TOMRİS: SIFIR

4.Bölüm

Titreyen telefonumla gözlerimi açtım. Saat kaçtı?
Gözlerimi telefonun ekranına çevirdim.
Mete arıyordu. Hemde görüntülü. Hızla yataktan kalkıp aynaya baktım. Gözlerim biraz kızarıktı. İyiydim iyi.
Hızla telefonu açıp yüzüme kocaman bir gülümseme kondurdum.

"Çiçeğiiiiimmmm"

"Tontişimmmm"

"Güzeliiimm"

"Dayıcığımm"

"Tombalaaağım"

"Mete?"

Herkesle güzel güzel selamlaşırken Mete yine Meteydi işte!

"Mete ne kızım? Kardeşim diyeceksin. Aşk böceğim, cennet kokulum, ömrüm, kurt bakışlarında hayat bulduğum..."

Mete bana sesleniş seçeneği sunarken dayımın kafasına vurmasıyla sustu. Bu hallerine kocaman güldüm.

"Kurt bakışlı Mete ha? Bak bakim bi."

Yüzünü karizmatik olduğunu düşündüğü bir şekle sokup bakmaya başladı.

"Allah seni kahretmesin çocuk! Şu tipe bak anne ben bunu nasıl yaptım?"

Dayımın sözleri hepimizi kahkahaya boğdu.

"Dayıcığım ben boşuna demiyorum bu dingile 'dayımın dünya üzerindeki tek hatası' diye!"

"Gerçekten öyle!"

Mete alınmış gibi burun kıvırıyordu. Ama kameranın dışına çıkmıyordu.

"Ah benim atarlı kurdum..."

Hoşuma gitmiş olacak ki alttan alta sırıtmaya başladı.

"Aman sizde üzmeyin benim güzel oğlumu! Kurtta olur kaplanda!"

Anneannem Meteydi koruyunca sırıtış büyüdü.

"Ay neyse! Bu lafların tribini sonra atacağım ama önce nasıl gitti kaynaşma?"

Nasıl gitti? Gitmedi be yavrum.

"Yani çok harika diyemem. Henüz ne olduğunu öğrenemedim. Kendileri hazır olana kadar bekleyeceğim. Tuğrul Bey ve Semra Hanım ne kadar bana yakın ve sıcak davranmaya çalışsalarda bir şeyler var hissediyorum. Neyse işte zamana bırakıp göreceğim. Birde biyolojik kardeş olayı var. Bir tane olduğunu biliyorduk da tombaladan 4 tane daha çıktı. Abilerimmiş! Küçük olanı gördünüz zaten. Ege. Diğerlerinin inanın adlarını hatırlamıyorum. Beni istemiyorlar sanırım. Kalbimi kırdılar falan sanmayın sakın. Öyle çok nazikçe istemediklerini belirttiler. Bende saygıyla karşıladım. Ama Ege çok farklı. Benimle konuşmaya çalışıyor ama çekiniyor gibi. Semra Hanımlarda konuşmaya çalışıyor ama kendimi onlara yakın hissetmiyorum. Egeyi sevdim sanırım. "

"NEĞH!"

Metenin bir anda bağırmasıyla irkildim. Sanırım benim biyolojik abi tayfasına sinirlenmişti. Yada çok fazla olmaları onu da şoka soktu.

"Önemli bir şey değil Mete. Umursamıyorum onları."

"Onlar kimin umurunda! Senin değil benim değil babamın değil tontişimin hiç değil!"

"O zaman neye bu kadar tepki verdin angut?"

"Sen o çocuğu sevdim dedin ya, benim başım eğilmedi benim başım koptu!"

Egeyi mi kıskandı bu çocuk?

"Oğlum bizde bir şey olduk sandık! Sevecek tabi kardeşi sonuçta."

"Öyle bir şey yok peder bey. Tomris benim kardeşim bende onun kardeşiyim. Fazlalıkları atıyoruz hayatımızdan. Ben neyine yetemedim acaba? Saçımı süpürge ettim."