နန်းတော်ရဲ့ညီလာခန်းမတွင်ငြင်းခုံသံတွေနဲ့ဆူညံနေတယ် အကြောင်းရင်းကတော့
"မင်းကြီး ဆိုယွန်းကိုသာအရင်လက်ထက်သင့်ပါတယ်"
"အရင် ကိုယ်ဝန်ရခဲ့တဲ့ထယ်ယောင်းကိုအရင်လက်ထက်ပါ"
အချင်းချင်းငြင်းခုန်နေကြတယ်
"တော်ပြီ တစ်နေ့ထဲလုပ်မယ်"
"မင်းကြီး ဒါကမဖြစ်နိုင်.."
"မနက်ပိုင်းနဲ့ညေနပိုင်းလုပ်မယ်"
"တာဆို ဆိုယွန်းကိုမနက်ပိုင်းမှာလက်ထက်သင့်ပါတယ်"
"မဟုတ်ဘူး ထယ်ယောင်းကို"
"တော်ကြတော့ ငါဆုံးဖြတ်မယ်"
ဂျောင်ဂုပြောလိုက်တော့မှပြသာနာကပြီးသွားတယ်
👑👑👑👑👑👑👑👑👑👑👑👑👑👑👑👑👑👑👑👑👑👑👑👑👑👑👑👑👑👑👑👑
ဂျောင်ဂုစိတ်ညစ်ညစ်နဲ့နန်းဆောင်က်ုပြန်လာတယ်
"ဂျွန် ဂျွန် လမ်းသွားလျှောက်ရအောင်"
"ယောင်းငယ် နောက်မှသွားရအောင်"
"မရဘူး အခုသွားမှာ"
"ယောင်းငယ် ကိုယ်အခုစိတ်မကြည်သေးဘူး"
"လာသွားမယ်"
ဂျောင်ဂုလက်ကိုအတင်းဆွဲနေတဲ့ထယ်ယောင်း
"ဂျွန်ထယ်ယောင်း နောက်မှသွားမယ်လို့ပြောနေတယ်လေ"
အခန်းတစ်ခုလုံးတိတ်ဆိတ်သွားတယ်
"ရွှတ်" ရှိုက်သံလေးတစ်ခု။
ဂျောင်ဂုလှည့်ကြည့်လိုက်တော့ ဒင်းကခေါင်းငုံ့ကာငိုနေပါပြီ
"ဟူးးးယောင်းငယ်~~~"
"ဟင့် သမားတော်ကပြောတယ် လမ်းလျှောက်ပေးမှကလေးကျန်းမာမှာတဲ့"
ခေါင်းငုံ့ကာအသံပိစိနဲ့ရှင်းပြလာတဲ့ယောင်းငယ်။
"ကိုယ့်ကိုကြည့်"
"ဟအင်းး"
"ကိုယ်တောင်းပန်ပါတယ်"
"ဟင့် အီးးးအင့်ဟယ် ဘာလို့လူကိုအော်ရတာလဲလို့ "
"အ့ ရိုက်ရိုက် တော်တော်မိုက်တဲ့ကောင် ဘယ်ကောင်လဲယောင်းငယ်လေးကိုအော်တာ ဒီကောင်လား ရော့ကွာ"
