[ Unicode ]
'' နင်က ချမ်းသာတာကိုး ''
အားလုံးတိတ်ဆိတ်သွားသည် ။ တိတ်ဆိတ်မှုကို ဖြိုခွဲလိုက်သူကတော့ ကကြိုး ။
'' ဟို..... ဒီမှာပဲထိုင်နေတော့မှာလား ''
ထိုအခါမှ ယွန်းက ။
'' အာ! ဟုတ်သားပဲ ကဲကဲကဲ ။ ဒီကလေးတွေကို အစ်မကြီးက တစ်ခုပြောမယ် ။ ''
အားလုံးက သူ့ကိုစိုက်ကြည့်နေကြသည် ။
'' အဆင်သွားငမ်းမယ် ။ အပျင်းအပြေပေါ့ဟ! ဘယ်လိုလဲ ထောက်ခံကြတယ်မလား ''
'' သိပ်ရ! ဖြူတို့က ဒါမျိုးဆို နှစ်ခါခေါ်စရာမလိုဘူး ။ ဟဲ့ လုံးတစ်လှည့်ပြားတစ်လှည့် သွားမယ်မလား ''
'' ဘောကို! လုံးတစ်လှည့်ပြားတစ်လှည့် ငါယီး! သွားမယ် ''
'' ဟားဟားဟား ဟားဟား မလိုက်တာလည်းမဟုတ်ပဲနဲ့ ။ ကကြိုး သွားမယ်မလား ''
'' လိုက်ကိုလိုက်ရမယ် ''
'' ဟုတ်တယ် ကကြိုး နင့်ကိုကြည့်ရတာ အားမလိုအားမရနဲ့ ။ အရင်က အကျင့်ဟောင်းလေးတွေ ထုတ်ပြရအောင် ။ လာစမ်းပါဟာ ပျော်ပျော်ပေါ့ ။ ညစ်နေရင် မောင်လေးတွေက ရှင်းပေးလိမ့်မယ် ။ ok! ''
ယွန်းကတော့ လုပ်ပြီ ။ တစ်ခါလေးသူနဲ့လိုက်သွားပါတယ် ။ အကျင့်ဟောင်းဖြစ်သွားရော ။ ကကြိုးတို့စခင်တုန်းကပေါ့ ။ အပြင်သွားမယ်ဆိုပြီး အတင်းခေါ်လို့ လိုက်လာခဲ့ရတာ ။ မယ်မင်းကြီးမက ရန်ကုန်တစ်မြို့လုံးကို လျှောက်သွားပြီး အဆင်လိုက်ငမ်းသည်တဲ့လေ။ ကုန်ကုန်ပြောရရင် ဟိုကောင်လေးအရမ်းချောတာပဲဆိုပြီး အနောက်ကနေ တစ်ကောက်ကောက်လိုက်သွားတာ ။ အဲ့ကောင်လေးအိမ်အထိပါရောက်သွားရော ။ ဒါတောင်မပြီးသေး ခြံရှေ့မှာ ရစ်သီရစ်သီ လုပ်နေလို့ အဲ့ကောင်လေးအမေကတွေ့သွားရော ကကြိုးတို့ကို ဘယ်သူတွေလဲဆိုပြီးလာမေးတော့ ။ အစ်မတော်က သူငယ်ချင်းတွေတဲ့ ။ အဒေါ်ကြီးကလည်း သဘောကောင်းပါတယ် ။ အိမ်ထဲခေါ်ပြီး မုန့်တောင်ကျွေးလိုက်သေးတယ် ။ အဲ့ကပြန်လာတော့ နှစ်ယောက်သား ပြောပြီးရယ်လိုက်ရတာ ။ အဲ့ကတည်းက ယွန်းခေါ်ရင် ကကြိုးက မျက်ခုံးခပ်လှုပ်လှုပ် ။ ဒီတစ်ခါလည်း ဘာဖြစ်ဦးမယ်မသိ ။
BẠN ĐANG ĐỌC
ကကြိုး { Complete }
Viễn tưởngကကြိုး ကိုကြီး ကိုချစ်တယ် ။ ကကြိုးသိပ်ပြီး အတ္တကြီးသွားတာလား ။ ဟင်! ကိုကြီး ။ ကကြိုး အချစ်က ကကြိုးကို သတ်နေရင်တောင် ကကြိုး သေရဲတယ် ။ ကကြိုး ဘာတွေများအမှားလုပ်ခဲ့မိလို့လဲ ။ ကကြိုးကို ကိုကြီး ပြန်မချစ်လဲ ဖြစ်ပါတယ် ။ ကကြိုး ကိုတော့ အဝေးမပို့ပါနဲ့ ကိုက...
