that one day/იმ ერთ დღეს

2.

მე, ანასტასია, ლიკა, ბარბარე და მარი, გამოვდიოდით კაფედან, და გზაში ვლაპარაკობდით, ჩვენს მომავალ უნივერსიტეტების შესახებ ხუთივემ სხვა და სხვა უნივერსიტეტებში ჩავაბარეთ, მაგრამ ეს ჩვენ ვერ შეგვაჩერებს. სახლისკენ მიმავალ გზაზე დავინახეთ უზარმაზარი დისკოთეკის შენობა, ისეთი ხმაური გამოდიოდა რომ ვფიქრობდი ოღონდ იქ შესვლა არ მოუნდეთ თქო.

-წამო შევიდეთ.(ლიკა)

-კარგით რა, რამე შარს არ გადავეყაროთ.(ბარბარე)

-მეც ვეთანხმები.(ნია)

-კარგით რა, რა მშიშრები ხართ ჩვენი რა მიდის.(ანასტასია)

-მართალია შევიდეთ ცოტა გავერთოთ.(მარიამი)

-წავედით.(მარიამი)

-ნია არ მომშორდე გთხოვ.(ბარბარე)

-არა ნუ გეშინია.(ნია)

მე და ბარბარე პირველი კლასიდან ასე დავდივართ, ორივე ძალიან მშიშრები ვართ და ერთმანეთს ვაწყნარებთ, განსაკუთრებულად გვეშინია ღამის კლუბების და ახლა ამ სამეულს ზუსტად იქ მივყავართ, ვაი და მარტო რომ წავიდეთ მე და ბარბარე რამე არ გამოგვეკიდოს და მერე საშველი არ გავხდეთ. კლუბის შესასვლელთან როდესაც მივდით იქ დაცვა დაგვხვდა, რომელმაც სრულიად გასაგებად აგვიხსნა რომ კლუბში ბილეთის გარეშე ვერ შევალთ, დიდი წუწუნის შემდეგ წასვლას ვაპირებდით როდესაც სამმა ბიჭმა გამოიარეს და თქვეს.

-ეს ხუთნი ჩვენთან არიან.(?)

-რაო?(ბარბარე)

-კარგით ბილეთის ფულს თქვენ გადაიხდით?(დაცვა)

-რათქმაუნდა.(?)

-მობრძანდით გთხოვთ.(?)

-ეს უფრო არ მომწონს.(ნია)

-დაწყნარდი, დაწყნარდი.(ბარბარე)

-გამოგვყევით აქ კარგი ადგილი ვიცით.(?)

-წამოდით.(მარიამი)

-გვეშინია, გვეშინია.(ნია და ბარბარე)