↪CEHENNEMİMİN KRALI↩ {+18}

17. BÖLÜM

Tuna'yla kahvaltımızı yapmıştık o çizgi film izlerken ben bulaşıkları yıkıyordum.

Ve yine o anahtar sesi.

"Araz abi geldi!"

Tuna'nın heyecanlı sesini duyunca küçük bir şok geçirsem de toparlandım, o ikisi ne zamandır iyi anlaşıyor?

mutfağın kapısında kucağında Tuna'yla beliren Araz'ı görünce kaşlarımın çatıldığını hissedebiliyordum. Ona baktığımda gülmemek için kendini zor tuttuğunu fark ettim. Komik olan ne?

"Neye gülüyorsun?"

Gözleriyle beni süzerken

"Sence?"

bende kendimi süzünce anladım.

elimde bulaşık eldiveni ve süngeri üstümde pijamalarım ve mutfak önlüğü bunun üstüne dağınık bir topuz.

"Nasıl göründüğünü söylememi ister misin?"

"Ya sen bulaşık yıkamayı öğrenmek ister misin?"

"Sağol Asenacığım o işler benlik işler değil"

görürüz.

- 5 dakika sonra -

Araz elinde bulaşık eldiveni üstünde mutfak önlüğüyle bulaşıkları yıkıyordu. 2 tabağı kırmıştı bile. Ben ise masada oturmuş telefonumla ilgileniyordum. Dünkü konuşma aklıma gelince sessizliği bozdum.

"Araz dün bana sürprizin olduğunu söylemiştin. Sürprizin ney?"

"Aslında sürpriz sana değil Tuna'ya."

şimdi dikkatimi çekmişti. Oda bana karşılık kafasını bana çevirmişti.

"Onu Anaokuluna kaydettim."

"Ne?"

Benden habersiz ve buna yetkisi var mı? Kardeşimin kişisel bilgilerine nasıl ulaştığını bile sormuyorum!

"Sakin ol."

"Onun ablası olduğumun farkındasın demi."

O an mutfağa dans ederek giren Tuna'ya kadar konuşma böle geçti.

"Okula gideceğim~...Okula gideceğim~..."

Sakin ol Asena, Sakin ol.

"Nerde bu okul?"

Araz bu soruyu bekler gibi sırıttı.

"Eve çok uzak ama buranın en iyi özel okulu."

"Hem uzak hem özel imkansız onu evde kim bekleyecek."

"Bütün sorunlarının çözümü benim Asena."

En büyük sorunum sensin.

"Onu ben her sabah okuldan alırım okul çıkışı eve de getiririm Sen eve gelene kadar beklerim de."

"Eğer bu kadar paran varsa birini de tutabilirsin neden sen yapıyorsun."

"Çünkü Tuna'yı seviyorum."

"Neden?"

"Eğer bir nedeni olması gerekirse bunlardan biri onu birine benzetmem diyelim."

Konuşmanın buradan sonrasında sadece okul hakkında konuşmuştuk yorucu bir gündü. İşyeri ayrı bir dramaydı. Sarhoş insanlar katlanamadığım insan türlerinde liderliğe doğru emin adımlarla ilerliyordu. Buraya yavaş yavaş alışmaya başlamıştım. Kaynaşmaya başlamıştım ve bu gün aklıma gelen fikirle aklı mı sorguladım. Google bu günler için vardı ve eve gider ditmez yapmam gerekeni biliyordum.

Google'da Araz Korkmaz ismini aratmak olacaktı...

Sonuçta o kadar eğlence mekanları vardı ailesinin bir şey çıkmalıydı.