ÇAPA

YAZARDAN...

Merhabalar...

Buraya ne zaman baþladýðýnýzý yazabilirsiniz.

Nasýl baþlayacaðýmý size nasýl sesleneceðimi bilmiyorum. Bulduðum çoðu þey absürd kaçýyor.

Yazýn hayatýmda attýðý bu ilk adýmýný okuyan okurlar.

Belki bunlarý yazarken bile bir çok yazara göre çok küçüðüm, belki bir egrenin yazdýðý bir kitaptan ne beklenebilir ki denir.

Ama ben kendime güveniyorum.

Ben bu düþüncelerin aksine olgun bir yazar olduðum kaanatindeyim. Evet kesinlikle bunlarý yazarken bir ergenim ama bu olgun bir kitap yazamayacaðým anlamýna gelmiyor. Ben daha 17 yaþýma yeni gireceðim. Bu yazdýklarýmý 16 Eylül 2023 tarihinden yazýyorum. Siz bunlarý okurken hangi yýlda oluruz bilinmez. Belki bunlarý hiç okuyamazsýnýz. Ben þu an bu yazýyý yarýn ölecekmiþ gibi yazýyorum çünkü.

17 Eylül 2023'te ölecekmiþim gibi.

Bir çok hayalim var ve bunlarý gerçekleþtirmeden ölmek istemiyorum. Ben bu korkularýmý henüz bir kitaba aktaramamýþken ölmek istemiyorum. Ben güzel bir üniversite kazanmadan, henüz sýkýlmayacaðým bir meslek bulamamýþken, henüz aþýk bile olmamýþken, henüz birilerinin hayatýna dokunmamýþken ölmek istemiyorum. Ben ölmeyi istemiyorum.

Ben bu zamana kadar hiç aðýr bir travma atlatmadým. Bana düþündükçe acý veren hem çok az hem de çok fazla þey var. Mesela en büyük korkum sevdiklerimi kaybetmek. Anne-babamý, kardeþlerimi, dostlarýmý kaybetmekten oldum olasý korkmuþumdur. Onlarý kaybettiðimi düþünmek aðlama krizlerine girmeme neden olan þeylerden sadece biridir. Normalde ne kadar tartýþýrsak tartýþalým, beni ne kadar üzerlerse üzsünler ben yine de hayatýmdan gidecek tek bir sevdiðim bile olsun istemiyorum.

Belki benim korkularým sizin yaþantýlarýnýzdýr. Hatta belki bile bunu söylemek için fazla olmuþtur. Bunlarý en derinden yaþayan sizler varsýnýzdýr. Hiçbir þey yaþamamýþken nasýl bizi anlayabilirsin diyebilirsiniz. Bu konuda bir nebze olsun haklýsýnýz. Fakat benim zihnim yaþananlarýn en beterini yaþatýr bana. Olmamýþ bir þey için saatlerce aðlayan insanlardan biriyim. Eminim çoðumuz öyle.

Ben Ýstanbul'da yaþayan ve bu þehirden baþka bir þehirde yaþamamýþ biriyim. Mesela 6 Þubat'ta bir kayýp vermemiþ biriyim. Her ne kadar öyle olsa da ben o insanlarýn yaþadýklarýný unutamýyorum. Onca can benim canýmdan kopmuþ gibi hissediyorum. Kaç ay geçti üzerinden?

Þubat,

Mart,

Nisan,

Mayýs,

Haziran,

Temmuz,

Aðustos,

Eylül.

Eylül ayýndayýz. En azýndan ben öyleyim. 8 ay geçmiþ, ama gerçekten o 8 ay geçip gitmiþ mi? Tek nefeste sayýlabilecek 8 ay, orada sevdiklerini kaybedenler için tek nefeste bitmiþ mi?

Bir çok insan unuttu belki ama orada bunun acýsýný çekenler asla unutmayacaktýr. Ben bile unutamýyorum. Onlarýn sadece evleri deðil hayatlarý da yýkýldý. Sevdiklerini, en yakýnlarýný kaybettiler. Yetim, öksüz, kimsesiz kaldýlar. Evlatlarýný, belki doðmasý için yýllarca dualar eden, tedavi gören anneler evlatlarýný kaybetti.

