Dream

Chapter 35

Liam POV

I was here, in her room. Her beside, to be exact. Sina mom natutulog sa sofa, sila kasi ang nag bantay kagabi kaya pagod sila. Hindi parin sya gumigising hanggang ngayon, miss na miss kona sya. Mag 1 year na syang natutuloy, kelan ba sya gigising? I'm scared na hindi na sya magising, hindi pa kami nakakabawi sa mga pagkukulang namin sa kanya. Lagi nalang kaming wala sa tabi nya, lalo na ako. Kaya humanap sya ng kalinga sa iba, ako na yung kapatid at kadugo nya pero, pero hindi ko sya kayang pahalagahan. Lagi nalang akong andun sa malayo, ni hindi ko manlang sya mabigyan ng oras para makasama sya at makabuo ng magandang memories with her. Even a happy family, hindi manlang nya maranasan yun dahil lagi kaming nasa malayo ni dad. Nag angat ako ng tingin at akmang hahawakan ang kanyang kamay ng makita kong gumalaw ito.

"M-mom, dad!" Nanginnginig ngunit nag kakaroon ng pag asang tinig ko.

"Dad, wake up! Gumalaw si bunso" mas malakas na tawag ko at hindi parin inaalis ang tingin kay Alea.

"B-bunso? G-gising kana ba? Naririnig mo ba ako?" Dahil sa saya ay hindi kona mapigilang mapatayo at haplusin ng isang kamay ang kanyang mukha.

Hawak ng isang kamay ko ang kamay nya at hinahimas ito para mas maiparandam na naandito ako sa tabi nya. Ramdam ko naman ang pag kilos nina mom and dad sa sofa, wari bay nataohan sila ang aking pang gigising sa kanila upang ipahatid na gising na ang bunso namin.

"Anak, naririnig mo ba si mommy?" Natutuwang tanong ni mom ng sya ay makalapit kasama si dad.

"Sweetheart, naririnig mo ba kami? Mag bigay ka naman ng sign oh" dad.

Napatingin ako sa magkakapit na kamay namin ni Alea dahil pinisil nya ng bahagya ang kamay ko. She's awake, gising na sya!

"Dad, narinig nya tayo! Pinisil nya yung kamay ko, please call the doctor!" Masayang anonsyo ko kay dad.

Mabilis naman na pinindot ni mom ang button saka nag salita.

"Patient room number 410. Gising na sya doc, nurse, gising na ang anak ko" masayang mabalita ni mom habang pumuluha dahil sa tuwa.

Matapos nyang magsalita sa button ay bumalik sya sa pwesto namin para lapitan si Alea. Maya maya lang ay nag mulat ang mata ni Alea na mas ikinalawak ng ngiti namin. Dahil sa tuwa ay hindi namin mapigilan ang mapaiyak. She's awake, narinig nya yung pag tawag at pag mamakaawa namin sa kanya. Bumalik na sya sa amin, hinding-hindi ko to sasayangin, hindi namin to sasayangin.

Bumungas ang pinto ng silid kung saan nasaan kami, bumungas ang isang doctor at dalawang nurse na nakasunod sa kanya.

"Nurse, check her condition. Iha, can you hear me? Give me a sign" pag sasalita ng doctor.

Hindi sya binigo ni Alea at pinisil din nya ang kamay ni doc bilang tugon. She's ready back, hindi namin yun guni-guni lang.

"Nakakakita kaba ng maayos? Kamusta ang pakiramdam mo? Kaya mo ba mag salita?" Sunod-sunod na tanong ng doctor sa kapatid ko.

Dahan-dahang binuka ni Alea ang kanyang bibig ngunit nakita namin na medyo nahihirapan syang magsalita.

"U-uhm" Alea.

"That's great! thank you for your response, iha!" Nakangiting litanya ni Doc.

"Nurses, paki-asikaso sya para maging maayos na ang kanyang pag sasalita at ang pag kilos" maawtoridad na utos ng doctor sa dalawang nurse.

Kumilos ang dalawang nurse at ang doctor naman ay lumapit sa amin para kausapin kami.

"Doc, kamusta ang anak ko? Magaling naba sya? Okay naba sya?" Natatarantang tanong ni mom.

"Kalma lang po Mrs. Mildreis, okay na po ang anak nyo. Isang himala po ang ngyari, sa katunayan nga ay nag uusap na kami kanina sa baba na kung dumating ang tatlong araw ay walang pagbabago, issuggest namin sa inyo na bumitaw na. Pero tinginan mo nga naman, kahit maliit na pag babago lang ang hinihiling namin ay sobrang laki naman ng ibinigay. Congrats Mrs, Mr, and sayo iho, gising na sya. Stable na rin ang lagay nya, matapos ayusin ng nurse ang pasyente ay maaari nyo na syang kausapin. Wag nyo lang sana syang papagurin upang mas mabilis sya na maka-recover" mahabang litanya ng doctor habang naka ngiti sa amin.

"Thank you doc" nasambit nalang namin nina mom.

Lumapit muna sya sa mga nurse at pinakiusapan na after 15 minutes ay pag pahingahin na ulit ang pasyente pa sa mabilis na pag recover. Ganun din ang sinabi nya sa amin, matapos ang 15 minutong pakikipag usap ay pag pahingahin na muna sya. Agad naman kaming tumango at lumapit kay Alea, umalis na ang doctor at dalawang nurse para na rin siguro makapag usap kami ng buong pamilya ng ayos.

"Kamusta na ang pakiramdam mo anak?" Mom.

"Gusto mo ba ng foods, anak? Nagutom kaba? Bibilhan kita, kahit anong gusto mo ibibigay ko" pang aalok ni dad.

"Welcome back bunso. We are happy that you're awake now, thank you!" Ngiting usal ko.

Ngumiti naman sya sa amin at maya-maya ay napalitan ng pag tataka. Nag katinginan kami nina mom dahil sa naging reaction nya.

"W-what do you mean, kuya? Hindi bat mag kakasama naman tayo noong birthday ko? Kasama namin si Rick diba? Nag party pa nga tayo eh" naguguluhan nyang tanong.

Naguluhan na rin namin sa mga tinuran nya dahil...

"Sweetheart, I don't know what your saying pero... last month pa yung birthday mo, at hindi ka gumising nun, andito ka lang nakahiga. Siguro nananaginip ka lang anak." Mom

"Sad to say anak, malapit ka ng mag isang taong nakahiga sa kamang iyan. Akala namin ay wala ng pag asa na gigising ka, wala kasing pag babago ang condition mo eh. Yun ang sabi sa amin ng doctor, pero may tiwala kami sa iyo, alam kong naririnig mo ang mga tawag at hiling namin sayo kahit tulog ka" pag eexplain ni dad sa kanya.

"A-ano po bang sinasabi n-nyo? Wag naman po kayo mag biro ng ganya--- Ahhh, ansakit po ng ulo k-ko" naputol ang sasabihin ni bunso dahil sa pag inda nya sa kanyang ulo.

"Mag pahinga kana muna, bunso. Wag kana rin muna mag salita, tatawag ako ng doctor" Nag aalalang sabi ko saka umalis para tumawag ng doctor.