Marit Ontmoet De Bankzitters

Het gaat niet goed..

TW: Sh

Pov: Marit
Wanneer we bij de winkel zijn aangekomen gaan we even gauw een nieuwe telefoon kopen en dan stappen we weer in de auto om terug te gaan. Ik merk dat Robbie een beetje zenuwachtig word, maar waarom weet ik niet. Als we terug zijn staat er een auto voor de stoep bij Robbie. Ik schrik er niet van ,want er staan altijd overal wel auto's, maar Robbie schrikt wel. Robbie fluistert een paar scheldwoorden en stampt de auto uit. Hij zegt niks tegen mij en ik loop maar achter hem aan. Inmiddels rent Robbie zowat naar zijn huis. Ik heb nog steeds geen idee wat er aan de hand is. Ik loop ook naar zijn huis toe. Robbie is al binnen en doet per ongeluk de deur bijna dicht. Als ik binnen kom zie ik Robbie op de bank zitten met een vrouw waarvan ik gok dat het zijn moeder is. Het lijkt alsof ze een heel serieus gesprek hebben dus ik loop even naar de keuken en doe de deur dicht. Even later komt Robbie de keuken binnenlopen en zegt: "M'n moeder is weer weg hoor je kan weer in de kamer zitten." Ik zeg oke en loop naar de kamer. Als Robbie de kamer weer binnenloopt kijk ik hem eens aan en zie dat hij gehuild heeft. Ik vraag aan hem of het gaat en hij zegt: "Nee niet echt nee."Ik zeg: "Mag ik vragen wat er aan de hand is." Robbie legt uit dat zijn zusje van 16 tijdelijk bij hem moet wonen omdat het thuis niet kan op dit moment. Ik zie dat Robbie heel veel moeite heeft om niet weer te huilen. Ik zeg dat het oke is en dat het weer goed komt en Robbie barst in tranen uit. Ik sta op en geef hem een dikke knuffel. We staan een paar minuutjes te knuffelen en dan zegt Robbie: "Heb je ook zin om wat te gaan eten?" Ik knik ja en we bestellen bij de cafetaria. Ik haal het eten op en dan gaan we lekker eten. Na het eten moet ik jammer genoeg weer gaan dus ik bedank Robbie voor het eten en geef hem een dikke knuffel. Als ik in de auto zit moet ik even verwerken wat er net allemaal gebeurd is en rij ondertussen lekker naar huis. Als ik thuis ben is het pas 9 uur maar ik ben zo moe dat ik alvast ga slapen. Ik zeg nog even gedag tegen mijn ouders en ga dan proberen te slapen. Mijn gedachtes blijven maar bij Robbie en ik weet niet waarom maar ik ka gewoon niet slapen. Ik besluit om Robbie gewoon even een appje te sturen.

*Chat met Robbie*
Marit: Hey Robjee, ik moet de hele avond al aan je denken en ik weet niet wat het is maar ik wou even checken of alles nog goed gaat met jou.
Robbie: Het Marit alles gaat nog goed hier maak je maar geen zorgen ik red me wel.
Marit: Als er wel iets is moet je me gewoon bellen oke?
Robbie: Ja zal ik doen je bent echt een schat van een meid wist je dat.
Marit: Awhee dankjee ik ga proberen te slapen en ik spreek je morgen weer. En als het echt niet gaat dan moet jr gewoon bellen ik neem waarschijnlijk wel op.
Robbie: Oke is goed slaap lekker Marit.
Marit: Ja jij ook. Hou van je<3
Robbie: Hou ook van jou<3

Pov: Marit
Het is inmiddels al 11 uur en ik word wakker omdat ik gebeld word. Ik kijk op m'n telefoon en zie dat het Robbie is. Ik neem gelijk op en vraag wat er aan de hand is. Robbie vraagt of ik naar hem toe kan komen. Ik zeg meteen ja en ga gelijk die kant op. In de auto zit ik vanalles te bedenken wat er gebeurd kan zijn. Als ik bij hem kom staat de deur op een klein kiertje zodat ik naar binnen kon. Als ik binnen ben tref ik Robbie huilend op de bank aan en ik loop gelijk naar hem toe en geef hem een knuffel. Als Robbie uitgehuilt is vraag ik wat er aan de hand is en Robbie laat me z'n arm zien en ik schrik me dood. Robbie zegt dat hij het niet meer aan kon. Ik vraag waarom hij dit heeft gedaan. Robbie zegt: "Ik kon het gewoon niet meer hendelen het gaat de laatste tijd mentaal zo slecht dat ik mentale pijn moest omzetten en in wat anders maar ik wist niet in wat en toen zag ik een mes liggen en ik dacht liever fysieke pijn dan mentale pijn."

Ik weet het weer een zieke clifhanger maar ik wou een nieuw deel