Do It For Love | Taekook

28./Ona kasımpatı çiçekleri götüreceğim, seveceğine eminim

28. Bölüm: "Ona kasımpatı çiçekleri götüreceğim, seveceğine eminim"

"Ama sevgimle ve umudumla sesleniyorum sana: gönlündeki kahramanı fırlatıp atma! Kutsal tut en yüce umudunu!" -Friedrich Nietzsche, Böyle Söyledi Zerdüşt

-------------

Karanlık bastırdığında çiftlikte çıt çıkmazdı.

Çıkmamalıydı.

Uzun yıllardır bu düzen böyle işliyordu.

Kim Taehyung doğduğu günden beri hangi çiftliğe giderse gitsin bir problem, bir gürültü çıkartıyordu. En sonunda varlığını bir dövme gibi çiftlik evlerinin duvarlarına kazımıştı. Artık orada olmasa bile dövmenin kalıcılığı hükümet taraftarlarını rahatsız ediyordu. O dövmeyi yaptırmış olan iki kişi vardı: Biri Jungkook, biri de Taehyung'un babası. Taehyung o ortamda olmasa bile bu iki kişi her zaman onun meşalesini taşıyacaklardı.

Jungkook'un sıkı sıkıya kavradığı meşalesi, şehirdeki konumuydu. İktidardan aldığı güçtü. Gecenin bir vaktinde siyah makam arabasıyla birlikte çiftliğe girdiğinde buraya yalnız gelemeyecek kadar büyümüştü aslında. İki polis arabası ona eşlik ediyordu. Jungkook önce sahte bir ihbar yaratmıştı. Böylece polisleri peşinden sürükleyebilmişti. Merely'nin cesedini bu gece bulamazlarsa bir daha asla bulamazlardı. Bir şekilde yok edilirdi... Bu ilk ve son şanslarıydı.

Jungkook, bir hükümet karşıtı olarak ilk ve son şansıyla yüzleşirken büyük bir heyecan duyuyordu. İnsanın doğum ve ölüme neden bu kadar değer verdiğini çok iyi anlıyordu. Hayatta sadece bir defa başına gelen çok az şey vardı. Bir defa doğarsın, bir defa ölürsün... Devlet ise insandan biraz farklıdır. Defalarca kez ölür, defalarca kez dirilir... Ancak yalnızca bir kez seninle doğar. Bu ilk ve son şanstır. Şimdi Jungkook'un bu işi bu kadar ciddiye alma sebebi bütün çıplaklığıyla ortadaydı.

Polisler, kimlikleriyle birlikte çiftlikte istedikleri gibi dolaşmaya başladılar. Kimsenin bir hazırlık yapmasına izin vermediler. Bütün yetişkinler telaş içindeydiler. Hiçbir suçu olmayanlar bile bu ani baskından ötürü kaygılanmışlardı.

Çocuklar ise ilk defa gece uykularından uyanıyorlardı. Hoparlörden gelen tuhaf sesler kapatılmamıştı, polisler aniden yatakhaneye giriş yapınca unutulmuştu. Hem çocuklar hem de polisler için bu sesler büyük bir sürpriz olmuştu. Çiftlikte çalışan yetişkinler, çocukların bilinçaltına uyku vaktinde yerleştirilen o hükümet taraftarı düşüncelerden haberdarlardı. Bu bilgiler, çiftlik çalışanları ve hükümet arasında yapılan özel bir sözleşmeyle korunurdu. Şimdi bu ani baskınla birlikte polis, Merely'den önce başka tuhaflıklara rastlamıştı.

Çocuklar teker teker yatakhaneden çıkarıldı. Bazı polisler hoparlörlerin yerini tespit ediyor ve neler döndüğünü, neler söylendiğini algılamaya çalışıyorlardı. Bazıları ise hükümetin bilinçaltı mesajlarına karşı oldukça ilgisizlerdi, sadece ihbar edilen o çocuğu arıyorlardı.

Jungkook, polislerden önce bebeklerin kaldığı çiftlik evlerine ulaştı. Tıpkı Taehyung gibi o da bütün tehlikeli işlerin yapıldığı yeri hatırlıyordu. Ancak hiç alt kata inmemişti. Öncesinde Taehyung'u korumak için evin çevresinde kalmıştı. Şimdi ise çiftlik müdürü yolunu kestiği için aşağıya inip cinayetin gerçekleştiği yeri göremiyordu.

"Bu kaosu siz çıkarttınız Elçi Jeon!" diye bağırdı çiftlik müdürü.

"Bir ihbar aldık," dedi Jungkook. "Hwang Merely şu anda nerede?"

"Çocukları sayarken bir eksik çıktı, bu doğru..." Kadın derin bir nefes alıp verdi. Sakinleşmeye çalışıyordu. Fakat Merely kaybolduğu için kaygılı değildi. Sakinleşme çabalarının tamamı çiftlikteki kaos ortamını kontrol edememesine dayanıyordu. Polis her yeri arıyordu. Elçi ise çiftliğin gizli bölümlerinden birine girmek üzereydi. Bir müdür için bundan daha korkunç bir şey olamazdı. "Biz bunu hallediyoruz. Her şey kontrolümüz altında. Kim ihbar etti bilmiyorum ama..." Şüpheyle Jungkook'un suratını süzdü. "Çiftlikte telefon dahi doğru düzgün çekmez. Bu yüzden... İhbara inanmamalısınız. Muhtemelen çiftliğin dışındaki birisi polise oyun oynamak istemiştir."