ÖZGÜVENSİZ

9

Korkuyorum. İnsanlardan korkuyorum. Ne yapmam gerekiyor bilmiyorum.

"Ailem ben ilkokul sonuna doğru değişmişti. Babam o zamanların en iyi savcısıydı, annem ise ilk 10 içine girmiş bir uzman cerrah. İlkokul sonuna doğru babam ve annemin işleri çok yoğundu benimle pek fazla hatta annem hiç ilgilenmezdi.

Benden beş yaş büyük bir abim vardı.
Kendisi hep benden nefret etti.
Babam beni ondan daha çok sevdiğini söylerdi.

O dönemler biraz içime kapanmıştım. Yaz tatili evden nadiren çıkardım.
Oda abimin getir götür işleri için.
O yaz evdekiler hariç kimse ile konuşmadım. Evden çıkmamıştım çünkü.

Beşinci sınıfa başlayınca kimse benle konuşmamıştı. Benim gözlerim bilmiyorum neden biri kırmızı öbürü ise siyahtı yada koyu kahverengi.

Sınıftakiler bu halimle beni ucube bir yaratığa benzettiler. Ve o yıl tek arkadaşım Emma idi.

O yanımdan hiç ayrılmazdı ailemden daha çok severdim Emma'yı.

O olmadan insanlarla konuşmazdım. Hatta o olsa bile sesim çıkmazdı. İnsanlar artık dayanılmaz gelirdi.

Gene o yıl yaz tatili sadece bir ay Emma ile görüşmüştüm. Sonraki ay annemin içindeki nefreti kazandım.

Babam bir iş seyahati için abim ile birlikte Amerika'ya gitmişlerdi.
Evde annem, ben ve bir adama vardı.

Adam hergün bizim eve gelirdi. Annem ile birlikte salonda konuştuktan sonra yatak odasına geçerlerdi. Başta pek umursamazdım.
Ama bu ziyaretleri daha uzun sürmeye ve garipleşmeye başlamıştı.

Sabah gelir sonraki sabah gider yada iki gün sonra giderdi.

Artık o odadan garip sesler duymaya başlamıştım. İnlemeye benzer sesler.

Dayanamadığım bir zaman gene annem ile adam odadayken onları basmıştım. Keşke yapmasaydım.

İkisi çıplak bir şekilde annem adamın kucağında duruyordu. Ve üzerlerinde iğrenç görünen bir sıvı vardı.

Anında odayı terk edip kendi odama kaçmıştım. Adam gittiğinde annem beni çok kötü dövmüştü.

Babam abimle eve gelince susmuştum. Abimde biliyormuş. Altıncı sınıfta sınıfın sessiz kızıydım. Nadiren konuşurdum. Annem yüzünden. Ve artık içimde tutamadığım için akşam yemeğnde babama anlatmıştım.

O gece babam dışarı çıkmıştı ve sonraki gün trafik kazası sonucu hayatını kaybetti.

O yıl baş dönmelerim başlamıştı. Strese girdiğim her an başım dönüyor miğdem bulanırdı. Anksiyetem oldığunu öğrenmiştim. Annem ve o adam her bol vakitte sevişir abim bana şiddet uygulayıp dururdu.

Orta sonda annem artık herşeyi yüzüme vurarak beni evden kovdu.
Bende beni tek önemseyen kişinin yanına Emma'ya gitmiştim.

Lise sınavına kadar her part-time işte çalışmıştım. Kendime bir ev tutmak için aslında Emmanın ailesi buna karşıydı.

Onlarla yaşamam gerektiğini düşünürlerdi. Ama ben yük olmak istememiştim. Yalandı. Aile sevgisi görmek istemiyorum.

Lise sınavında Emma ile aynı liseyi kazanmıştım. Ve kendi evimede çıkmıştım. 2+1 güzel bir ev bana ait.

Lise üçe kadar tek arkadaşım Emmayken şimdi altı arkadaşim ve bir sevgilim var. "

"Annen orospunun tekiymişti Hiyo. "

"Mireko haklı. Ama keşke bizde kalsaydın. "

"Dediğim gibi size yük olmak istemem. "

"Hiçte bile. "