" မမ "
မမကိုအခန္းေရ႔ွစေတြ့တဲ့ေနတုန္းက မ
ဉၨူရင္ထဲလိႈင္းခတ္သြားတယ္ဆိုတာ မမအေၾကာင္းစဉ္းစားတိုင္း မဉၨူမွတ္မိေနပါ
သည္။
မမေရ႔ွေကာ္ဖီတစ္ခြက္က ထိေတြ့ပံုမရေသး။လက္ထဲကစာအုပ္ငံုဖတ္ေနရာမွ
မဉၨူကိုမ်က္လႊာပင့္ၾကၫ့္လာဟန္သည္၊
ရနံ႔သင္းသင္းနဲ႔ ကံ့ေကာ္တစ္ပြင့္ႂကြေက်
လာဟန္ႏွင့္တူသည္။
" ဟယ္...သူ "
ေထြးနႏၵာနာမည္ေမ့သလိုျဖစ္ေနတာမို႔ ႏႈတ္
ဆက္သံဟာ ေရ႔ွမေရာက္ႏိူင္ခဲ့။
" မဉၨူေလ... မမ "
ဒီေတာ့မွ မမမ်က္ႏွာအားတံုအားနာျဖစ္
ဟန္။
" သမီး..မဉၨူ "
" မမ ကမဉၨူနာမည္ေမ့ေနတာပဲ။ဒါေပမယ့္
ရပါတယ္။မမ ဘယ္ေလာက္ပဲေမ့ေမ့၊မဉၨူ
ကအစေဖာ္ေပးမွာမို႔ "
အထက္ေအာက္ အျပာေရာင္ဝမ္းဆက္
က မမကိုယ့္ေပၚ ၿငိမ္းခ်မ္းေရးယူထားသည္ႏွယ္ လွပေက်ာ့ရွင္းေနသည္။ဆံပင္ေတြကို ဒီတိုင္းေနာက္လွန္ခ်ထားသည္က ရိွရင္းစဲြအသက္ထက္ ပိုႏုပ်ိဳေစသည္။နဂိုတည္းကလွေနတဲ့မ်က္ႏွာဟာ ႃပံုးလိုက္
ေတာ့ပိုေတာင္လွေသး။
" ေဆာ့ရီးလို႔ေျပာရမွာပဲ သမီးမဉၨူရယ္၊
ဘာေသာက္မလဲ တစ္ခုခုမွာေလ "
မဉၨူမွာေထြးနႏၵာလိုပင္ပါးခ်ိဳင့္ခြက္ကေလး
ပါသည္ကို ဒီတစ္ႀကိမ္မွာသတိျပဳမိလိုက္
သည္။မ်က္လံုးေတြက ေမခက္နဲ႔အေတာ္
ေလးဆင္သည္။မဉၨူမ်က္ႏွာေသခ်ာၾကၫ့္
ရင္ တစ္ေယာက္ေယာက္နဲ႔ဆင္သေယာင္
ထင္ရသည္။
" ညေနစာစားခ်ိန္ေတာင္ေရာက္ေနၿပီပဲ၊
ထမင္းပဲစားလိုက္ၾကရင္ ေကာင္းမလား"
" ဟုတ္...မမသေဘာ "
ေမေမတစ္ေယာက္တည္း အိမ္မွာထမင္း
စားေစာင့္ေနမည္ဆိုတာ မဉၨူေခတၲာေမ့
သြားရပါသည္။
" ဒါနဲ႔ေလ သမီးမဉၨူ၊သမီးမဉၨူလို႔ ေခၚေန
တာမမ မပင္ပန္းဘူးလားဟင္။သမီးကို
ျဖဳတ္လို႔ မဉၨူပဲ ေခၚေပးလို႔ရမလား။အဲဒီသမီးကို ဟိုး...စာကေလးေတြၾကားပစ္ခ်လိုက္။သူတို႔ခ်ီသြားပါေစ...ေနာ္...မမေနာ္ "
YOU ARE READING
ကံ့ကော်တစ်ပွင့်နဲ့ချစ်မေတ္တာကြိုးလေးပြန်ချည်လှည့်ပါ
Contoကမ္ဘာကုန်ကျယ်သရွှေ့ပြေးစမ်းပါ စေလေ။မေခက်ကတော့ သူမကို တွေ့အောင်ရှာမည်။ဥတုတစ်ဥတု ၌ သူမကိုပြန်ရှာတွေ့နိူင်ကောင်းပါရဲ့။ဟင်း....!ဒီနွေဦးသာဖြစ်လိုက်စမ်းစေချင်ပါသည်။
