စို့နေရင်း တစ်ဖက်ကိုလည်း လက်နဲ့ချေပေးနေကြောင့် ယွန်းဂီတစ်ယောက်ခါးပင်ကော့တတ်လာတယ်။ပါးစပ်ကလည်း ညီးသံတွေအဆုံထွက်နေတယ်။စ့်ုလို့ ချေလို့ဝသွားတော့ ဂျောင်ဂု ထထိုင်တယ် ပြီး ယွန်းဂီရဲ့ဇာဘောင်းဘီလေးကိုချွတ်လိုက်ပြီး ခြေထောက်နှစ်ချောင်းကို ဆွဲမြှောက်လိုက်။
"အ့ ဘာ...ဘာလုပ်မို့လဲ"
"ဘာလုပ်မယ်ထင်လဲ "
ပြောရင်း ဘောင်းဘီအိပ်ကပ်ထဲက တစ်ခုခုကိုထုတ်လိုက်တယ်။အမြီးလေး မို့ယွန်းဂီက သေချာကြည့်နေတယ် နောက်ဂျောင်ဂုက အဲ့တာကို သူရဲ့ ပန်းရောင် ပေါက်လေးထဲ ထည့်လိုက်တာကြောင့် အော်မိတယ်။
¡Ay! Esta imagen no sigue nuestras pautas de contenido. Para continuar la publicación, intente quitarla o subir otra.
(ကိုယ်ရှာတာက ကြောင်မြီးပုံလေး ရှာမတွေ့တာနဲ့ ယုန်မြီးပုံလေးပဲ ထည့်လိုက်တာ)
"အား အား မောင်ဟင့် ပြန် ...ပြန် ထုတ်ပေး နာ..နာတယ်။"
"အင်း ခန ပဲ ယွန်းခနပဲ ပြီးရင်ကောင်းသွားမှာ"
ယွန်းဂီရဲ့ ခြေထောက်နှစ်ချောင်းကို ချကာ ကားလိုက်တယ်။သူကအလည်မှာနေရာယူကာ ယွန်းဂီ အာရုံပြောင်းအောင် နှမ်းလိုက်တယ်။
"အွင်း အွင်း ဟ့ ပြွတ်စ်"
(ဘာမှမသိပါဘူး)
နှမ်းနေရင်းဂျောင်ဂုက သူရဲ့ လက်တစ်ချောင်းကို ယွန်းဂီရဲ့ ပန်းရောင်တွင်းလေးထဲ ထည့်လိုက်။
"အွန်း အွင်း"
နောက်ထက်တစ်ချောင်းထပ်ထည့်လိုက်တယ်။ယွန်းဂီတစ်ယောက် မျက်ရည်တောင်ကျလာတယ်။အရမ်းနာလို့။
"အ့...မောင် နာ..နာတယ် ဟင့်"
"ကျွတ်ကျွတ် တအောင့်ပဲ ပြီးရင် ကောင်းသွားမှာပါ။ဟုတ်ပြီးလား ခနပဲ"
