Geçmiş olsun Türkiye'm
Bunu üzerinden günler geçtikten sonra mı yazıyorsun diyor olabilirsiniz. Ancak depremi yaşayanlardan biri olarak söylüyorum ki; o psikolojiyi atlatmak sandığınız kadar kolay değil. Çok şükür ki aileme ve bana bir şey olmadı ancak öyle korkunç bir gündü ki psikolojik olarak iyi değiliz. Bunu yazmak için bile üzerinden günlerin geçmesi gerekiyordu. Üzerinden günler geçmesine rağmen maalesef ki hala üzerimdeki korku ve endişeyi atamadım. Hala en ufak sarsıntıda korkuyorum. Öyle garip bir an ki yıllardır içinde huzur ve güven bulduğum evimin yanından geçerken bile endişe duyuyorum. İnşAllah sizin içinizde deprem bölgesinde olanınız yoktur. İnşAllah ülke olarak bir an önce toparlanırız. Allah bir daha hiçkimseye böyle bir şey yaşatmasın. Ancak söylemem gerek ki bu depremden ders almamız gereken çok şey vardı. En başında hepimizin de bildiği üzere binaların düzgün yapılması... Hiçkimsenin hakkına girmeden malzemeden çalınmadan yapılması. Çünkü bilinmesi gerek ki, deprem değil kötü bina öldürür.
Ders almamız gereken bir diğer konu ise sevdiklerimiz.
Öyle kötü bir gündü ki küsmenin ne kadar saçma olduğunu anladım. Anladık. Ne gereksiz konulara küsüyormuşuz birbirimizle meğer. Çok şükür ki kimse ile küs ayrılmadım. Ancak ayrıladabilirdim. Sevdiğiniz birinin size dargın gitmesi bu hayatta başınıza gelebilecek en kötü şeylerden biridir. Üzmeyin birbirinizi, üzmeyelim. Kırmayalım. Birkaç dakika sonramızın garantisi yokken hemde. Kim bilir kaç kişi küs, kırgın ayrıldı birbirinden. Kaç kişi, ego ve gurur savaşı yüzünden küs gitti değer verdiği insanlara.
Gururumuz elbette hiçe sayılmamalı ancak bir saniye sonraya garantimiz yokken birbirimizi saçma gurur savaşlarına heba etmeyelim.
Eğer hala hayattaysa anneniz, babanız, aileniz, sevdikleriniz şükredecek çok meseleniz var demektir.
İnşAllah ülkecek bu acı günleri bir an önce atlatırız. Fiziki ve psikolojik yaralarımızın bir an önce iyileşmesi duası ile,
Allah'a emanet olun🤍
