Geçmişin İzi (Askıda-27 Temmuz'da yeni bölüm yayınlanacak!!!)

1.Bölüm

Hoş geldiniz, hoş geldiniz yeni kurguma kuzular,

Keyifli okumalar. 🌸
●●●

1969

Üzerimdeki ince yorgana sarılıp üryan bedenimi gizledim. Karşımdaki gökyüzünün ve ağaçların göründüğü pencereden dışarıyı izlemeye başladım. Yanımdaki adamla sanki az önce hiç sevişmemişiz gibi benden uzakta sırtını döndüğünü ona bakmasam da anlamıştım.

"Asya'nın düğünü var iki hafta sonra. Köye gidelim mi?" Belirli bir süre bekledim ondan ses çıkmayınca sabırla bir süre daha bekledim cevap vermesini. Ancak bir yerden sonra sıkıntıyla nefes verdim. Bazen onun var olduğundan bile şüphe ediyordum. Allah'tan benden başkaları da görülüyordu da onu kendi kafamdan uyduruyormuşum hissi bir yerden sonra dağılıyordu.

"Olur gideriz." Beklediğim yanıtı geçte olsa alınca onunla iletişimi kesip kendimi gökyüzünün açık mavisini izlemeye vermiştim. Yanımdan yavaşça kalkıp banyoya gidişini hareketlenen yataktan ve açılıp kapanan kapının sesinden anlamıştım. Ona bakıp hareketlerini sorgulamayı uzun zaman önce bıraktığım için umursamamıştım o an benimle iletişim kurmamasını.

Bir süre hiçbir şey düşünmeden sadece gökyüzünün açık mavisine bakarak durdum yatakta ancak yapılacak işler aklıma geldikçe rahatsızlık sardı zihnimi. Yatmak en az iki yıldır bana göre değildi. Kalkmalısın sinyalini veren beynime daha fazla dayanamayan bedenim uzandığı yerden doğruldu.

Banyonun kapısına doğru baktım. Orada banyo yapamazdım. Asaf'ın uzun banyo keyfi yoktu ama onu beklemek istemiyordum açıkçası. Hem kendisine çok güvenmiyordum. Her ne kadar birbirini seven karı koca olmasak da birbirimizin tenlerinde kaybolduk mu dünya umrumuzda olmuyordu ki banyodan çıkınca beni çıplak görürse o yatağa bir daha gireceğimizden adım kadar emindim.

Garip bir çekim vardı aramızda anlayamadığım bir şekilde. Birbirimizle ihtiyaç dışında konuşmuyorduk bazen birbirimizin yüzünü günlerce görmüyorduk ama yanyana gelince aramızda görünmeyen bir şey sanki birbirimize doğru itiyordu bizi. Garipti işte.

Elime bornozu ve giyeceğim mavi kısakol elbisemi aldım. Ardından iç çamaşırlarımı yanına koyarak koridorun diğer tarafındaki banyoya gitmek için odadan çıktım. Hızlı adımlarla banyoya girip işimi hemen hallettikten sonra üzerimi çabucak giyindim. Dolaba koyduğum taraklardan biriyle saçımı tarayıp dolaptaki tel tokalarıyla yandan tutturdum. Islak saçlarımın elbisemi ıslatmaya başlamasıyla rahatsız olup küçük havlulardan birini sırtıma attım. Banyodaki işim bitince hızlı adımlarla aşağı inmek için yürümeye başladığım sırada. Asaf'ın odadan her zaman giydiği takımlarından biriyle hazırlanmış çıktığını gördüm.

Adımlarımın hızını kesmeden yanından geçeceğim sırada konuşmasıyla durdum. "Akşam iş yemeği var. Bugün kuaförle kıyafet göndereceğim, hazırlan."

Gözlerimi onun kahvelerine diktim. Gözlerindeki buzdan duvarı hiçbir zaman aşamamıştım. Bana ifadesiz bakması çok canımı yakmıştı önceleri. Hele ilk zamanlar öleceğim sanmıştım sevgisizlikten ancak tutunmuştum bende bir şekilde. Alışmıştım benden uzak durmasına. Verdiğiyle yetinmeye başlamıştım. Zamanla alışkanlık umursamazlığa bırakmıştı yerini. Onu bir kenara bırakıp kendimle ilgilenmeye başlamıştım. İsteklerimi ikinci plana atmak yerine istediğim gibi karar veriyordum. İstediğimi yapıyordum. Genelde aldıklarımda yaptıklarımda ona haber vermiyordum. Hakkını da yemeyeyim. Bugüne kadar ağzını açıp tek kelime etmezdi benim yaptıklarım için. Öyle kızan kocalardan da değildi.

