελετή.Ο Θέμης ένιωσε μια μελαγχολία,μόνο οι υπάλληλοι του γραφείου τελετών,αυτοί ήταν κι εκείνη που μετέφεραν το φέρετρο.Ποσους είχε στη δούλεψη του,με πόσους συναναστρεφόταν,ούτε ψυχή δεν ήρθε να κάνει ένα σταυρό,να πει ένα αντίο κι ας μη το εννοούσε.Ο Θέμης ήθελε να φύγει αλλά δε μπορούσε,στεναχωριοταν για τον μεγαλύτερο εχθρό του,που κάποτε όμως ήταν ένα παιδί, φίλος του πριν χωρίσουν

Η Αλεξία κρατούσε σφιχτά το χέρι της Φιλαρέτης,ένα το άλλο το είχε ακουμπήσει στην κοιλιά της.Η Φιλαρέτη την κοίταξε με τρόμο όμως δεν είπε λέξη.Η ακολουθία τελείωσε και πλέον ο Βικέντιος ήταν κάτω από τη γη

"Φιλαρέτη,που θες να σε πάω?"

"Στον οίκο του Θεού,στους τοίχους του μοναστηριού, εκεί.."

"Σε πως το είπες?"

"Θα γυρίσω στον Αϊ Γιώργη, τίποτα δεν είχε εγκριθεί,οπότε.."

"Έλα θα αφήσουμε την Αλεξία,να πιούμε ένα καφέ και θα σε γυρίσω εγώ "

Ο Θέμης τους πήγε σπίτι και έφτιαξε ένα καφέ την παρηγοριάς.

"Φιλαρέτη, γίνεται να έρθω κι εγώ?"

Είπε η Αλεξία

"Αλεξία,τι λες?"

Τη μάλωσε ο Θέμης

"Φιλαρέτη, γίνεται?"

Η Φιλαρέτη την κοίταξε και ενευσε θετικά

"Φιλαρέτη"

"Πατέρα σε παρακαλώ"

"Παίρνω τον Πέτρο"

"Τι πιστεύεις θα μου πει?"

Ο Θέμης ένιωθε απελπισία,τι μπορούσε να κάνει

"Θέμη, μπορεί να έρθει έστω για λίγο"

"Τι λίγο να δω το κορίτσι μου στα ράσα? Βγάλαμε τη νύφη για να βάλουμε την κόρη?!"

"Πατέρα, σε παρακαλώ"

"Αλεξία "

"Θέμη,άσε τη να έρθει,για λίγο"

Ο Θέμης πήρε τον Πέτρο τηλέφωνο

"Πέτρο, ξέρεις τι μου είπε μόλις η πολύτιμη αδελφή σου?"