"ဂျီမင် မင်းကြီးကချောလားဟင်"
"ချောတာပေါ့ ငယ်လဲငယ်တယ် သတ္တိလဲရှိတယ်"
"တာဆို မိဖုရားဖြစ်မဲ့လူကတော်တော်ကံကောင်းမှာဘဲနော်"
"အင်းပေါ့'
"ဟေ့ ဟိုနှစ်ကောင် စကားမများနေနဲ့ လုပ်စရာရှိတာလုပ်'
"တာဆို ဆော့ဂျင်ကရော"
"ဟုတ်ပါ့ လေလွှင့်နေပြီတော့များ"
"အောင်မာ ငါကခေါင်းဆောင်နော်ပြန်မပြောနဲ့"
"ဟုတ်ပါပြီ"
"အင်းပါ သိပါပြီ"
"ရင်ပြင်ခန်းမကိုသွားနှင့်မယ် ဂျီမင် ထယ်ထယ်ကိုခေါ်လာခဲ့နော်"
"ဂျီမင် ထယ်ပွဲကိုမလိုက်လို့မရဘူးလား"
"ဘာလို့လဲ"
"ထယ်မသွားချင်ဘူး"
"တာဆို ငါသွားတော့မယ်နော်"
"အင်း ဘိုင့်"
ဂျီမင်းလည်းထွက်သွားတယ် ။ ထယ်လဲအဲ့ပွဲကိုသွားကြည့်ချင်တာပေါ့ဒါပေမဲ့ ပွဲကရင်ပြင်မှာဆိုတော့ထယ်လရောင်မှထိလို့မရတာ
"ဟူးးဒီလိုဘ၀ကဆိုးလိုက်တာနော် "
အမေထည့်ပေးလိုက်တဲ့ဝတ်ရုံကိုခြုံပြီး နန်းတော်ပန်းခြံကိုလမ်းလျှောက်ထွက်လာလိုက်တယ်
အခန်းထဲမှာတစ်ယောက်ထဲပျင်းတယ်လေ ဝတ်ရုံကလရောင်မထိအောင်ကာကွယ်ပေးတယ်လေ
ထယ်လမ်းလျှောက်ရင်းနဲ့တွေ့လိုက်ရတာက လှပတဲ့ရေပန်းတစ်ခု ရေပန်းထဲမှာ ရွှေငါးလေးပါမွေးထားသေး
👑👑👑👑👑👑👑👑👑👑👑👑👑👑👑👑👑👑👑👑👑👑👑👑👑👑👑👑👑👑👑👑
ရင်ပြင်ခမ်းမတွင်
"အားလုံးသိကြတဲ့အတိုင်း ကြင်ယာတော်ကိုရွေးချယ်မှာဖြစ်ပါတယ် ကျွန်တော်တို့ လက်စွပ် ဆယ်ကွင်းကို နန်းတော်အတွင်းမှာရှာဖွေရမှာဖြစ်ပါတယ် ရှာတွေတဲ့သူဆယ်ယောက်ထဲမှ တစ်ယောက်ကို ရွေးချယ်သွားမှာဖြစ်ပါတယ်"
"အားလုံးဘဲရှာလို့ပါပြီ"
မိန်းမပျိုအားလုံးနီးပါး ရုပ်ရုပ်သဲသဲဖြစ်ကာလက်စွပ်ကိုရှာကြပါတယ်။ အချို့လူပျိုတွေရောပေါ့
