ÇAPA

1.GÜVEN

Bir şeyler yazmak hiç kolay bir iş değil.

Yanlışlıkla Wattpad silindi ve taslakta duran tüm hikaye gitti. Yani ne diyeceğim bilmiyorum.

Bölüm gitti tüm emeğimi çöpe atmış gibi hissediyorum.

Rüyamda gördüm ve kurgulamaya başladım. Aslında rüya sayılmaz tamamen bir kabus. Tabii ki bu yazdıklarım fazlasıyla düzenlenmiş hâli.

Çok güçlü bir kadın karakter olacaktı. Hâlâ öyle ama tekrar aynı bölümleri yazmak çok zor olacak.

Of gerçekten ağlamak istiyorum ama sizin okumanız için aynı heyecanla yazamaya devam edeceğim.

İyi okumalar...

******

"Şimdi seslerden arınmış bir dünya, dertlerin esaretinden kurtulmuş insanları görmeyi isterdim."

Deprem oluyor sanıyordum ama öyle değildi. Her yer yıkılıyordu. İnsanlar öldürülüyordu. Tüm insanları tutsak ediyorlardı. Deprem değildi, ama devlet ağır bir darbe alıyordu. Tüm insan dolu binalara patlayıcı yerleştirip, teker teker patlatıyorlardı. İnsanları bir araya toplayıp katlediyorlardı.

Babam orduda görevli yüksek rütbeli bir askerdi. İlk, yüksek rütbeli askerleri teker teker öldürdüler. Canlı yayında babamın kafasına sıktıklarında, içimi zehir gibi bir intikam duygusu ile doldu.

Bu öncekilerden daha büyük bir darbeydi. İlk önce devlet büyüklerini öldürmeye başladılar sırasıyla diğer rütbeli kişileri teker teker, tek bir videoda idam ettiler. Neredeyse 1 ay sonra da devlet adına yaşlıları bir araya toplayıp onları katletmişlerdi. Önce annemi istihbarattan çağırmışlardı. Annem gayet iyi silah kullanıyor aklı zehir gibi çalışıyordu. Ben doğmadan önce istihbaratta görev yaptığından tecrübeliydi. Her ne kadar narin bir kişiliğide olsa konu sevdikleri olunca gözü hiçbir şey görmezdi.

Annem orduya katıldığında kardeşlerime bakmakla yükümlü olmuştum. Devlet çocukları yer altındaki sığınma alanlarına topluyordu.

Sonra bileğime herkesten habersiz bir cihaz yerleştirdiler ve artık bir görevim olduğunu bildirdiler. Bunlarla benim savaşacağımı söylediler. Milli Savunma Üniversitesi'ndeki birkaç öğrenciye bu cihazlar takılmıştı.

Ordu dışında tek ümitleri bizdik. Yerimizi tespit edilmesine de yardımcı olacağını söylemişlerdi. Bunu cumhurbaşkanı yardımcısı bizzat önermişti. Henüz 19 yaşında bir kızdım ve benim devleti kurtartarabileceğimi ümit ediyorlardı.

Kardeşlerim, sığnaklardan birinde kalıyorlardı. Bense bulunduğum yerden herhangi bir sığnak girişi bulmak için koşuyordum. Her yer tek tek patlatılıyordu. Bir sığnak girişi bulduğumda hemen içeri girdim. Kardeşlerimi arıyordum. İkisi buradaydı ama biri yoktu. En küçük kardeşim benim ahu gözlüm yanımızda değildi.

Herkes haberleri takip ediyordu. Haberler geniş bir kitleye hitap ediyordu. Büyük küçük farketmeksizin herkes o haberlere odaklanmıştı. O soysuz köpek her saniye bir binayı patlatıyordu. Tek bir kanal vizyondaydı diğer kanal binalarına patlayıcı yerleştirip patlatmışlardı.

Kız kardeşimin ellerinde olduğunu öğrendiğimde delirmiştim. Onu öldürmemeleri için gerekirse kendi canımı verirdim ama ona zarar gelmesine izin vermezdim.