7 DAYS / Taekook +18 ✓

33. CUMA

SİZE VERMEM GEREKEN BİR DETAYI UNUTTUM AMK. 2 BÖLÜM ÖNCE GEÇMİŞ ZAMANDA JUNGKOOK BİLEKLERİNİ KESMİŞTİ YA, DOKTOR ÇAĞIRDI TAEHYUNG. ORDA ONA BAKAN DOKTOR BİZİM JUNGKOOK'A SİKİ KALKAN DOKTORDU SONRA RAHMETLİ OLDU HANİ.

Önemli değil ama bilin diye normalde notta diyecektim unuttum demeyi. Şimdi o bölüme gidip yazcam ama güncel okuyucular için buraya da yazıyom.

Sınır:1.8k yorum 500 voteyide geçin artık yeto.

🔞🔞🔞

Taehyung farkında olmaksızın Jungkook'un saçlarını öptü ardından kulağına fısıldadı.

"O dediklerin neydi öyle? Seninle biraz sohbet etsek iyi olacak."

-

.

-BİR ÇİÇEK OLSAYDIN, NE GÖRÜPTE AÇARDIN?

.

Şimdiki zaman,
Jungkook;

Taehyung ile oturuyordum, yalnızdık. Kapıyı kapatmıştı ve her zamanki gibi kapıyı kilitlemesini bekledim ama kilitlemedi. Gözledim dolu doluydu ve kendimi sıktığım için dudaklarımı birbirine bastırıyordum. Çok korkmuştum ve ağlamadan duramıyordum her beş dakikada bir.

Benim odama gelmiştik. Nedenini bilmediğim bir şekilde üşüyordum bu yüzden kalın şeyler giyindim. Siyah hırkamın kollarını habire çekip göz yaşlarımı siliyorum. Taehyung yanıma oturmadı, oturduğum yatağın karşısında diz çöktü. Ellerini dizlerime koydu ve bir süre benim sakinleşmemi bekledi. Daha sonra elleri ellerimi ulaştı ve okşayarak sıcak ellerinin ısısını benimle paylaşmaya başladı.

"Korkunca çok üşüyorsun."

Bunu demesi ile gözlerim daha da doldu ve dudaklarım titredi. Çok kötü hissediyordum, yirmi altı yaşındaki bir yetişkinin değil de sanki on altı yaşındaki bir çocuğun hassaslığını yaşıyordum.

"Hep üşüyorum b-ben."

Yüzündeki kırık gülümsemesi de soldu bahsetmek istediğim inceliği anlayınca. Başını başka yere çevirdi ve sonra iç çekti. Başını dizlerime yasladı sonra, orada biraz bekledi. O beklerken ben de konuşmaya devam ettim. Ağladığım için düzgün konuşamıyordum.

"Dışarı asla çıkamayacağım... Saray gibi bir ev almakla çok iyi etmişsin. Gerçi, bu evi de gezemiyorum ama..."

Taehyung titrek sesime dayanamamış olsa gerek ki yerinde doğruldu ve yanıma oturdu, beni kendine çekip sıkıca sarıldı. Saçlarıma öpücükler dizdi ve yine bir süre sessizce bekledik. "Jungkook'um." dedi ardından.

Tişörtümün kollarının biraz görmeme izin verdiği parmaklarımı izlerken konuştum. Ona yaslamıştım vücudumu ve o da kolları ile beni sıkı sıkı tutuyordu.

"Sana yakın olduğumda fikirlerimi bu kadar hızlı değiştirebilmen beni bazen korkutuyor. Tüm kararlılığım seni görene kadar. "

"N-ne fikri?"

Sıkıntılı bir nefes aldı. "Boş ver."

Neyden bahsettiğini bilmiyordum ama onun zihninin içindekileri okuyabilseydim kolayca ona "peki" diyemezdim. Kısık sesle onaylayıverdim.

Bir eli yanağıma çıktı, yüzümü göremiyordu ama hemen hedefini buldu. Islak yanaklarımı elinin tersi ile sildi. Ama ben yine ağlamaya başladım.