band-aid | taekook

chapter twenty seven

taehyung:
Jungkook nereye gittin
14.39

bebeğim bakar mısın
suraya lutfen
14.42

merak ediyprum
14.55

3 cevapsız sesli arama📵 15.02

jeonkook:
ne var taehyung
ne istiyosun
15.13

taehyung:
noldu sana
biri bi sey mi yapti bebegim
15.13

jungkook:
bi sey yapan sensin
yazma taehyung yazma

taehyung:
ne
naptim ben
15.15

jungkook endiseleniyorum
kendine zarar vermiyorsun dimi
bebegim sakin ol
ne olduysa beraber
cozebiliriz yanindayim ben
15.32

Jungkook:
olmuyo taehyung olmuyo
cozemeyiz
yanimda olma lutfwb
benim yuzumden zarar gordun|
benim yuzumd|

taehyung:
cozeriz diyorum sana
uzme kendini tamam mi
yaninda olmak istiyorum
ve olucam
bana ne oldugunu anlatmak
ister misin him?

Jungkook:
tawhgubg vebim yzumdwb
canon uandi
ozir dilwrom

taehyung:
guzelim benim aglama
dur ariyorum seni
ac

Jungkook aranıyor📞

"Alo bebeğim?"

duyduğum sesle ağlamam daha da şiddetlenmişti. Öyle güzel sesi vardı ki, güzelliği ben de ağlama hissi uyandırıyordu. Yaşadığımı hissettiriyor, evimdeymişim gibi hissettiriyordu.

"Taehyung, keşke kavga etmeseydin. Özür dilerim ben."

"Şşhh, sakin ol Jeon. Derin derin nefesler al."

Görmeyeceğini bilsem bile istemsizce kafa salladım. Aynı zamanda da pencereden dışarıya bakıyordum. Derin nefesler alıp telefonda benimle birlikte nefes egzersizi yapan Taehyung'la beraber nefesimi veriyordum.

"...nefes al şimdi biraz tut...ve verebilirsin. Şimdi daha iyi misin Jungkook?"

"Hımhım, sayende ağlamam durdu, teşekkür ederim."

"O zaman söyle bakalım neden özür diliyorsun?"

Oturduğum koltukta dizlerimi kendime çekip bağdaş kurduktan sonra elimi saçıma götürüp kulağımın arkasına sıkıştırdım.

"Çünkü benim yüzümden kavga etmişsin."

"Senin yüzünden değil, orospu çocukları-"

"Taehyung! Çok ayıp deme öyle."

"Tamam bebeğim, o pis çocuklar pis pis konuştukları için kavga çıkardım. Senin suçun değildi."

"Ama ben böyle biri olmasaydım onlarda öyle şeyler söylemezlerdi ki. Hem dediklerinde yanlış bi şey dememişler."

"Jungkook saçmalama lütfen. Sen deli falan değilsin, gayet akıllı bir çocuksun. Hatta çok zekisin bence, daha önce çok kişiye matematik çalıştırdım ama ilk çalıştırmamda beni geçebilen tek kişisin."

"Gerçekten böyle mi düşünüyosun Taehyungie?"

"Taehyungie diyen ağzını-evet bebeğim öyle düşünüyorum. Onların dediklerine üzülme lütfen. Onların kalpleri kötü ve kötü kalpli insanların seni kırmasına izin verme."

Taehyung'u dinlerken o mahvolmuş halimden eser kalmamıştı. O harika biriydi, gerçekten kendimi özel ve iyi hissediyorum onunlayken. Güvenli limanımdı benim. Ondan uzaklaşmaya çalışsam bile bana izin vermeyip yine yanımda oluyordu.

"Taehyung iyi ki varsın, seni seviyorum."

Daha fazla içimde tutamadığım cümleleri söyledikten sonra hattın diğer tarafından ses kesilmişti. Sessizlik uzarken benimle aynı düşünmeme ihtimalinin korkusu sarmıştı herbir yanımı.

"Ne? Ne dedin sen Jungkook?"

Kalbim dahada hızlanırken utancım yüzüme vurmuş ve yanaklarım kızarmaya başlamıştı. Heyecanıma yenik düşüp telefonu yüzüne kapattım.

arama sonlandırıldı 📵

22.03.23

*önceki bölümleri atlamadiginiza emin olun oy vermeyi ve yorum atmayi unutmayin opuldunuz<3