TOMRİS: SIFIR

15.Bölüm

"GÜNAYDIIIIIIIIIIIIIIIIIIIN."

Sabah sabah kulağımın dibinde böğüren hayvan kim bilmiyorum ama son bağırışı olduğunu biliyorum.

Gözlerimi ovalayarak açıp karşımda bana otuziki dış sırıtan Ayaza baktım. Bir dakika Ayaz ne alakaydı? Ege yada Asrın olması daha odasıydı oysaki.

"Yaşamayı seviyorum musun Ayaz? Hayattan zevk alıyor musun? "

Sorularımı beklemiyor olacak ki anlamaz gözlerle bana bakıyordu. Birazdan hayatın kayacak haberin yok.

"Sevmez olur muyum? Hayatım böyle 10 numara."

Gözlerimi kapatıp sakince gülümsedim. Hızla açıp gözlerinin en iç noktasına baktım.

"Bunu duyduğuma sevinmek isterdim fakat birazdan o çok sevdiğin hayata veda edeceksin 3 evetle."

Daha ne olduğunu idrak edemeyen Ayazın üstüne atladım. Evet her şey bir anda oldu. Çarşafı at kalk ve zıpla. Hiç. Bu kadar hızlı hareket ettigimi hatırlamıyorum.

"İMDAAAAAAAT. AZRAİL CANIMI ALIYOR. İMDAAAAT. KOMŞULAR YETİŞİN. "

Aslında çok hirpalamıyordum. Yalandan kafasını ısırmaya çalışıyordum. Neden bunu yapıyorum ki?

Odaya birden giren aile fertleri de şokla yerinde kalmış bize bakıyordu. Şuan Ayzın sırtındaydım. Kucağından nasıl sırtına geldim inanın bende bilmiyorum.

"Çocuklar ne oluyor burda?"

Sevgi gösterisi işte Tuğrul Bey.

"Bir şey olduğu yok baba. Tomris abisiyle oynamak istiyormuş. Bende kıramadım keratayı."

Abisiyle mi?

"Abisi?"

Ben de dahil birkaç kişinin ağzından aynı şey çıkmıştı.

"Bacanağı mi deseydim kızım? Allah Allah. "

Göz devirip sırtından yere atladım.

"Bacanak olmamız bile daha olası Ayaz."

Ve derin bir sessizlik. O sessizliği tabiki evin şam şeytanı bozdu.

"Aynı fikirlerde buluşmamız beni şaşırtıyor pasaklı."

Gelde anasına fanteziler uygulama bu çocuğun!

"Çok konuşma andaval. Sana benimle konuşma cüretini kim verdi? Bir daha benimle herhangi bir iletişime girmeye kalkma sakın! Buna Asrın, Ege, Semra hanım ve şuan sallantıda olan Tuğrul Bey dışında kalan herkes dahil. Kimsenin küçük egolarıyla uğraşamam. Bu sözüm size Tuğrul Bey oğullarınızı uyarın yoksa hiçbir kuvvet beni burda tutamaz. İsterseniz 7 sülaleniz gelsin çeker giderim."

Çok net ve keskin sınırlar cizmistim. Burda olması gereken buydu. Benim annemin kızıydım. Kimse beni ezemez aşağılayamaz.

"Çok meraklıyız bizde sana."

Bartuya dönüp bakmadım bile. Cevap yok. Varlıkları yok.

"Kızım abilerin hatalı ama onla-..."

Abilerim falan yok benim.

"Devamını dinlemek istemiyorum Semra Hanım. Ben neyin ne olduğunun farkındayım. "

Kimsenin bir şey demesine izin vermeden onları yolladım.

Şimdi ise kahvaltıyı yapıp salondan oturuyorduk. Herkes buradaydı. Bizim 3 aptalın da Semra hanımın zoruyla durduğunu anlamak çok zor değildi.