UMUDUM SENSİN

Bölüm 2

Yanımdaki adamın elleri kolumu kavradığında olayı idrak etmeye çalışıyordum.

-"Tanışıyor musunuz?"

Tolganın şaşkın sesi beni düştüğüm düşünceler aleminden çıkarırken cevap veremeyecek kadar yorgundum.Böye bir adamın şuan benim yanımda olması hiç inandırıcı gelmiyordu.
Ama en azından düştüğüm bu durumdan çıkmamı sağlamıştı.Yanımdaki adam vereceğim cevabı beklerken bu sefer benim elim onun elini buldu.

Şu an hayatımda hiç tanımadığım bir adamın elini tutuyordum.Konuşacak gücüm yoktu.Yaptığım bu hareketin ne gibi sonuçlara yol açacağını düşünemeyecek kadar çaresizdim.

Yanımdaki adamın gözleri tekrardan gözlerimi bulduğumda aklımı okumaya çalıştığını hissediyordum.Sadece buruk bir gülümseme yerleştirdim dudaklarıma .Bir nevi onay vermiştim ve bunu anlamasını umdum.

Bakışları Tolgayı bulurken gözleri meydan okurcasına kısıldı.

-"Aşık olduğum kadını elbette ki tanıyorum."

"Aşık olduğum kadın"yardım çığlıklarımı duyduğu çok aşikardı.Elindeki tüm kozları kullanmaya karar vermişti anlaşılan.

Gözlerimdeki yaşlar durdu.Bir şok dalgası sardı vücudumu .Rol olduğunu bilsem bile ,böyle bir adamın ağzından dökülen bu üç kelime hayal bile edilemezdi.

Başka bir durumda karşılaşmış olsaydık bu sözleri karşısında mest olurdum.Benim şaşkın bakışlarıma kısa bir tebessümle karşılık verdi.

Elimi tutan elleri dışarı çıkmak için beni yönlendirirken ,Tolganında en az benim kadar şaşırmış yüzü içimi rahatlattı.

Elleri ellerimde kapıya yaklaşmıştık ki , gür sesi tüm restoranı doldurdu.

-"Yağmurla bu şekilde konuşmasan iyi olur sığ adam ,bir dahaki sefere bu kadar iyi davranmam."

Ve biz restoranı terk ettik.Yüzüme vuran açık hava ile derin nefes aldım.

Az önce olanlar bir film sahnesi gibiydi .Ne yazık ki tüm bu olanları bizzat yaşamıştım.Hızlı hızlı yürüyor ,bir yandan olanları sindirmeye çalışıyordum.

-"Arabam burada değil ,otoparkta"

Yanımdaki adamın varlığını bile unutmuştum.Üstelik hala elini tutuyordum.Elimi elinden hızla geri çektim.Hayır gerçek olamaz!

Ne diyeceğimi,nasıl bir açıklama yapıcağımı bilemez haldeydim.Açıklama yapmak yerine teşekkür etmek en doğrusu olacaktı sanırım.

"Yardımınız için teşekkür ederim ."

Bakışlarım karşımdaki adam dışında her yere odaklanmaya çalışıyordu.Gittikçe daha çok geriliyordum.Evet bu adamın varlığı beni geriyordu.Az önceki olayları görmüştü ve ben yerin dibine girmek istiyordum.

-"Beni reddeden bir kadına göre fazla utangaç davranıyorsunuz."

Az önce yaşanan olayları bu şekilde şakaya alması beni güldürdü.

Bakışlarım tekrardan onu bulduğunda ilgiyle beni izliyordu.

-"Sizi reddecek biri olduğunu düşünmüyorum."

Az önceki yardımına bir iltifatla karşılık vermiştim.Bakışları ciddi bir hal aldı.

-"Ne yazık ki sevdiğim kadın tarafından reddedilmiş bir adamım."

Bu söylediklerinde ciddi olduğunu hissedebiliyordum.Anlaşılan buradaki tek yaralı insan ben değildim .Fakat onun bu özgüvenli aurasına oldukça uzaktım.Onunla kıyaslama yapmam ne kadar doğruydu ,bilmiyorum.