Alev doğduğu gün herkes çok mutluydu.İlk defa bir kız kardeşleri ve evlatları olmuştu.Alev'i bırakmamak için hepsi ayrı şeyler yapıyordu.Akev'in Ateş diye bir ikizide vardı.Ailedeki erkekler ikizleriçin alışverise çıktı.Evde yalnızca Anne ve ikizler...
Hayat kavramı bizim için sadece oldığu gibi durmayan her zaman tamda düzenimizi kurduk dediğiniz anda tepe taklak olan bir kavramdı. İstediği zaman yerinden oynayan bir gezegen gibiydi.
Gerçek ailemizi öğrenmemizden tam olarak iki hafta geçmişti. Bu süre boyunca sürekli düşünerek hayatımıza devam etmiştik. Şu anda ise Arkadaşlarımız, ben ve Ateş;Bizim evin salonunda oturup Berk'in şebekliğini çekiyorduk.
"Ya, onu bunu bırakında sizin bu aile meselesi ne oldu? Sonuçta kış uykusuna gitmediler ya! Onlara ne zaman kararınızı bildirmeyi düşünüyorsunuz acaba Aşklar?" dedi Kumru. Yine kendine bir şeyler arıyordu.
Ateş'le bir birimize baktık. Daha sonra derin bir nefes alarak,
" Onlara bir şans vermek istiyoruz, yani daha doğrusu düşünüyoruz. Bir taraftanda onları kendi işlerimiz içine katmak istemiyoruz. "dedim. Evet, bizim mafyalık işlerimizi onlarda biliyordu. Hatta, onlar bile bizimle çalıştıkları için yer altında baya bir ünleri vardı. Melodi,
" Bence bir şans verin, belki size daha fazla anlatamadıkları, yani siz bebekken olan olaylarada açıklık katmış olursunuz." dedi. Berk,
"Kızlar haklı abi, iki taraf içinde parlak olur. Siz onlarla kaynaşırken işleri biraz uzaktan yürütürsünüz hem." dedi.
"O zaman ben arıyorum?" dedi Ateş. Başımla onu onayladım bu işi daha fazla uzatmak iki taraf içinde anlamsızdı. Ateş Kaan Bey'i ararken konuşmayı hapörlöre aldı. Bir kaç saniye içinde Kaan Bey'in sesi duyuldu.
"Buyrun? Kimdiniz?" dedi. Ateş,
"Merhaba Kaan Bey, ben Ateş size kararımızı bildirmek için aramıştım." dedi. Kaan bey heyecanlı bir şekilde,
"Dinliyorum Oğlum?" Oğlum, kelimesini duyunca Ateş'e bir kal geldi. Derin bir nefes alıp konuşmayı ben devr aldım.
"Kaan Bey, eğer sizin için de uygunsa bugün bir akşam yemeği yiyelim. Birbirimizi tanımış oluruz." dedim kendimden beklemeyeceğim naif bir ses tonunda.
"Tabi kızım, bu akşam saat sekizde sizi bekliyor olacağız." dedi.
"İyi günler, Kaan Bey görüşürüz!" dedim ve kapattım.
Bakalım bugün bizi neler bekliyor.
...
Yemeye az kalmıştı. Kaan Bey'le konuşmamızın ardından Çocuklarla biraz daha konuşup işleri halletmiştik. Şu anda ise Akşam yemeği için hazırlanıyordum.
Giyeceklerim;
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Ayakkabı ve çantam;
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Ayakkabılarımı kendim için özel olarak yaptırmıştım. Boy aynasına herhangi bir eksiğim varmı diye bakınırken, Ateş'in isyan homurtularıyla kendime gelerek üstümü düzeltip aşağı indim.
Ateş, salonda bir ayağını yere vura vura homurdanıyordu. Brni fark etmesi için sahte bir şekilde öksürüo dikkatini üzerime çektim. Beni derinden bir şekilde süzerek,
"Ya bu çok kısa, hem sadece yemeğe gideceğiz, ayrıca Kar yağıcak diyorlar hadi sen git üstünü değiştir." dedi. Ben ona "Ne diyon sen aq?" bakışı attım. Hangi mevsimde olduğumuzun farkında mı yoksa ona ilkokul öğretmenleri gibi mevsimlerimi anlatayım.
"Ateş, sen ne dediğinin farkındamısın? Biz sence hangi mevsimdeyiz? Dur ben cevap vereyim, Bahar! Ne karı, ne kışından bahsediyorsun? Hadi eğer sana burda mevsimlerin gidişatını anlatmaya başlarsam, yemeğe geç kalacağız." dedim. Ateş'te geldiğinde yola çıktık.
Bakalım bizi neler bekliyor?
Ne olacağından habersiz yola çıktık ama yolun nereye varacağını bilmiyorduk.
...
Eveet arkadaşlar uzun bir aradan sonra tekrar beraberiz. Kısa bir bölüm oldu ama endişelenmeyin! Çünküüüü? Bu akşam yeni bir böşüm yayınlayacağım.
Bölümü önceden yazdığım için sadece yayınlamak kalıyor.
Herneyse kitabıma, Alevin hikayesine oy verip yorum yapmayı unutmayın.
