Unicode
ဆေးရုံ၏ ER (Emergency Room / အရေးပေါ် ဌာန) အတွင်း လူနာသံများနှင့်အတူ ဆရာဝန်များလည်း အလုပ်ကိုယ်စီဖြင့် အလုပ်ရှုပ်နေကြသည်။ ထိုစဥ် ဆေးရုံဝန်းအတွင်း Ambulance ကားသံများလွှမ်းမိုးသွားပြီးနောက် တစ်စီးပြီး တစ်စီး ဝင်လာသည်။
nee...nore...nee...nore...nee...nore
"မီးလောင်လူနာ!"
ကားပေါ်ဆင်း၍ လူနာတင်ထားသော
Ambulance Stretcher (ဘီးပါသော လူနာတင် ကုတင်) အားဆွဲချကာ ERအတွင်းသို့ ပြေးဝင်ရင်း အော်လိုက်သည်။ ဆရာဝန်ပေါက်စလေး များသည်လည်း ဖြစ်ခဲသည့် case ဖြစ်သောကြောင့် တုံ့ဆိုင်းသွားကြသည်။
"ရပ်ပြီး ကြည့်မနေနဲ့!"
ဒေါက်တာ တည်စေမင်းအသံ ဟိန်းထွက်လာမှ ဆရာဝန်များ အသိဝင်လာကြသည်။ ကုတ်အဖြူအား ဝတ်ထားသည့် ဒေါက်တာ တည်စေမင်းသည် သူ၏ ခြေထောက်ရှည်များသုံးကာ ခြေလှမ်းကျဲများဖြင့် ရောက်လာသည်။
"ဘယ်နှစ်ယောက်ထိလဲ!"
"ငါးယောက်ပါ ဆရာ လေးယောက်က အပူလောင်သွားတယ် တစ်ယောက်က ခန္ဓာကိုယ် တစ်ခြမ်းထိသွားတယ်"
နောက်ဆုံးမှ ဝင်လာသော လူနာသည် ခန္ဓာကိုယ် ဘယ်ဘက် တစ်ခြမ်းလုံးရှိ အသားများ လောင်ကျွမ်းထားသောကြောင့် အသားများပြာနှမ်းကာ ညှီနံ့များထွက်နေသောကြောင့် သူနာပြုတစ်ချို့ပင် ပျို့နေကြသည်။
"ပိုးသတ်ခန်းဘက် သွားလိုက်!
ဒီတစ်ယောက်ကို ငါလုပ်လိုက်မယ် ဟိုလေးယောက်ကို မင်းတို့ တာဝန်ယူလိုက် ပြီးတာနဲ့ ငါးယောက်လုံး ငါ့ဆီလာခဲ့"
"ဟုတ်.. ဟုတ်ကဲ့"
ပြောစရာရှိကာပြောပြီး ခြေလှမ်းကျဲများဖြင့်ထွက်သွားသော ဒေါက်တာအား ကြည့်၍ ဆရာဝန်လေးများလည်း လူနာလေးယောက်ဆီသို့ပြေးရပြန်သည်။ အပူလောင်နေသော အရေပြားများကို ကြည့်ပေးကာ ဆေးလိမ်းလိုက်ရသောကြောင့် အများကြီး မခက်ခဲပေ။
သို့သော်ဒေါက်တာ တည်စေမင်းမှ ပြောလိုက်သည်က 'ပြီးတာနဲ့ ငါးယောက်လုံး ငါဆီလာခဲ့!' ဟုဆိုသော တစ်ချက်လွှတ် အမိန့်ကြောင့်သွားရပေဦးမည်။ လူနာလေးယောက်အား သူနာပြု ဆရာမများနှင့်ထားကာ ဆရာ့ဆီသွားရသည်။ အရင်အခြေအနေသာဆိုရင် မီးလောင်ကျွမ်းသော ထိုလူနာကို မန္တလေးမြို့ကြီးသို့သာ လွဲရမည်။ ကုန်းကြောင်းရော ရေကြောင်းပါ စီးရလျှင် လူနာ၏ အသက်သည်လည်း အချိန် မမီပါ။
