The MAZE RUNNER "İSYAN"

Bölüm_6

Herkes uyansın, Thamos, uyan!

Seslere karşı hızlıca bende kalkmıştım kalktığım anda beni geri yere düşüren yaratık tam üzerimde duruyordu
Izdırap veren kafasını bana doğru yaklaştırıyordu ama elimden birşey gelmiyordu buraya kadarmış dediğimde son kez çevreme bakmak istemiştim sağ tarafıma döndüğümde yan tarafta yerde hareketsiz yatan Minho' yu görmem bir oldu.

"Minhooo!"

Izdırap veren tek değildi onlardan bir sürüydü sol tarafımdan gelen sesle başımı bu sefer sola çevirmiştim yerde kanlar içinde yatan Chcuktı.

"Hayııır, Thamos"
Şimdiyse Teresa bağırıyordu bense kafamı kaldırıp üstümde duran ama neden şimdiye kadar saldırmadığını bilmediğim canavara çevirdim bakışlarımı bakışlarımın değmesiyle canavarın ağzını açması bir olmuştu

"Onu bırak"

Tanıdık ses...
Newt' in sesiydi canavar kuyruğuyla Newt'e vurmuş ve kafamı ağzının içine almıştı.

.....

"Nora uyan."

Aniden yattığım yerden doğruldum etrafta ızdırap veren yoktu herkeste yaşıyordu ben de yaşıyordum ama gözlerim yinede Newt'i arıyordu görmeden içim rahat etmeyecekti titreyen ellerimle oynamaya başlamıştım.

"İyi misin Nora, kabus gördün sanırım"

Beni uyandıran Chuck' a kısa bir süre sarıldım

"Evet, kötü bir kabustu, hemde fazlasıyla."

"Daha iyi misin, su getirebilirim."

"Tabi iyi olur, teşekkür ederim."

Chcuk yanımdan ayrılınca kafamı yan tarafa çevirmiştim çevirmemle içimin rahatlaması bir olmuştu Newt birkaç adım ötede oturuyor ve o da bana bakıyordu ayağa kalkıp ağır adımlarla yanıma gelip, oturdu.

"Naber?"

"İyi denilecek durumda değilim ama kötü de değilim diyelim, ya sen?"

Bir an da ne olmuştu da gelip hâl hatır sormaya yanıma oturmaya başlamıştı.

"Bende iyiyim, sadece az önce kötü bir rüya gördüm, gerçek gibiydi, garipti, sende vardın."

"Nasıl, ne oluyordu tam olarak." Diye merakla sordum

"Tam hatırlamıyorum beyaz ışıklar vardı ben yatıyordum ağzı maskeli insanlar vardı başımda kafamı yana çeviriyorum sonra seni görüyorum kapıdan bana bakıp, ağlıyordun."

"Ya bu bir rüya değilse Thamos gibi birşeyler hatırladıysan, o zaman bu demek oluyor ki seni buraya yolladıklarında ben de oradaydım."

Birkaç saniye sadece birbirimizin yüzüne bakmıştık

"Ya da sadece basit bir rüyaydı. "

"Newt tekrardan çok özür dilerim."

Gerçekten kötü hissediyordum sanki sonsuza kadar özür dilesem içim rahat etmeyecekti

"Nora bu konuları aştığımızı sanıyordum, o gün söylediklerimi hatırlıyor musun?"

Birkaç saniye düşünüp hatırlamaya çalıştım pek zor olmamıştı çünkü o gün söyledikleri beni çok mutlu etmişti kafamı sallayarak dediklerini tekrarladım,
"Labirentten önceki hayatımızdaki insanlar değiliz artık."

"Kesinlikle bu yüzden kendini üzme."

Şuan gerçekten mutlu hissediyordum bir yandan da içim içimi yiyordu acaba neden bir ara konuşmayıp şimdi yanıma gelip konuşmaya başlamıştı.
Sorsa mıydım?