Bir süre incelemiştim onu. Gülme eylemi laf olsun diye vardı onun için. Asla gözlerine ulaşmıyordu. Neden, diye merak ettim. Sanırım beni bırakıp buraya geldiği seneydi. Nereden bilirdim ki sonucun benim için bu kadar acı olacağını? Kocamın başka bir kızı sevdiğini duymak bir çaydanlık kaynar suyun başınızdan aşağı dökülmesi kadar acı vericiydi.

Nasıl bir hayal kırıklığına uğradığımı tam olarak hatırlamıyorum ama eve kendimi zorlukla atıp yere düştüğümü ve bağırarak ağladığımı kendime geldiğimde dizlerimin acısını o gündeymiş gibi hissediyorum.

Şimdi kocanın koynundan çıkmadın mı gurursuz, diyenleriniz varsa kocam zerre umrumda değil o zevkleri için yaşıyorsa bende yaşarım. Bana günah olduğu öğretildi başka adamlarla bunu yaşamanın. Eh kendi kocam dışında başka adamla yaşamak istememem normal. Kocamında oldukça yakışıklı olması da bunun bir etkeni tabii. Bu yüzdendir ki onun beni sevmeden bana dokunmasına izin vermiştim eski ben olsaydı muhtemelen bu durumdan tiksinir bu adamın koynuna girmezdi. Her şey değişiyordu işte, bende değişiyorum.

"Olur. Dosyaları bitirdim. Al onları giderken." Fabrikanın muhasebe işlerini ben yapıyordum genelde. Bu da kendimi değiştirdiğim ikinci noktaydı. Düşünmemek için yaptığım bu icraat benim için kurtuluş olmuştu. Sağ olsun Asaf da benim hakkımı her ay veriyordu.

Başını onaylarcasına sallayan adam bana yol verirken önden yürümeye başladım. Hızlı hızlı yürüdüğümüz merdivenlerden indik. Salona girdiğimizde masanın üstüne dün koyduğum dosyaları aldım ve ona bakmadan uzatıp diğer dosyaları yapmak için sandalyeye oturdum.

Bir süre elimdeki dosyalara uzanmayınca başımı yavaşça kaldırıp bana bakan adama baktım. Beni inceleyen gözlerine gözlerimi diktiğimde ne olduğunu anlamak istercesine başımı iki yana salladım ne var, dercesine.

"Saçların ıslak." Adamın söylediğine şaşırsamda kendimi ele vermeden toparlamıştım şaşkınlığımı.

"Alışığım." dedim kısaca. Hiç alışık değildim onun benimle ilgilenen tek bir lafına. Hep bir mesafe olurdu aramızda. Bunu oluşturansa oydu. Benim bu konuda zerre sorumluluğum yoktu.

Elimdeki dosyaları onun eline uzatırken alması için işaret ettim. Dosyayı alıp bana bir kere öylesine baktı ve arkasını dönüp salondan çıktı.

"Sevinç bana bir Türk Kahvesi yapar mısın?"

Sevinç, evimize yeni aldığımız yardımcımız olan benden üç yaş küçük kızdı. Kendisi şoförümüzün karısıydı aynı zamanda. Zaten şoförümüz yardımcı aradığımızı duyunca önermişti karısını. Eh banada arkadaş olmuştu işte bu koca evde.

Gözlerim dosyalara kayarken kalemim ve defterimle başladım hesap yapmaya. Yavaş yavaş başladığım işe kafamı verdiğim an hızlanmaya başlarken aklımdaki diğer düşüncelerde yavaş yavaş uzaklaşmıştı.

●●●
Evet canlarım. Yeni kurguya merhaba diyelim. Bir girişimizi yapalım.😊 Bu bölüm Elif ve Asaf'ın evde nasıl olduğu hakkında bilgi verdim kuzular.

Heyecanlandığım bir kurgu açıkçası. Umarım istediğim gibi olur.

Elif'in bakış açısıyla yazdığım bölümler evlilikten sonra ancak bunun ikinci kısmı var ki oda üçüncü kişinin bakış açısıyla olacak (ilahi bakış açısı) o bölümlerde Elif ve Asaf'ın yaşadığı zorlukları ve geçmişleri var.

Hadi hayırlı olsun.

Not: Kayıp Yazma bitmeden bölüm gelmeyecek.

Sevgilerimle 💙💙💙