ချုံရှန်းချောင်မို

Chapter 001

Zawgyi

မင္​ယြီတစ္​​ေယာက္​ ဆိုးဝါးတဲ့​​ေခါင္​းကိုက္​မႈ​ေၾကာင္​့ ႏိုးလာတယ္​။

သူ႔ကို ကုန္​တင္​ကားအႀကီးႀကီးက တိုက္​လိုက္​ၿပီး သူ႔ဦး​ေခါင္​းတစ္​ခုလံုး အစိတ္​စိတ္​အမႊာမႊာ တက္​ႀကိတ္​ခံလိုက္​ရသလိုမ်ိဳး ခံစား​ေနရ၏။ သူ႔​ဦး​ေႏွာက္​ ဘယ္​ဘက္​ျခမ္​းက ​ေလးပင္​့​ေနၿပီး ညာဘက္​ဦး​ေႏွာက္​က စူး​ေအာင္​့​ေနတယ္​။ ႏွစ္​ဘက္​စလံုးက သူ႔အာရံု​ေၾကာ​ေတြကို ဆိုးဝါးဝါးျဖစ္​​​ေစ​ေနတာ​ေၾကာင္​့ သူ႔႐ုတ္​တရက္​ႀကီး ႏိုးသြားရျခင္​းျဖစ္​၏။ သူ႔ရဲ႕​ေခြၽးစို​ေန​တဲ့ခႏၶာကိုယ္​ျဖင္​့ ခပ္​မတ္​မတ္​ထထိုင္​မိတယ္​။

သူ႔အျမင္​အာရံု​ေတြ ခဏ​ေလာက္​ မႈန္​ဝါးဝါးျဖစ္​သြား၏။ မင္​ယြီက မ်က္​​ေတာင္​ပုတ္​ခတ္​ပုတ္​ခတ္​လုပ္​၍ ​ေျဖး​ေျဖးခ်င္​း အာရံုစိုက္​လိုက္​၏။ သူ႔အ​ေ႐ွ႕က ပစၥည္​း​ေတြကိုၾကည္​့ၿပီး မင္​ယြီရဲ႕အျပံဳး​​ေတြ ​ေတာင္​့တင္​းသြားတယ္​။ အခ်ိန္​အၾကာႀကီး သူ႔အ​ေ႐ွ႕က ပိုစတာႀကီးကို ​အထက္​​ေအာက္​​ ဂ႐ုတစိုက္​ၾကည္​့မိ၏၊ သူ႔မ်က္​လံုး​ေတြကို​ ​ေမွးစင္​းလ်က္​ ပိုစတာရဲ႕ညာဘက္​​ေအာက္​​ေျခနားက ဟိတ္​ဟန္​ပိုလြန္​းတဲ့လက္​မွတ္​ကို ၾကည္​့လိုက္​တယ္​။

အာ၊ သူ ဘာမွမသိဘူး။ ဒီပိုစတာထဲက လူကို​ေရာ၊ လက္​မွတ္​ကို​ေရာ ဘယ္​တုန္​းကမွ မျမင္​ဖူးဘူး။

မင္​ယြီ အခန္​းထဲကို​ေသ​ေသခ်ာခ်ာ ၾကည္​့ၾကည္​့မွ အဲ့ဒီမဟားတရားမ်က္​စိက်ိန္​းလြန္​းတဲ့ အႏွီပိုစတာကလြဲၿပီး တစ္​ခန္​းလံုးက တကယ္​သပ္​ရပ္​သန္​႔႐ွင္​း​ေန၏။ စားပြဲခံုတစ္​လံုး၊ ထိုင္​ခံုတစ္​လံုး၊ တီဗီတစ္​လံုး၊ ဗီ႐ိုတစ္​လံုးနဲ႔ ကုတင္​တစ္​လံုးကလြဲလို႔ က်န္​တာဘာမွမ႐ွိဘူး။

မင္​ယြီ သူ႔​ေခါင္​းကလာသည္​့ နာက်င္​မႈကို ​ေတာင္​့ခံလ်က္​ ႀကိဳးစားၿပီးထ,ရပ္​လိုက္​တယ္​။ သူ ဒီအခန္​းထဲက​ေန ဘာသဲလြန္​စမ်ားရမလဲလို႔ ႐ွာ​ေဖြၾကည္​့ခ်င္​တယ္​။ ဥပမာ သူဘယ္​သူလဲသိရဖို္႔ဆိုရင္​ မွန္​​တစ္​ခ်ပ္​​ေလာက္​ ႐ွာ​ေတြ႔မွျဖစ္​လိမ္​့မယ္​။