that one day/იმ ერთ დღეს

4.

-ახლა რას აპირებ?(ანასტასია)

-არ ვიცი.(ნია)

-იქნებ ჯერ გაგერკვია რა მოხდა?(ანასტასია)

-მომისმინე, იმ ადამიანისგან არცერთი სიტყვის გაგონება არ მსურს.(ნია)

-და მისი არცერთი სიტყვის არ მჯერა.(ნია)

დილა ადრიან მე და ანასტასია ვსაუბრობთ იმაზე თუ ახლა სად წავიდე, მეუბნება რომ შემიძლია მასთან დავრჩე, მაგრამ დედამის აშკარად არ უნდა კიდევ ერთი ადამიანის რჩენა, განსაკუთრებით ასეთ მდგომარეობაში, ამიტომ მირჩევნია რამე სხვა მოვიფიქრო.

-იქნებ ბინა იქირავო და სამსახურიც იშოვო ისეთი რომ კომუნალურებდი და საჭმლის ფულად გეყოს?(ანასტასია)

-კარგი იდეაა მაგრამ ეგეთ სამუშაობს ვერ ვიშოვი, ისე რომ ყველაფერი შევძლო.(ნია)

-რას ქვია ყველაფერი?(ანასტასია)

-ანუ მე უნდა ვიშოვო სამუშაო, რომლის თანხითან, ბინა, კომუნალურები და ჩემი საჭმლის ფული რომ ვიშოვო.(ნია)

-რომელი საოცრად შენ ჭამ ახლა.(ანასტასია)

-მართალია, მაგრამ ახლა ეგეთ სამუშაოს ვერ იშოვი, თან ჩემნაირი გოგონა რომელიც ყველაფრით უნიეჭოა.(ნია)

-რას ამბობ, შენ ძალიან ჭკვიანი ხარ.(ანასტასია)

-ხომ მარა არა მგონია მხოლოდ განათლება დამეხმაროს, ფიზიკურ სამუშაოში.(ნია)

-ღმერთო ჩემო, გამახსენდა!(ანასტასია) უცბად დაიყვირა და წამოხტა, მასთან ერთად მეც წამოვხტი.

-რა? რა გაგახსენდა?(ნია) მალევე ვკითხე მე.

-სამსახური!(ანასტასია)

-რა სამსახური?(ნია)

-ვაკანსია იყო გამოცხადებული, დამლაგებელი გვჭირდებაო, იქნებ მიხვიდე და ნახო რა პირობებს გთავაზობენ, კარგი იქნება ბინის ფულის გადახდასაც შეძლებ.(ანასტასია)

-ხომ კარგია, მაგრამ ეგეთი იაფი ბინა სად ვიშოვო?(ნია)

-ბიძაჩემი აქორავებს, საკმაოდ იაფად, თუ გინდა ვეტყვი და დღესვე გადადი.(ანასტასია)