that one day/იმ ერთ დღეს

12.

რამოდენიმე საათი, დღე, კვირა და თვე გავიდა იმის შემდეგ რაც გული მქონდა გატეხილი, დღემდე გული მტკივა და ვცდილობ შევეგუოო იმ ფაკტს რომ შეიძლება ვეღარასდროს ვიყო ბედნიერი, ისე მოვიდა ზამთარი რომ დემეტრეს ერთიც არ დაურეკავს მესიჯიც კი არ მოუწერია, მაგრამ ვგრძნობდი რომ ფიქრობდა იმაზე თუ რაც მოხდა, ბოლოს როდესაც მისი თვალები დავინახე სევდით იყო სავსე, თითქოს ნანობდა და გული სტკიოდა ისევე როგორც მე, მისი თვალები ყოველთვის მიმალავდნენ ნამდვილ გრძნობებს ბოლოს გარდა, სიმართლე მითხრა მისმა თვალებმა ამიტომ მოვიპოვე სიმშვიდე. ახალი წლის დილას ჩემს ცხოვრებაში ის მოხდა რასაც არასდროს ველოდი, გადავწყვიტე მენახა ის ადგილი სადაც პირველად დამპატიჟა, ხიდთან როდესაც მივედი უკნიდან ვიღაც მეძახის.

-ზამთარში არ ისეთი ლამაზი სანახავია ეს ხიდი.(დემეტრე)

-მე თქვენ არ გიცნობთ, ამიტომ არ გირჩევთ სხვის საქმეში ჩარევას.(ნია)

-აქ იმისთვის არ მოხვედი რომ ძველი დრო გაეხსენებინა?(დემეტრე) მთრლი სერიოზულობით მეუბნება, სახე ციტათითაც კი არ ეცვლება.

-ასეც რომ იყოს შენ რა?(ნია)

-მახარებს ის ფაქტი რომ კიდევ გიყვარვარ.(დემეტრე)

-სისულელეა, დიდი დრო გავიდა და მე შენ აღარ მიყვარხარ.(ნია)

-შენი თვალები სულ სხვა რამეს მეუბნება.(დემეტრე) ხელი მომკიდა და თვალებში ჩამხედა, თვალებიდან მხოლოდ ტკბილის ცრემლები გადმოიყარა.

-რატომ არ წახვალ შენ საყვარელთან?(ნია)

-ის არ არის ჩემი საყვარელი.(დემეტრე)

-საკუთარი ყურებით გავიგე როგორ უთხარი კი შეგვიძლია ურთირრთობის აღდგენაო.(ნია)

-გულით არ მითქვამს.(დემეტრე)

-მაშინ რატომ უთხარი?(ნია)

-ვფიქრობ შენი საქმე არ არის.(დემეტრე)

-რატომმ რატომ არ არის ჩემი საქმე? მის გამო მე მიმატოვე.(ნია)