ikizler

7

7

Bu sefer gözlerimi açtığımda direkt onun yüzüyle karşılaşmıştım, bakışlarım üzerinde gezinirken yine aynı yerde bacak bacak üstüne atmış siyah takımlarının içinde bana bakıyordu.  Yerimde zorlukla dikleştiğimde   büyük bir nefretle ona bakmaya başladım, başıma gelenlerin hepsi onun yüzünden di.

"Ne işin var burada." Dedim uykudan yeni uyanmışlığın verdiği kırık bir sesle, gözleri ilk kolumdaki seruma değdi ardından bana döndü.

" uyanmanı bekliyordum." Kaşlarım çatıldığında onun soğuk ve mesafeli sesiyle ürpermemek için çabaladım.

"Ne için? "

"Konuşmak."Dedi geriye yaslanıp rahat bir ifadeyle bana bakarken. Genelikle kısa ve tek kelimelik cümleleri insanı daha da geriyordu, bu adamın yaydığı enerji tamamiyle kötüydü kendisi gibi.

" ne konuşacaksın." Sonra beni bırak.

"Sana bir teklifim var." Elini çeketinin iç çebine koyup geri çıkardığında dikkatle onu izlemeye devam ettim. "Fiziken ikizinin aynısısın,ben seni değil ikizini istiyorum ama onu bulmam yolunda benim köprüm olacaksın." Dedi sanki çok normal bir şey söyler gibi.

Yüzüne boş boş gözlerle baktım "buradaki herkes deli mi yoksa siz özenle seçilmiş kişiler misiniz bana özel?" Sinir bozukluğuyla gülmeye başladım ,yaralarım yüzünden ağrıyan karnıma koydum elimi. Sanrı yerinden kalkıp yanıma geldi yatağın yanında durup bana baktı üsten.

" benden ne istiyorsun Allahın cezası, hayatımı zaten mahvettin daha ne istiyorsun benden !" Öfkeyle bağırırken artık gülmüyordum, tek kaşını kaldırdığında tehlikeli bir ifadeyle bana baktı."sesinin tonuna dikkat etmeni tavsiye ederim." Dedi

Bu sefer yatağın kenarındaki sandalyeye çekip oturduğunda sesizce ona baktım.

"Sana seçenek sunmadım , işin sonunda seni serbest bırakacağım ne istersen de vereceğim paraysa para ama şu an bana çalışmamaktan başka bir seçenek bırakmıyorum sana." Kanımın derimin altında beni yaktığını hissetim.

" ya yapmazsam." Diye sordum

"Ölürsün." O kadar basit bir şey gibi söyledi kanım dondu ,bir insanın hayatından bu kadar kolay vazgeçilememeliydi.

"sevdiklerinde ölür ."

"Benim sevdiklerim yok, benden başka alabileceğin bir can yok." Annemi zaten bulamazlardı ondan başka yaşayan kimsem yoktu ,birde varlığını yeni öğrendiğim ve onu öldürmek istedikleri ikizim.

"Arkadaşın senin için aynı şeyi düşünmüyor , Tuğba'ydı dimi adı. Lise üçte okulu bırakmış kendini ufak tefek işlerde çalışıp para kazanmaya adamış annesi babası ayrı annesiyle yaşıyor. Şu an seninle çalıştığı yerde yani benim mekanımda  çalışıyor." Sanki bir şeyi unutmuş gibi ekledi." Ve sen ortadan kaybolduğunda beri her gün seni arıyor evine gelip kontrol ediyor, sen sevmesen de o seni seviyor gibi?" Dedi tehlikeli bir ifadeyle gözlerini kıstığında.

Nefesim boğazıma tıkanırken çeketinin iç cebinden çıkardığı kağıdı bu sefer bana doğru uzatığında önüme bıraktı, fotoğraftaki yüzü ve yeri biliyordum. Benim evimin önüydü Tuğba  başında sıkıca topladığı halde yüzüne düşmüş saç tutamlarıyla ve sırt çantasıyla  eğilmiş  camdan içeriyi görmeye çalışıyordu  yorgun bitkin hali iş çıkışında geldiğini gösteriyordu. Bu sefer başka bit fotoğraf koydu önüme, yine Tuğba vardı karede  evimin kapısına vuruyorken çekilmişti  bu sefer saçları ensesinde topluydu gözleri ıslak ve kırmızıydı ağlıyordu. Kalbimin en derininde bir sızı hissederken  gözlerimi Sanrı'ya çevirdim. İfadesiz duygusuz gözlerle izliyordu, bir kalbi var mı diye sorguladım kendimi.