untold.[Hyunho]

ailen olabilirdim

Bugünle beraber 3 gün içinde bu fici final yapmam gerekiyor o yüzden bölümler saçma,uzun vs vs olabilir sorry

Voteleyip yorumlarsanız ay em heppiy😔

---

"Minho"

Hyunjin'i çağırıp her şeyi anlatacaktım.Benim için zor olacaktı,belki yüzüme bakmayacaktı bir daha ama yinede yapacaktım.Ona sözünü verdiğim gülden tacı yapmıştım.Ancak şuan bahçeye çıkmak yasaktı,nasıl yapacaktım?

Aşağıya kapıya indiğimde bekçi abi bana baktı.
"Hemen yukarı çık,müdür görmesin!" dedi.
"Abi,bi' dinle beni." dedim.Bana baktı anlamazca.
"Sevenleri ayırmak ister misin?" dedim.
"Yoo." dediğinde gülümsedim.
"Heh,o zaman şimdi bana kapıyı açsan ben sevdiğimi bi' kere görsem?" dedim yalvarır gibi.
"Minho oğlum-" sözünü kestim.
"Abi Hyunjin gelecek yalvarırım bi' aç kapıyı.Vallaha tüm suç benim nolursun!" dedim ellerimi birleştirip yalvarır hateketi yaparak.
"Geç lan kerata!" kapıyı sessizce açtığında ona sarıldım.
"Bir tanesin!" hızla çıktım.Sırada bahçe bekçisine yakalanmamak vardı.Yavaş adımlarla arka bahçeye ilerledim.
"Hyunjin!" onu aradığımda sessizce konuşuyordum.
"Ne var?" dedi sertçe.
"Bizim yurdun arka bahçesine gel hızlı!" ve telefonu kapattım.

Beklemeye başladım.On dakika sonra gördüğüm sarışınla gülümsedim ve ona el salladım.
"Ne istiyorsun?"
"Kim var orada!" dehşetle birbirimize baktığımızda "Atla!" demiştim.Tellerden atlayıp yanıma gelmiş ve beraber çöküp saklanmıştık.

Tanrım yalvarırım yakalanmayalım!

İlk defa bir duam bu kadar çabuk kabul oldu,yakalanmadık!

"Al bunu." gül tacını kafasına taktım.
"Minho-" sözünü kestim.
"Sözümü tuttum ama şimdi gitmeliyiz!" elini tutup onu tellere yürüttüm.Tam tellerden atladığımızda bekçi "Sizi yakaladım!" demişti.Koşmaya başlamıştık.

El ele ne kadar koştuk bilmiyorum ama daha önce hiç görmediğim bir ara sokakta kenara oturmuş soluklanıyorduk.
"Hyunjin." dedim nefes nefese.
"Minho."dedi oda nefes nefese.
"Sana her şeyi anlatacağım.Belki anlattıktan sonra benden nefret edeceksin ama yinede anlatacağım." dedim.
"O zaman anlatma." dedi.
"Ne?" dedim şokla.
"Senden nefret etmek istemiyorum Minho,anlatma." derin bir nefes aldım.
"Ortaokulda sana zorbalık yapma sebebim kıskançlıktı." dediğimde şokla bana baktı.
'Ne?"dedi.Başımla onayladım.
"Ama sen en az benim kadar yakışıklıydın.Senden hoşlanan onlarca kız vardı,derslerinde iyiydi!" anlamamıştı.
"Hani sen bana diyordun ya,'Babanı ne kadar çok seviyorsun.Benim babamdan daha çok saçlarını okşamış.'babam asla saçlarımı okşamadı Hyunjin." yüzündeki şoku göriyordum.Derin bir nefes aldı.
"Ben senin aileni kıskandım.Benim ailem öyle değildi.Beni asla sevmediler,birbirlerini sevmediler.Her gün kavga ederlerdi.Babam annemide benide hep döverdi." dudakları aralandı.Sonra kapattı ve dudaklarını birbirine bastırdı.
"Ama senin ailen öyle değildi,seni hep sevdiler." dedim gözlerim dolarken.
"Haksızlıktı bu.Beni ailem sevmezken seni niye ailen seviyordu?Benim ne suçum vardı?Daha miniktim o zaman.Ne yapmış olabilirdim ki?Sırf beni sevsinler diye derslerim hep iyiydi.Belki çirkin olduğum için sevmiyorlardı diye hep yakışıklı olmak için uğraştım." sol gözümden bir yaş aktı hatırladıkça.Bana yaklaşıp göz yaşımı sildi.
"Sen onların yanında mutluydun.Hep mutluydu.Bense hep mutsuz.O yüzden kinlenmiştim sana,o zaman seni ben üzerdim." dedim acıyla.
"Minho," dedi.O benden çok ağlıyordu.
"Ben senin ailen olurdum." dondum.

