FINALLY I FOUND MY HOME

Prologue

Tataaay!
Tatay ko, ang sakit .hindi nyo manlang hinintay, na makapag tapos ako."
"ang daya-daya nyo. gusto ko lang naman, na mapasaya kayo."
"Taaay! bakit ba sumunod ka kaagad kay nanaaay!?
"ang lahat ng pagsisikap ko, para sa inyo iyon. tataaay ko!
"Paano na ako ngayon na wala Kanaaa!
"Iha, tama na. kailangan mong tanggapin, na mag-papahinga na ang ama mo."
"nandito kami. Kaibigan, at kapitbahay, nyo."
"Maari mo kaming lapitan, tama na sa kakaiyak." sabi ni aling nitang na pinapatahan ito.
"Hu!hu!hu! Manang, ang sakit kasi. wala na akong, sariling pamilya."
"Sinong nagsabi na wala kanang pamilya?
"kami, ako. mag kapamilya tayo, hindi lang naman yan sa dugo, ang basihan."
"Dito sa puso, at sa pagdadamayan natin."
"Pasin sya na po kayo sa akin, pati kayo tuloy nadamay pa, sa problema at lungkot ko."
"Walang ano man yun iha, diba sabi ko pamilya tayo."
"Sino pa ba ang mag dadamayan at magtutulungan? di tayo."
"kaya lakasan mo ang loob mo, para makakaya mo at malampasan ito."
"Wag po kayong mag alala, kakayanin ko po na mabuhay. kahit, mag isa nalang ako ."
"Tama yun ihja, ay tika. bakit wala ang boyfriend mo. alam ba nya na libing ngayon, ng tatay mo?
"Dapat nandito sya, para madamayan ka. kung totoong, mahal kang talaga."
"May test po sila manang, engineering kasi ang kinuha non, kaya busy."
"Parang hindi ko pa alam, na dalawa ang kinukuha mong ngang kurso."
"piro, hindi ka gahol sa oras. nagawa mo pang tumulong, sa tindahan nyo."
"Uwi na po tayo manang."
" baka Pagud narin kayo."Sabi na lang ni Marie, baka kung saan pa mapunta ang usapan .
"Mabuti pa nga, ng mapahinga mo naman ang isip mo."
"kaya mo yan. wala kamang pamilya na nakiramay sayo, nandito kami."
"Ihja, tayo na. nag hihintay na ang traysikel, sa labasan".
"Salamat po manong ,napakabuti nyo." sabi niya habang patuloy ang pag tulo ng luha.