(Oy ve yorum gelmezse çok üzülüyormuşum🥺 İyi okumalar🥰)
7 YIL ÖNCE...
Her zamanki gibi babasının üzerine yıktığı saçma sapan işlerle uğraşmak için geldiği ne olduğu belli olmayan karanlık sokaktan çıkmak için hızlı adımlarla arabasına doğru ilerleken duyduğu sesle duraksadı. Şöyle bir etrafa bakınsa da kimseyi göremeyince yürümeye devam edecektiki daha net duyduğu sesle tekrar duraksayıp ara sokağa doğru bakışlarını çevirdi. Biri inliyor gibiydi yada ağlıyor muydu?
-Kim var orda?
Küçük küçük inleme ve hıçkırık sesleri duyarken çok emin olmasa da sesin geldiği tarafa çevirdi adımlarını. Biraz ilerledikten sonra büyük çöp konteynırının yanında duran kolilerin aarasında çırpınan bir beden ve onun üzerine çullanmış sesi çıkmasın diye ağzına sıkıca elini bastıran başka bir bedeni fark etti.
-Ne oluyor orda?
-Senlik bir şey yok işine bak.
-Öyle mi? Tamam.
Arkasını döndüğü sırada adamın elini ısırarak kendini kurtaran kişinin sesini duydu.
-YARDIM ET?! YALVARIRIM BIRAKMA BENİ !
Başkalarının işine karışmamayı çok iyi öğrenmişti aslında. Babasından yediği sayısız dayakla beynine işlenmişti.
"Kimsenin işine karışma Vegas, seni ilgilendirmez... "
İçinden tekrar ettiği cümleyle isteksiz adımlarla uzaklaşmaya çalışırken tekrar duydu aynı sesi.
-BIRAK BENİ BIRAK! YARDIM ET YALVARIYORUM BENİ BURDA BIRAKMA!
"Hayır Vegas, buradaki işin bitti üstelik baban senden haber bekliyor sadece kulaklarını tıka ve devam et. "
Bir tokat sesi yankılandı karanlık sokakta ve bir çığlık ardından...
-KES SESİNİ! NE ZANNEDİYORDUN BENİMLE ÖYLECE OYNAYIP KURTULACAKTIN ÖYLE Mİ?
-İMDAAAT! KURTARIN NE OLUR KUR-...
Tekrar ağzına uygulanan baskı ile sesi kesildiğinde daha fazla dayanamadı ve hızla arkasına dönüp korkuyla titreyen bedeni altına almış olan adamı ensesinden tuttuğu gibi kaldırarak hemen arkasındaki duvara sert bir şekilde yasladı. Aynı zamanda vakit kaybetmeden yüzüne indirdiği yumrukla burnundan boşalan kanı görünce yüzünü buruşturup, yakasından elini hızla çektiğinde eline bulaşan kana baktı tiksinerek ve cebinden çıkardığı mendille sildi elini.
-Pislik!
Burnunu tutarak yere kapaklanan pisliğe aldırmadan ağlamaya devam eden çocuğa döndü. Dizlerini kendine çekmiş titreyerek ağlayan, karanlıktan yüzü belli olmasa da savunmasız duruşuyla kendini koruyamadığı belli olan bedene yaklaştı yavaşca.
-İyi misin?
-T-teşekkür ederim. Bırakmadın beni, ona bırakmadın.
-Kalk hadi evine bırakayım seni.
Kafasını iki yana salladı telaşla dizlerini daha çok çekti kendine.
-Gidemem, ev olmaz olmaz!
-Neden?
-Eve gidemem, dövecek beni çok, çok canımı yakacak.
-Kim?
-Gidemem eve, olmaz!
-Bak sakin ol, tamam hadi kalk en azından şu sokaktan çıkarayım seni..
Tekrar kafasını iki yana sallayarak başını öne eğdi.
