TOMRİS: SIFIR

1.Bölüm

"Ahh kimin için atıyor bu yürek söyle kimin için atıyor..."

Dayanılmaz bir acı çekiyordum. Bunu hak edecek ne yaptım bilmiyorum ama Allah canımı alsada kurtulsam.

"Yeter be! Başım ağırdı Mete. Ne bitmez aşk acısıymış ya. Vallahi gider bulurum o kızı lime lime doğrarım. Benim kulaklarım artık duymuyor. 1 haftadır ben bu böğürmeyi dinliyorum. Yazık be bana. Ben artık etrafımda kim ne konuşuyor anlamıyorum yahu! Bu ilişki üçümüzü çok yıprattı. Ara verelim! "

İsyan konuşmam bir anda nasıl ayrılık konuşmasına döndü inanın bende bilmiyorum. Bütün dolmuşluğumu bir anda söyleyip içimden atmam rahatlamıştı beni.

"Sende bırak beni zalımın kızı. Ben daha kaç darbe göreceğim Allahım... Ağlamak yok yüreğimmm..."

Tekrar şarkılara giriş yaptığına göre kendimi şuradan aşağı yuvarlayabilrim.

"Ulan dayımın dünya üzerindeki tek hatası kendine gel çarpmiyim ağzına. Ulan 3 gün lan. 3 gün. Hecelememi ister misin? Üç gün. Heceleyince de bie şey fark etmiyormuş. Neyse. Yavrum evladım kızla 3 gün manita oldunuz 1 haftadır acısını çekiyoruz. Yapma gözünü seveyim. Kendine yapıyorsanda lütfen beni bırak. Ben niye senle acı çekiyorum? "

Yüzüme bön bön baktı. Of gerçekten şu konuşma işe yaramazsa ben bu çocuğu red edicem. Benim soy ağacımdan çıkarsınlar bunu! Konsey toplayalım el birliği ile yollayalım. Benim sabrım kalmadı.

"Tomris ne güzel acı çekiyoruz niye kıymet bilmiyorsun?"

Yok abi yok. Elimde kalacak.

"Ulan ben niye acı çekiyorum?"

"Biz bir elmanın iki yarısı, tencere kapak, baklava dondurma değil miyiz?"

Baklava dondurma ne alaka? Acıktı bu çocuk yine.

"Yav kalk eve gidelim. Başlıycam şimdi acınada sana da tencerene de kapağında... Güneş beynimizi eritti iyice!"

Hızlıca oturduğumuz kayadan inerek evin yolunu tuttum. Bünyem daha fazla ızdırap kaldıramayacak. Zaten her yıl olduğu gibi yaz tatilimizi köyde heba ediyorduk. Normalde Mete sayesinde köy biraz katlanabilir oluyordu fakat bu salak gönlünü 30 saniyede kaptırıp 3 günde götüne tekmeyi yiyince acılara boğulduk.
Eve gidince dayımla bu konuyu görüşçektim. Henüz reşit olmadığımız için Meteyi yetimhanede bırakıp kaçabilirdik. Kabul ederlerdi değil mi?

"Beklesene kızım! Acı beynime vurup bir anda bayılıp kalsam ya bir yerde! Kimse bulamaz kurda kuşa yem olurum."

Kendini acındırma seyansıda başladı! Ulan acı acı acı bıktım be!

"Acılı adana yer miyiz koçum?"

"Offf şalgam da gömüyor muyuz?"

Konu yemek olunca bizim bir elimiz ayağımız titriyor, doğrudur.

"Ben şalgam sevmiyorum Mete!"

Mete bana uzaylı görmüş gibi bir bakış atıp adımlarını hızlandırdı.

"Seninle daha fazla aynı ortamda kalamam bitti!"

"Angut herif ben sana çok meraklıyım. Yapış yere de gör ebenin nikahını tersten!"

Bana dönüp salak salak surat değiştirirken bir anda yere yapılmasıyla kahkahayı basmam bir oldu. Acıyla yerde debelenen Mete'nin kıçına bir tekme de ben vurdum.
Koşarak Anneannemin evine girdim.

"Dayıııı! Mete beni öldürmeye teşebbüs etti. Kurda kuşa yem edip cesedimi yok etçekmiş. Buraya gelip timsah göz yaşları eşliğinde ölümümü kutlayacak."