အပိုင်း {၃}

169 10 3
                                    

" ေမေမ..အျပင္မွာေလစိမ္းေတြတိုက္ေနတယ္ေလ၊ဝင္ၾကရေအာင္ေနာ္၊ေဆးရံုဆင္းတည္းကေနလည္းသိပ္ေကာင္းတာမဟုတ္ေသးပဲနဲ႔ "

" ခဏေလးပါကြယ္၊လေရာင္ရဲ့အလင္းနဲ႔
တိတ္ဆိတ္မူက လူေတြရဲ့စိတ္ကိုေအးခ်မ္း
ၿငိမ္သက္ေစတယ္၊ သမီးအိပ္ခ်င္သြားအိပ္
ေတာ့ေလ၊မနက္ သမီးေဖေဖလာႀကိဳရင္
ေနာက္က်ေနရင္မေကာင္းဘူးေနာ္ "

" ဒါဆို သမီးသြားအိပ္ေတာ့မယ္ေနာ္၊
အၾကာႀကီးမေနနဲ႔နဲ႔အံုးေနာ္ ေမေမ "

ခုလိုလသာတဲ့ညေတြဆို ေမေမဟာဒီဝရံ
တာေလးမွာ အခ်ိန္အေတာ္ၾကာတဲ့အထိ
တိတ္တိတ္ဆိ္တ္ဆိတ္ ထိုင္ေနတတ္တာ
ဟိုအရင္တည္းက။အဲလိုအခ်ိန္ေတြဆို
မဉၨူလည္းေမေမကို အေနွာင့္အယွက္မ
ေပးပဲ ေက်ာင္းကယူလာသၫ့္အလုပ္ေတြ
ကို လုပ္ေနတတ္သည္။

" အင္းပါ... "

လေရာင္ျဖာက်ေနတဲ့ ဒီဝရံတာေလးကေန
ေမခက္ မခြာခ်င္ေသး။ဒီရက္ပိုင္းရင္ဘတ္
ထဲေလးလံေနသလို တစ္စံုတစ္ေယာက္ကို
ပိုလႊမ္းေနသည္။သတင္းသဲ့သဲ့ၾကားရရံုနဲ႔
ေမခက္စိတ္အလံုးစံုကို ပိုင္စိုးယူႏိူင္ေသာ
သူ။

ဒီေနြဦးဟာအရင္လို ေမခက္ရင္ထဲေမာ
လ်ႏြမ္းလွေပမယ့္၊ေနြးေနဆဲပါပဲ။ခ်စ္ျခ
င္းေမတၲာရဲ့အေငြ့အသက္ထဲမွာ ေနြဦးနဲ႔အတူရင္ႏွီးခဲ့ၾကတဲ့ကိုယ့္ေငြ့ေတြ။
မ်က္ဝန္းထဲ၌ေကျနပ္စြာလက္ခံယူပါသၫ့္
အေသြးအသားထဲကခ်စ္ျခင္းေမတၲာေတြ။

တုန္ရီေနတဲ့ႏႈတ္ခမ္းအစံုမွာ တစ္ေယာ
က္ကိုတစ္ေယာက္ ပံုအပ္မိခဲ့ၾကတာ၊တ
စ္ခဏတာမဟုတ္ပဲ၊တစ္ဘဝစာလိုယံုၾက
ည္ခဲ့မိတဲ့အခ်စ္ေတြ။ရွင္သန္ရာအခိုက္အ
တန႔္ေလး ကိုဒီေနရာေလးမွာေထြးနဲ႔အတူ
ရပ္တန႔္ထားခ်င္မိတယ္။

ဖြဖြထိေတြ့ေနတဲ့ ေထြးရဲ့အထိေတြ့ေအာ
က္မွာ ေမခက္ခႏၶာကိုယ္ထဲကအားအင္
ေတြယိုင္နဲကုန္သည္။' ေထြးရဲ့'လို႔ညည္း
ၫူမိရတဲ့အခိုက္ တိုးဝင္ထိေတြ့လာတဲ့ ေထြးရဲ့ပါးလႊာတဲ့ႏႈတ္ခမ္းေတြ။ ပခံုးသား
ဆဲြယူလို႔ ေမခက္ႏႈတ္ခမ္းေပၚမွာပဲတည္ရိွ
ေပးပါလို႔ အပူတျပင္းေတာင္းဆိုရသလို
တစ္သက္ကိုတစ္သက္လိုက္မမွီစြာ။

ကံ့ကော်တစ်ပွင့်နဲ့ချစ်မေတ္တာကြိုးလေးပြန်ချည်လှည့်ပါWhere stories live. Discover now