NERA

2.Bölüm : Bana Olan Güveni.

2. Bölüm : Bana Olan Güveni.

Bakıcı olmak benim için sıradan bir meslek değildi çünkü anne sevgisi olmadan büyüyen bir çocuğa annelik etmek ona değer vermek çok önemliydi. Anne sevgisi görmemiş her çocuk keşke benimde bir bakıcıya ihtiyacım olmasaydı diyor. Benimde ihtiyacım vardı fakat beni direkt sokağa atmış bir anneye sahip olduğumdan yetimhanede büyüdüm. Evet annesiz sevgisiz büyüyen bir kız çocuğu bir çocuğun yarasını sarmak için evinden başka bir evde başka bir çocuk için çabalayacaktı. Bu da benim gibi annesiz büyüyecek başka bir çocuğun yaralarına şahit olduğumuz bir hikâye...

Karşımda duran her an bu evde beni tek bırakıp işi için evden gidecek gibi duran adamın gözleri merdivene çevrildi önden gitmek için hızlı davranıp merdivenleri çıkmaya başladım."Derin kolay kolay yeni kişilere alışamadığından hemen heveslenme bütün iş Derin'de." Sert bir cümle olduğundan sesi gürleşmişti derin bir nefes alarak konuşmasına devam etti, "Ve ayrıca Derin sana alışır ve seni kabul ederse her gün gidip gelmeyeceksin sana özel oda hazırlanıcak!" Çok aldırış etmeden sadece yukarı çıkmak için adımlarımı hızlandırdım. İkinci kata geldiğimde duraksayarak arkamdan gelen kişiyi bekledim. Sol eli ile ikinci katın en solundaki odayı gösterdi.

Bakışlarımı karşıya dikerek odaya doğru ilk adımımı attım. İçeriden gelen ağlama sesi yüzümde hafif bir gülümseme sağladı, hemen odanın kapısının önüne gittim. Arkama son kere bakarak kapıyı açtım içeri girdim beşiğin kenarından küçücük elleri ile çıkmaya çalışıyordu gözlerimde ufak bir ışıltı hissettikten sonra hemen beşiğin yanına ilerledim. O küçük elleri ilk kez tutuyordum sanki bir daha bırakmayacakmışçasına sıkıca tutup biraz eğilerek bebeğin belinden tutarak kucağıma aldım. Başımı hafifçe eğerek yanağına kendi yanağımı değdirdim ağzımdan "Şşş güvendesin ben yanındayım ağlama birtanem. Hem bak seninle çok güzel oyunlar oynayacağız sakin ol bebeğim." Cümleleri dökülürken bir ileri bir geri adımlarıma hakim olamıyordum. Kucağımda biraz vakit geçirdikten sonra ağlamayı bırakmış ceketimin düğmleriyle oynamaya başlamıştı başımı omuz hizamdan hafif geriye götürerek minik bebeğe göz kırptım oda bana karşılık minik dudakları ile gülümsedi elleri ile yüzünü kapattı bu hâli çok tatlı ve çok şirindi. Bana olan güvenini hissettim. Karşımda duran aynadan dolayı beni odaya çıkaran adam bizi izliyor aynı zamanda sert hâli gitmiş onun yerine gülümseme gelmişti yüzüne. Kulağımın arkasından gelen ufak esneme sesi ile bebeği beşine bırakıp odadan duran sandalyeyi beşiğin yanına getirdim. Sağ işaret parmağım ile minik bebeğin elini tuttum oda bana karşılık vererek parmağımı sıktı sonrasında ayağa kalkıp yanağına ufak bir öpücük bırakarak beşiğini sallamaya başladım yaklaşık 5-6 dakikada bana bakan gözlerini kapatmış uykuya dalmıştı.

Oturduğum sandalyeden kalkacakken omzumda hissettiğim ağırlık ile duraksadım başımı kaldırıp arkama doğru bir bakış attım. "Dediğim gibi iş Derin'de biter şuan seni sevdi yani kendini hazırlasan iyi edersin bundan sonra burdasın kısaca. He ayrıca ben Bora, Bora Bozkurt!" Gözlerimi bir süre üzerinden alamamış olacaktım ki donup kaldım. Omzumdaki eli çektim hızlıca ayağa kalkıp ona karşılık bende kendimi tanıtmaya başlayacaktım ki beni durdurup işlerinin olduğunu çocuğu bana emanet ettiğini söyledi. Şaşkın gözlerim ile Bora'yı izlerken yanımdan hızlıca ayrılmıştı.

Koskoca evde ben Derin ve o hizmetçi vardık. Derin'in oyuncaklarını incelemeye başladım çünkü yapabileceğim başka birşey yoktu henüz 6.5 aylık bir bebek olduğundan onu yanlız bırakamazdım o yüzden onun odasında bekliyordum. Bora Bey'in gidişinden 30 dakika olmuş Derin ufak mırıltılar ile uyanmaya dönmüştü Derin'i kucağıma alarak aşağı kata indim mutfak nerede diye aramama gerek kalmadan hizmetçi karşıma çıktı. "Buyrun Nehir hanım birşeye mi ihtiyacınız var?" Çok nazik ve kibar bir şekilde konuşmuştu. Ben ise "Ee acaba mutfak nerede Derin acıktı da mama hazırlamam lazım." Diyerek karşılık verdim. Sağ eli ile mutfağın kapısını işaret ederek mutfağa ilerledim..

Bir sonra ki bölümde görüşmek üzere hoşça kalın...