Ne kadar zor olduðunu anlayamam belki. Ama ben sizi unutmadým. Bu kitabý 6 Þubat gününden bir gün sonra kurgulamaya baþladým. Rüyalarýmý aþýndýran acýlarýnýzý unutmadým.

Ben yarýn ölecekmiþ gibi hissediyorum. 17 yaþýma girdiðim gün. 17 Eylül 2023'te ölecekmiþ gibi. Bu hayata býrakabileceðim bir þeyler olsun istiyorum.

Ben çocukken takýntýlý bir çocuktum. Yaramazdým. Bana kýzýldýðýnda bende kendime kýzardým. Kendime kýzdýðým her gün 17 yaþýma ölmesi için beddualar etmiþtim. Bu yüzden de korkuyorum. Sadece kendim için deðil, ya sevdiklerime bir þey olursa diye de korkuyorum. Bilindiktir ki Ýstanbul büyük bir deprem bekliyor. Belki yanýlýyorum ama ben o depremi çok yakýnda hissediyorum. Hislerimin yanýlmasýný hiç bu kadar istememiþtim. Hislerim ne çok kuvvetlidir ne az. Yanýlmak istiyorum. Þimdi beddua etmeyecek kadar aklým yerinde ve o minik benin beddualarýnýn kabul olamamasý için dualar ediyorum.

Ýþte þimdi ölümü kabullenmeye çalýþýyorum. Pek iþe yaradýðý söylenilemez. Henüz bitmesini istemediðim bir hayatým varken, bu acý sonun yaklaþmasýný istemiyorum.

Dünya çok mu güzel?

Hayýr. Dünya güzel falan deðil ama kendi hayatýmý güzelleþtirebilmek benim ellerimde. Yaþýyor olmanýn büyük avantajlarýnýn farkýndayým. Ergen olmama raðmen. Hiçbir þey için geç deðil. Ya da bir þeylere baþlamak için çok erken deðil. Yarýn ölebilecek olduðunun farkýnda ama ölmeme ihtimalinin umuduyla yola devam etmem gerekiyor.

Yaþadýðýn hayatý bilmiyorum. Belki annen, belki baban, belki her ikisi de ölmüþ olabilir. Bu hayatta bir þekilde yanlýz kalmýþ olabilirsin. Belki de yaþamalarýna raðmen yanlýz hissediyorsundur.

Þimdi her þeye raðmen yanýnda olduðumu bilmeni istiyorum. Ben hepinizin kalbine tek tek dokunmak istiyorum. Yaþýnýz kaç olursa olsun. Benimle paylaþýn istiyorum.

Bunlarý titrek nefesimle tekrar ediyorum. Ben birilerinin kalbine dokunmak istiyorum.

Kendinden vazgeçmek isteyenlere sesleniyorum. Dur, ne olursun dur. Kendini sevmek istemesen de, ben seni seviyorum. Öldürmeyen acýnýn güçlendirdiði seni görmek istiyorum.

Ben kalbi olan, vicdaný olan, merhameti olan hiçbir insandan vazgeçmek istemiyorum. Vicdansýzým deme sakýn.

Sen bir yamaçtan aþaðý bile isteye yeni doðmuþ bir bebeði býrakýr mýydýn?

Hayýr.

Neden bunu yapabilecek bir insan yaþamayý bu kadar çok seviyor? Neden yüreði ufacýk sýzlamýyor?

Bu gibi insanlar varken neden kendinden vazgeçiyorsun.

Söyleyecek daha fazla þey bulabilirim belki ama sizi daha fazla sýkmak istemiyorum. Sen kendini sev.

Sevilmeyi hakkediyorsun. Sadece sevmeyi beceremeyen insanlar seni çepeçevre sarmýþ. Etrafýna etten kemikten kalýn bir duvar örmüþ. O duvarlarý yýkmayý en az benim istediðim kadar istiyorsun.

Seviliyorsun.

Ýyi okumalar