အချစ်ရဆုံးသူ S1(Completed)

အပိုင္း၁၁⛔

(🚫+အခန္းပါတာေၾကာင့္ ၁၈မျပည့္ေသးဘဲမဖတ္ပါနဲ႔ေနာ္။ဖတ္ၿပီးရင္လဲ ssရိုက္ၿပီး မတင္ၾကဖို႔ ေတာင္းပန္ပါတယ္ေနာ္။🚫)

တိမ္တိုက္ ထြက္ေျပးတာခုဆို စံအိမ္အျပင္ေရာက္ေတာ့မွာပင္။သူစံအိမ္တံခါးနဲ႔နီးေလ သူ႔ေနာက္ေနတစ္ေယာက္ေယာက္လာေနတဲ့အသံၾကားရေလျဖစ္တယ္။သူမွန္းတာေသခ်ာတယ္ အဲ့အသံက လြင္ျပင္က်ယ္ဆီကပဲ။သူေျပးရင္စံအိမ္တံခါးနားေရာက္ေတာ့ တံခါးဖြင့္ဖို႔ေသာ့ယူကာဖြင့္ေတာ့ဖြင့္လို႔မရေပ။
"ဘာလို႔လဲ ငါလာတုန္းကေတာင္ဖြင့္လို႔ရပါတယ္။အာ ပြင့္ပါေတာ့"
သူေျပာေနတုန္းရိွေသး အေနာက္ကေန သူဇာတ္ပိုးကို တစ္ေယာက္ေယာက္ကရိုက္လိုက္တာေၾကာင့္သူေမ့ေျမာသြားခဲ့တယ္။

လြင္ျပင္ကေတာ့ သူ႔ကေလးေျပးလဲသူကေအးေဆးလိုက္ရွာေနတယ္။ဘာလို႔ဆို ေျမေအာက္ခန္းထဲမွာကတည္းက စံအိမ္ရဲ့တံခါးကိုပိတ္ၿပီးသားပင္။ဘယ္ေသာ့နဲ႔ဖြင့္ဖြင့္ ဖြင့္လို႔မရဘူး။ခုေတာ့ သူ႔ကေလးကိုလိုက္ရွာအံုးမွာပါ။သူလိုက္ရွာေနတုန္း
"ေဟာ ဟိုမွာေတြ့ပါၿပီ စံအိမ္တံခါးကိုဖြင့္ေနတာပဲ"
လြင္ျပင္အေနာက္ေန တိတ္တိတ္ေလးသြားကာ ကေလးရဲ့ဇာတ္ပိုးကို ရိုက္လိုက္တာေၾကာင့္ေမ့သြားခဲ့တယ္။
"ကေလးက ကိုယ့္ဆီကထြက္ေျပးဖို႔ႀကိဳးစားေနၿပီလား။အဲ့ဒါဆို ကိုယ္ကတစ္ခုခုလုပ္ရမွာေပါ့"လို႔ေျပာၿပီး မဲ့ၿပံဳးၿပံဳးလိုက္တယ္။ၿပီးေတာ့ သူ႔ကေလး ကိုယ္ေလးကိုေပြ့ကာ ကေလးသူ႔အေၾကာင္းသိသြားတဲ့တစ္ေန့ ကေလးအတြက္ျပင္ဆင္ထားတဲ့အခန္းထဲကို ေခၚလာခဲ့တယ္။
အဲ့အခန္းက နီနီရဲရဲမီးေတြဖြင့္ထားၿပီး နံရံမွာလဲ လက္ထိပ္ေတြ ၾကာပြတ္ေတြ အမ်ိဳးသားအဂ္ါတုေတြ အမ်ားႀကီးပဲ။လြင္ျပင္ကသူ႔ကေလးကို အိပ္ရာေပၚခ်ေပးၿပီး နံရံက လက္ထိပ္ကိုယူကာ ကုတင္တိုင္နဲ႔ ကေလးလက္နဲ႔တြဲၿပီးခတ္ထားလိုက္တယ္။ၿပီးေတာ့ အျပင္ထြက္သြားေတာ့တယ္။

တိမ္တိုက္ ခဏေနေတာ့ႏိုးလာၿပီး ဟိုၾကည့္ဒီၾကည့္လိုက္ေတာ့ ဘယ္ေနရာႀကီးလဲ။

"ငါဘယ္ကိုေရာက္ေနတာလဲ"
"ဒီလက္ထိပ္ေတြကေရာဘာေတြလဲ"
အဲ့အခ်ိန္ တံခါးဖြင့္ၿပီး လြင္ျပင္က၀င္လာကာ
"ကေလး ႏိုးၿပီလား"
"ဟင္ အကို တိမ္တိုက္ကိုဘာလို႔ဖမ္းထားတာလဲ လႊတ္ေပးပါ"
"ကေလးကိုလႊတ္ေပးလိုက္ရင္ ထြက္ေျပးသြားမွာေပါ့"
"ခင္ဗ်ားနဲ႔မေနခ်င္ဘူး ကြၽန္ေတာ့္ကိုလႊတ္ေပးပါ"
"ဟက္ ကေလးက ကိုယ့္လက္ထဲကလြတ္မယ္ထင္ေနတာလား"
"လႊတ္ေပးပါ ေတာင္းပန္ပါတယ္"
"ကေလးကလဲ ကိုယ္ကကေလးကိုခ်စ္လို႔ေလ"
"ဟင့္အင္း ခင္ဗ်ားကိုမုန္းတယ္"
"ဘာ ျပန္ေျပာလိုက္စမ္း"
"ခင္ဗ်ားကိုမုန္းတယိ"
"ဟက္ ဒါဆိုလဲ မုန္းလက္စနဲ႔ဆက္မုန္းလိုက္အံုး"လို႔ေျပာၿပီ တိမ္တိုက္နားကပ္လာကာ တိမ္တိုက္ကိုကုတင္ေပၚပလက္လွန္ခ်ၿပီး အေပၚကေနအုပ္မိုးလိုက္တယ္။