• Kiss Like The Sun • Hopemin

هتل لوته

*میشه اگه براتون ممکنه کامنت هاتون و ازم دریغ نکنید :))
برای نوشتن پارت های اینده به انرژیش نیاز دارم...

با جمع کردن وسایل روی میزش  از روی صندلی بلند شد به ساعت گرون قیمتش نگاه انداخت که پنج غروب و نشون میداد شرکت خیلی وقت بود که خلوت شده بود ولی جیمین برای دیرتر برگشتن به خونه و کمتر تحمل کردن جانگکوک ترجیح میداد شرکت بمونه و به کارایی که نمیشد گفت عقب افتاده برسه.

تظاهر کردن برای تمام شب چیزی بود که از همین الان خسته اش کرده بود .

تقه ای به در اتاق خورد پالتوش و برداش به در نگاه کرد که تهیونگ و تو چارچوب در دید.

_هنوز نرفتی؟

_دارم میرم

_ماشین اوردی؟

_اره

_وقت داری بریم خونه و ببینی؟

لب هاش و رو هم فشار داد اگر هم دیر میشد جانگکوک میتونست تنها بره و جیمین میتونست دیرتر بره اینجوری مجبور هم نبود زیاد تحملش کن .

_اره بریم.

گوشیش و از جیبش بیرون کشید و پیامی در جواب پیام قبلی الفا نوشت.

« کار دارم تو زودتر برو »

با پوشیدن پالتوش سمت تهیونگ رفت: بریم.

تهیونگ: امروز دلم میخواست پیاده روی کنم تا شرکت به اقای چوی هم گفتم لازم نیست بیاد دنبالم میتونه بره پیش خانواده اش.

_من میرسونمت .

_معلومه که باید برسونی بهترین اپارتمان و تو بهترین نقطه سئول با ویو رودخونه هان برات پیدا کردم بهم کلی بدهکاری الان

با شنیدن لحن شاکی الفا لبخند روی لبش نشست : الان مدیونت شدم؟

_ پس چی ؟؟

_میدونی دارم دو برابر تایم کاریم برات کار میکنم اما همون حقوق ثابتم و میگیرم؟

دکمه اسانسور و زد با باز شدنش خندید وارد اسانسور شد : اوه پارک جیمین شی متاسفم بودجه شرکت بهم امکان پرداخت بیشتر نمیده وگرنه من اگه حقوق خودمم به تو بدم بازم برای اضافه کاری هات کمه.

_میبخشمت

با صدای زنگ گوشیش حدس زدن اینکه کی داره تماس میگیره سخت نبود .
گوشی که تو جیبش برگردونده بود و در اورد و همزمان با بیرون اومدن از اسانسور سمت ماشین رفتن تماسش و ریجکت کرد با سایلنت کردن گوشیش اون مزاحم و از خودش دور کرد.

میدونست باید با هم تو اون مراسم حاضر شن میدونست احنقانه است اگه جدا جدا برن حتی ممکنه جانگکوک لج کنه و گند بالا بیاره میدونست ممکنه بقیه متوجه شن ولی مگه چه مشکلی داشت اگه بقیه میفهمیدن؟ بالاخره که تنهایی نمیتونست از پس اون الفا بر بیاد.