The MAZE RUNNER "İSYAN"

Bölüm_3

Soluk alıp verişimi düzeltmeye çalışırken üst taraftan içeri girmeye çalışan bir ızdırap veren gelince nefesimi tuttum.

Etrafa dikkatle bakınca nefesimi tutanın sedece ben olmadığımı fark ettim ızdırap veren denilen canavar kafasını içeri sokunca sessizlik bozuldu herkes iyice kenarlara yaklaşıp sırtını duvara yaslayınca ben de aynısını yaptım fakat bu canavarın bize gelmesini sadece 2 saniye engellemişti derken canavar birini tutup çekmeye başladı herşey çok hızlı oluyordu şimdiden aramızdan bir kişi ayrılmıştı giden çocukla daha önce hiç konuşmamıştım ama canavarın onu götürmesi beni üzüyordu.
Canavar çok geçmeden tekrar geldi ve bu sefer başka birini bizden ayırmak için kıskacıyla birini çekti biraz dikkat edince bu kişinin Chuck olduğunu fark ettim Teresa çocuğu tutmaya çalışıyordu Thomas da çocuğu tutmuş bir yandan çekiyor bir yandan da sakinleştirmeye çalışıyordu

"Chuck sakın bırakma!"

"İnan öyle bir niyetim yok Thomas."

Bende gidip Chuck'ı tuttum arkamdan birkaç kişi daha tutmaya çalıştı ama faydasızdı kafamı kaldırıp Chuck'a iyice baktım onu sevmiştim galiba onu son kez görüyordum derken yan taraftan Alby bağırarak geldi canavara vuruyordu bende kafamdaki saçma düşünceleri savuşturup Chuck'ı daha kuvvetli çekmeye başladım -Chuck yaşayacaktı.- hep birlikte son kez Chcuk'a iyice asıldık Alby de daha sert vurup zehir salgılayan kuyruğunu kopardı ve Chuck'ı tek parça halinde yere indirdik .

"Chuck iyi misin?"

"Evet Nora sağol."

Bu insanları bu kadar kısa sürede seveceğim aklıma bile gelmezdi içlerinden herhangi birini kaybetme düşüncesi bana çok korkunç geliyordu .

Chuck eğilip yerden canavarın kuyruğunu eline aldı.
Dönüp Chuck'a gülümsedim onu tek parça yanımızda görmek mutlu etmişti.

Herşeyin yoluna girdiğini düşünüyorduk
Alby de canavarın arkasından bir kez daha bağırdı sonrasında arkasını dönüp bize baktı.
"İyi misini...

Cümlesini bitiremeden yukarıdan bir ızdırap veren Alby'i tuttu
Alby ölüme giderken hâlâ Kayran' dakileri bizi düşünüyordu Thomas'a seslendi,

"Onları buradan çıkar."

Thomas onu çekmeye çalıştı ama başarılı olamadı ızdırap veren onu götürmüştü.
Artık Alby yoktu...
Boğazım da birşey hissediyordum ağlamak geliyordu içimden Alby'i çok iyi tanımıyordum ama onun buradakileri düşünmesi (ölecek olsa bile) onun için ağlamama sebep olabilirdi.

Herkes yukarı çıktı bende çıkarken yukarıdan bana uzatılan ele baktım Newt elini uzatmış beni bekliyordu elini tutup destek aldım ve yukarı diğerlerinin yanına çıktım.

"Teşekkür ederim."

"Önemli değil rica ederim ."

Sabah düzen içerisinde olan Kayran'a baktım şimdi etrafta yangınlar ve karmaşa vardı.
Bu üzüyordu.

İleriden birkaç kişinin çıkıp bize yaklaştığını gördüm en önden gelen Gally hızını arttırdı ve doğrudan Thomas'ın suratına bir yumruk savurdu Thomas yerde uzanırken aklıma bana Gally hakkında dedikleri geldi, şimdi daha iyi anlıyordum Gally' nin ismini duyunca Thomas'ın yüzünde oluşan tiksinme ifadesinin sebebini.

Herkes Gally'i tutup uzaklaştırmaya çalışırken Gally bağırıyordu
"Hepsi senin suçun Thomas."

Ne demeye çalışıyordu ki şimdi Thomas'ın bu olayla ne ilgisi vardı?

Gally "Etrafına bak Thomas, bu olanların hepsi senin suçun." Diye bağırınca Thomas kimsenin beklemediği birşey yaptı ve Chuck'ın elinde duran zehiri eline aldı