Gözletim bu sözle dahada dolmuştu.Beni doğuran,beni büyüten insanlar ailem olmazken onu kırdığım bir insan ailem olmayı kabul ediyordu.İki kişinin yerini doldurmayı teklif ediyordu.

Ve doldurmuştuda.
"Sevgilin olurdum,annen olurdum,baban olurdum,kardeşin,abin,arkadaşın her şeyin olurdum ben senin.Eğer sen izin verseydin.Hepte denedim,sende hep beni kovdun." dedi göz yaşları ardı ardına gözlerini terk ederken.Onu kendime çektip göz yaşlarını sildim.
"Ben senin ailen olurdum..." hıçkırıklarını serbest bıraktı.

Bende ağlamaya başladım.
"Ben özür dilerim Hyunjin." dedim yanağını okşarken.
"Keşke bana anlatsaydın,sana yardım edebilirdim.Sana iyi gelmeye çalışabilirdim." dedi hıçkırıkları arasında.Onu iyice kendime çektiğimde alnını omzuma yasladı ve öyle devam etti ağlamaya.
"Geçmişi kurtaramam Hyunjin,ama izin verirsen şimdiyi ve geleceği kurtarabilirim.Geçmişi telafi etmeyi deneyebilirim."dedim saçlarını okşarken.
"Kabul ediyorum,aklını yitirmiş bir piçim.Sana o zaman onları nasıl söyledim bilmiyorum.Bu konuda da oldukça beceriksizim.Romantik değilim,sevgi nasıl gösterilir bilmem.Birinin beni sevmesi nasıl bir duygu bilmem." dedim dürüstçe gözyaşlarım arasında.
"Sana öğretirdim!" dedi ve omzuma vurdu.
"Sana öğretebilirdim..." diye mırıldandı.
"Küfret bana,istediğin kadar.Eğer sinirin öyle geçecekse.Yada vur,kinin bitecekse.Yeter ki affet beni.Deneyeceğim,sana söz veriyorum kendimi affettireceğim." dedim ve göl tacına baktım.
"Ben seni gördüğüm ilk an affettim seni."

Acıyla gülümseyip gökyüzüne baktım.
"Beni neden sevdin?" dedim sadece.
"Bilmiyorum ama sana istemsizce çekiliyorum.Sana ihtiyacım varmış gibi..." diye mırıldandı.
"Sana ihtiyacım var Hwang Hyunjin.Nefes almam için sana ihtiyacım var." dedim ve kokusunu içime çektim.
"Kalk." diyip kalktı ve elini uzattı.
"Şimdi plan şu,bizim ev müstakil ve gizlicr girip yorgan falan alacağız.Sonra o geçenki tepeye gidip bu gece orada yatacağız tamam mı?" dedi.
"Sen ne istersen." dedim Gülümsedi.
"Aşıksın bana." dedi ve kıkırdayıp önüne döndü.Yürümeye başladı.Cevabımı beklemedi.

Arkasından yürüdüm.10 dakikada evin oradaydık.Onun odadı en üst kattaki tek odaydı ve odanın balkonunun yanındada çatı gibi bir şey vardı.Tellere tırmandığımızda oraya yetişmiş sayıldık.Oraya çıktığımızda Hyunjin açık pencereden girdi ve bir kaç şey aldı.

Ona neden gizlice yaptığımızı sorduğumda annesi onu görürse bu saatte oraya gitmesine asla izin vermeyeceğini söylemişti.Tam aldı,eşyaları aşağıya attı biri odaya girdi.İkimizde saklandık.
"Bu pencere niye açıksa." diyen bir kadın pencereyi kapattı.Sonrada gitti.Hemen aşağıya atladık ve eşyaları alıp koşarak tepeye ilerledik.

15 dakikada tepeye vardığımızda yere minderi serip üstüne yastıkları attık.Sonrasında Hyunjin hemen yatağa girip yorganı üstüne çekti.Yanına girip arkadan ona sarıldım.
"Âşığım sana.Cevabımı beklemeden gittin ama şimdi söylüyorum,it gibi aşığım sana." diye fısıldadım kulağına.Bana döndü.
"Ailen olacağım." dedi.Dudaklarını dudaklarıma bastırdığında ona karşılık verdim ve üstüne çıktım.

O gece Hyunjin'in inlemelerinde uyumuştuk.

---

Ehe ehe bir iki bölüm sonra biter inş çünkü bugün dahil son üç günüm var.Diğer ficler yarım kalcak.Dediğim gibi takipten falan çıkmayın ben inş inş inş geri dönerim.Kesin diyemiyorum çünkü some baskıcı aile problems...:')

SİZİ SEVİYORUM<3