Sadece Sen • [bxb]

6|Yas ve Değişim

bugun mutluyummm, korktugum gibi olmadi. Doktor guzel seyler soyledi. İyi dileklerde bulunan herkese tesekkur ederim. Öptüm hepinizi. İyi okumalar💘🥹

*

- Ayrılmaya karar verdikleri gün-

Çocukların sınav kağıtlarını yerleştirdiğim dosyayla beraber evime adımladıkça bunları bir an önce okumam gerektiğinin bilinciyle ofluyordum. Önceden böyle değildim. Bana her anlamda yardımcı olan bir kocam varken mesleğimin sorumluluklarını yerine getirmek beni yormazdı.

Ama artık durumlar değişmişti.

Evdeki her şeyle tek başıma ilgilendiğim için kendi işime odaklanmak çok daha zor bir hal almaya başlamıştı. Önceden iş saatlerimizi birbirimize göre düzenler, kim müsaitse o ev işlerini hallederdi.

Ders saatimin az olduğu günler soluğu evde alırdım mesela. Çocukların yanında duran annem benim gelmemle giderdi. Hemen yemek hazırlar, güzel bir sofra kurardım ve Doruk'da işi biter bitmez gelirdi. Yemek saatinde hep birlikte olurduk.

Ben sofrayı kurduysam, toplayan o olurdu. Ben yemek yaptıysam, bulaşıkları o yıkardı. Ben çocukları uyutmaya gidersem, evi toparlama görevi ona kalırdı. Ya da tam tersi şekilde işlerdi. İkimiz de gün sonunda yorgun argın eve geldiğimizden her şeyi ortaklaşa yaparak omuzlarımızdaki yükü paylaşmakta bulmuştuk çözümü. Bir gün bile şikayet etmemiştik bundan.

Çocuklarımızla -O zamanlar sadece Atlas bizimleydi- ilgilenmek bizim için hiçbir zaman sorun olmamıştı. Bunu bir sorumluluk olarak görmediğimizden, onlarla alakalı hiçbir şey bizi yormazdı. Dolayısıyla sadece ev işlerinde ortaklaşa hareket ediyor, birbirimize destek çıkıyorduk. Doruk'un etrafımdaki birçok insan gibi duyarsız olmaması kendimi şanslı hissetmeme sebep olurdu.

Haftada bir günü mutlaka dışarı çıkmaya ayırırdık. Çocukların ruh sağlığı için bunun çok önemli olduğunu defalarca kez duymuştum. Bu yüzden Atlas'ın hoşlanacağı aktiviteler yapmaya özen gösterirdik. Duru henüz çok küçük olduğu için o doğduktan sonra pek dışarı çıkma şansımız olmamıştı.

Arkadaşlarımızla buluşacağımız zaman, ya benim ya da Doruk'un annesi bakardı Atlas'a. Bir arkadaşımın başına gelen bakıcı faciasından sonra hiç kimseye güvenemez olmuştum. Onun çocuğunda gördüğüm morluklar içimi sızlatmıştı. Bir insan nasıl bu kadar vicdansız olurdu, kendisine emanet edilen çocuğa zarar verirdi aklım almıyordu.

İşin kısası, biz bir zamanlar her şeyi beraber yapan, birbirine vakit ayıran, sorunlar olsa bile bunları birlikte aşabilen bir aileydik.

Her şey, Doruk'un kardeşiyle arasının bozulmasıyla başlamıştı.

Kendisinden üç yaş küçük kız kardeşi, onun her şeyiydi. Aralarında görenleri kıskandıracak tarzda bir ilişki vardı. Bağları o kadar kuvvetliydi ki hiçbir şeyin onları ayıramayacağını düşünür, tek çocuk olduğum için çok şanssız hissederdim.

Nur bize sık sık gelirdi, biz de onun evine gider dururduk. Diğer abi-kardeş ilişkileri gibi değildi onlar, birbirleriyle her şeyi konuşabilirlerdi. En basitinden Nur, hayatına birini aldığında dahi abisine söylemekten çekinmezdi.

Çok güzellerdi anlayacağınız.

Babalarının, şirkette onlara ortak bir iş paylaşımı yapmasıyla araları açılmaya başlamıştı.

Aslında Kaya Bey'in amacı basitti. İkisi de farklı alanlarda çalıştıkları için şirketteki işlerden anlamıyorlardı ve tek istediği işi öğrenmelerini sağlamak, daha iyi olana ise şirketi bırakmaktı. Son zamanlarda hasta olduğu için başına bir şey gelmesinden korkmuş, şirketi çocuklarından birine devretmeden bu dünyadan ayrılmak istememişti.