OYUN BOZANLAR

2.Bölüm: Sürpriz

                                                                    (YAZARIN ANLATIMIYLA)

             Kumsal babasını kendi elleriyle gömdü. Kimseye izin vermedi. Toprağı kendi açtı kendi kapattı ne amcasına izin verdi nede başka birine. Kumsal babasının ölümünden sonra içine kapandı, kimseyle konuşmadı her gün babasının mezarına gidiyor giderken de ona çiçekler götürüyordu. Evde olduğu zamanlar Çağla onu ziyarete geliyordu arada diğerlerini de getiriyordu ama Kumsal kimseyle konuşmak istemediğini söyleyip her seferinde onları kovuyor. Aradan aylar geçti Kumsal hala kimseyle konuşmuyordu mezarlık dışında bir yere gitmiyordu. Sevdiği şeyleri yapamıyordu. Amcası bir gün Kumsalı karşısına aldı. Kumsal onu dinlemese de amcası onunla konuşmaya kararlıydı. "Bak kızım bende senin baban sayılırım. Böyle yaparak kendini perişan ediyorsun. Şimdi baban burada olsaydı seni böyle görmeye dayanamazdı bunu sende biliyorsun. Kendin için olmasa da baban için ayakta dur." amcasının bu sözleri Kumsalı kendine getirdi. Babası şimdi karşısında onu görseydi dayanamazdı. Kumsal kendi için olmasa da babası için ayakta duracaktı. "Kendim için olmasa da bunu babam için yapacağım." diye mırıldandı. Amcası ona sıkı sıkı sarıl şirkette ona yardımcı olacağını, ne yapması gerektiğini öğrenene kadar kendi işlerini bırakıp ona yardımcı olacağını söyledi. Kumsalın yaptığı tek şey tamam anlamında kafa sallamaktı. Sonraki gün Çağla yine Kumsalı ziyaret etmek için evlerine geldi. Kumsalı salonda bilgisayar çantasını hazırlarken gördüğünde şok oldu. "Odandan çıktığına inanamıyorum. Amcan dün seninle konuşmuş o yüzden böyleymişsin annen söyledi." dedi heyecanla. Kumsalın ağzından sadece iki kelime çıktı "Babam için." sonra evden çıktı, Çağlada peşinden çıktı. Arabaya bindiler "Nereye gidiyoruz?" "Ben şirkete gidiyorum istersen seni ofise bırakayım." "Hmm. O mesele... amcan seninle konuşurken bir şey söylemeyi unutmuş anlaşılan." "Ne gibi?" "Ofisi kapattım artık senin yanındayım. Yani şirketteyim biliyorsun şirketin %40'lık hissesi babama, %60'lık hissesi ise baban ve amcana ait. Amcan babamla konuşmuş babamı ikna etmiş, babamın hissesinin yarısı artık bana ait. Yani bu demek oluyor ki artık ortağız." "Güzel. Senin adına sevindim." Kumsalın bu soğuk tepkisinden sonra Çağla'nın morali bozulmuş olacak ki yol boyunca hiç konuşmadı. Şirkete gittiklerinde onları İlyas karşıladı yani Kumsal'ın amcası. "Merhaba. Günaydın İlyas amca." dedi Çağla "Günaydın Çağla." "Günaydın amca" "Günaydın kızım seni burada görmek güzel" dedi. Kumsal hafifçe gülmeye çalışıyordu. Eskiden gülümsemesi yüzünden düşmeyen Kumsal şimdi zar zor gülüyordu, sanki babası öldüğünde duyguları da ölmüştü, sanki o toprağa babasıyla beraber duygularını da gömmüştü...

                                                                  (KUMSALIN ANLATIMIYLA)

          Hayat benim açımdan çok zor geçiyordu. Kimsenin yüzünü bile görmek istemesem de bunu babam için yapmak zorundaydım. Çünkü o yaşasaydı böyle olmasını isterdi amcam haklıydı babam beni bu halde görmeye dayanamazdı onun için toparlanacak, onun için çabalayacaktım. 1-2 hafta içinde şirkette neyi yapıp neyi yapmamam gerektiğini öğrendim. Her gün şantiye şantiye geziyorduk. Her şeyi kontrol ediyorduk. Şirkete başlayalı yaklaşık 2 ay oldu bu 2 ayda toplam neredeyse 5-6 sözleşme imzaladık işleri büyütüyorduk. Eski alışkanlıklarımı yapmaya devam ediyordum. Şirkette öğlen arası babamın mezarına gidiyordum çıkışta Çağla, Egemen, Baran ve Ateşle takılıyordum. Aralarına dönmeme çok sevindiler. Çok fazla arkadaşım vardı ama babam öldükten sonra hiç biri yanıma gelmedi, ne aradılar ne mesaj attılar ama Çağla, Egemen, Baran ve Ateş her gün yanıma geliyorlardı. Çağla telefon numaramı diğerlerine de vermiş olmalı ki bana durmadan mesaj atıyor ve arıyorlardı. Beni çok az tanımalarına rağmen hep yanımda oldular.