အပိုင်း ၈

49 4 0
                                    

၆နှစ်ကြာသော်

ဒီမြေ နယ်ဘက်မှာလည်း တက္ကသိုလ်တတ်

ပြီး ဘွဲ့ယူခဲ့တယ် နယ်ဖက်ဆိုပင်မဲ့ အမှတ်မြင့်

တာမို့ သူအလုပ်ကောင်းကောင်း ကံကောင်း

စွာနဲ့ ရခဲ့တယ်  သူအလုပ် လုပ်တာ အခုဆို

၁နှစ်ပြည့်တော့မယ် သူအလုပ်လုပ်နေတဲ့

Company ကလည်း အခွဲဖြစ်တာကြောင့်

အချို့စာရင်းတွေကို ရုံးချုပ်ရှိပို့ရင် သူက

အမြဲသွားနေရတာပေါ့ အခုလည်းအလုပ်ကိစ္စ

ရှိလို့ ရထားနဲ့ သွားနေရပြန်ပြီ သူကခရီးသွား

ရင် ရထားနဲ့တကူးတက သွားတာကိုပို

နှစ်သက်မိသူပေါ့ ဖုန်းမြည်သံကြားလို့ ကြည့်လိုက်တော့

"ဒီမြေရယ် ရထားက ဘူတာမဆိုက်သေးဘူးလား"

"အေး ရောက်တော့မယ်လေ နင်စောင့်နေတာလား"

"အေးဟ "

"ဘာလဲ နင့်ကောင် စိုင်းလင်းနောင်ရော ပါတယ်မလား"

"ဟီးးးပါတာပေါ့ ငါ့ချစ်ဆုံးကို"

"ရွံ့ဖို့တောင်ကောင်းသေးတယ် ယွတာ အေးရောက်ရင် ငါပြန်ဆက်မယ်နော်"

ဖုန်းချပြီး သိပ်မကြာခင်မှာပဲ ရထားက ဘူ

တာကို  ဆိုက်လာတော့ ဖြိုးဖြိုးကို ဖုန်းလှမ်း

ဆက်လိုက်တော့ နှစ်ယောက်သား

ရောက်လာတယ် ဖြိုးဖြိုးကတော့ ရောက်တာ

နဲ့

"ဒီမြေ ကြည့်စမ်း ၃နှစ်လောက်မရောက်ဖြစ်တာ တော်တော်ချောလာတာပဲ video callပြောတုန်းကထက် အပြင်မှာပိုချောတယ်သိလားဟဲ့"

"ဘာမုန့်စားချင်နေတာလဲ နင် ငါ့ကိုမြှောက်မနေနဲ့"

"ဟဲ့ချောလို့ ချောကြောင်းပြောတာလေ မလိုပါဘူး ငါမုန့်စားချင်ရင် ပါရမီဖြည့်ပေးမဲ့ ငါ့ကောင်လေးရှိတာပဲ "

"ဩကာသပေါ့ အစ်မရယ်"

သုံးယောက်သား ဘူတာထဲမှာရယ်မောနေကြရင်း

‌အပိုဆုWhere stories live. Discover now