The MAZE RUNNER "İSYAN"

Bölüm_2

"Evet benim adım..."

Duraksadım ismimi gerçekten söylemek istediğimden emin değildim sonuçta buraya yeni gelmiştim ve bu insanları tanımıyordum, onlara neden güvendiğimi ve nasıl bu şekilde sakin kaldığımıysa aklım almıyordu.

Düşüncelerden sıyrılıp kafamı kaldırdığımda bana merakla bakan Newt' i gördüm gerçekten ismimi merak ediyor olmalıydı.

"Birşey mi oldu?" dedi merakla

Bende hayır dercesine başımı salladım ve daha fazla ismimi saklama gereği duymadan sakince ismimi mırıldandım.

"Nora,  adım Nora!"

Uzattığı eline baktım.

"Tanıştığıma memnun oldum Nora."

"Bende." Diyerek kısaca karşılık verdim ve uzattığı eli sıktım.

Daha fazla beklemeden çadıra girdim uyumak istemiyordum ama çok yorgundum ve bir şekilde dinlenmem gerekiyordu yatağa uzandım ve etrafa göz gezdirdim biraz ileride duran şırıngalar dikkatimi çekti doğrulup bir tanesini elime alıp inceledim tam yandaki fotoğrafı elime alıcaktım ki çadıra biri girdi bende panikle elime aldığımda şırıngayı gizledim.

Minho
"Merhaba demek adın Nora tanıştığıma memnun, oldum bende Minho."  Dedi ve elini bana uzattı bende elimdeki şırıngayı cebime attım ve elini sıktım.

"Neden geldin bir sorun mu var?"

"Hayır sadece şırıngaları almaya geldim ."

Masanın üstündeki şırıngayı eline aldı sonra da bana bakıp sordu

"Burada bir şırınga daha yok muydu?"

"Ben bilmiyorum görmedim." Diye yalan söyledim

"Tamam o zaman diğerlerine sorarım sonra görüşürüz."

"Görüşürüz."

Şırıngayı neden sakladığımı bilmiyordum ama içeri Minho girince panikledim ve geri koyma fırsatı bulamadım şırıngayı cebimden çıkarırsam belkide hakkımda farklı şeyler düşünecekti şimdiden buradakilerin güvenini sarsmaya gerek yoktu.

Ayağa kalkıp ilerideki masanın yanına yaklaştım, üzerindeki notu alıp okumaya başladım,

Biliyoruz 3 gün önce herhangi birinin gelmeyeceğini, gelen kızın son kişi olduğunu söylediğimiz bir notla son kişiyi gönderdik şimdiki gelen kişiyi beklemiyordunuz inanın biz de beklemiyorduk ama durum değişti şuan ki gelen kız son kız
(bir daha kimse gelmeyecek.)

Bu da ne demekti şimdi?
Neden bu insanlar buradaydı, ben neden sonradan beklenmedik bir kararla gönderilmiştim?
Kafamdaki onca sorunun cevabını düşünürken bu sefer de önümde duran fotoğraf dikkatimi çekti elime alıp incelemeye başladım daha önce hiç görmediğim insanlarla çekildiğim fotoğrafa bakıp hatırlamaya çalıştım ama olmuyordu, sonra arkamda biri olduğunun hissine kapıldım ve korkuyla arkamı döndüm .

Gelen tanıdık surata baktım onu nereden tanıyordum?
Korktuğum için ani hareket yapmıştım ve refleks olarak yanımdaki bıcağa elimi götürmüştüm o da bunu fark etmiş olmalı ki iki elini havaya kaldırdı yada biraz önce kaçmaya çalışırken ona sopayı uzattığım için hâlâ gergindi
"Sakin ol, özür dilerim seni korkutmak istememiştim."
Tanıdık yüze biraz daha bakınca onu nereden tanıdığım aklıma geldi elimdeki fotoğrafa birkez daha baktım emin olmak için,
"Sensin" dedim, az önceki korkunun yerini şimdi heyecan almıştı o aklımdaki soruları cevaplayabilirdi.