Chapter 12
CD8
“Ngayon alam ko na kung anong feeling ng nakuryente.”
FLASHBACK
RENCE’s POV
To: Bunch
Bunch, punta na ako jan. J
Message sent!
7th monthsary na namin. Manonood daw kami ng movie sa bahay nila.
Ngpray na nga ako kagabi eh, sana naman wag nang “The Notebook” haha.
Pagkadating ko sa bahay nila…
“uh. Sino hinahanap mo?” –Daddy siguro to ni Bunch.
“uhmm, si Gayle po. Anjan po ba siya?”
Ngumiti lang siya tapos…
“Pwede ba kitang maka-usap sa labas? Ako nga pala si Boyet Ramos, daddy ni Gayle.”
“ah. Hehe. Hello po. Ako po si…”
“Ralph ba o Rence?”
Nagulat ako sa sinabi niya.
Pano kaya niya nalaman?
Hindi naman ako lumalabas masyado ah.
Minsan lang.
“hahahaha. Best friend ko ang doctor mo. palagi kitang nakikita sa ospital. Hay… ikaw ba? O yung kambal mo? hahaha”
“uhmmm. Actually ako po si Rence. Opo, ako po yung palagi sa ospital. Pero ang alam po ni Gayle, ako po si Ralph.”
“boyfriend ka niya diba?”
“opo.”
“haha. Dalaga na talaga ang anak ko. hindi naman kita minamadali pero, kaylangan mong sabihin sa kanya kung sino ka. Haha. Oh siya, una na ako. Huwag mo nalang sasabihin na nagka-usap tayo. I trust you both.”
At ayun umalis na siya.
weird.
Ako naman umakyat na ako.
Nakita ko naman siya kaagad.
“ano papanoorin natin ngayon?” –ako
“hala, bat ngayon lang walang flowers? Hehe. Uhmmm, pili ka My Sassy Girl or A Walk To Remember? Pero eto maganda, etong A Walk to Remember, promise! Tatlong beses ko na to napanood. Maganda din etong My Sassy Girl pero mas maganda talaga etong isa. Etong A Walk to remember na lang ah?”
“haha. Akala ko ba ako ang pipili?”
“hahaha. Oo na kasi. Promise maganda to. Tignan ko lang kung di ka iiyak neto. Haha.”
“Baliw ka talaga.”
At ayun nga siya nasunod.
“Are you worried about your college application?” –Landon
“No. I’m not applying to college” –Jamie
…
…
…
“What are you gonna do?” –Landon
“I’m sick.” –Jamie
“I’ll take you home. You’ll be better tomorrow.” –Landon
“No. No. Landon! I’m sick. I have leukemia.” –Jamie
“No! You’re 18, you’re perfect.” –Landon
“No. I found out 2 years ago and I’ve stopped responding to treatments.” –Jamie
“So why didn’t you tell me?” –Landon
“The doctor says I should go on and live normally, as best as I could. I don’t want anybody to be weird around me.” –Jamie
“Including me?!” –Landon
“Especially you!” –Jamie
“Bunch, ayoko nang manood.” –Ako.
“Bakit Bunch?”
“Wala masakit na kasi ulo ko. uhmmm. Uwi na ako ah. Happy Monthsary.”
“oww… sige bunch. Teka hatid na kita sa baba.”
Pagbaba namin sa hagdan.
Una ako. Nasa likod ko siya.
“bunch, wait!” –Gayle
“ha? Bakit?”
The she hugged me.
Then, nafeel ko yung sinasabi nilang kuryente.
“I love you Bunch.” –Gayle
Napaluha ako nung narinig ko yun.
“I love you too Bunch. I love you.”
I faced her, then kissed her on the forehead, next on the nose and finally on the lips.
“I love you Bunch, I always will.”
End of Flashback.
“I really love her so much, to the point that I forgot that I don’t have a long time here on earth. My Christmas wish is to have even just 1 year more. Can you help me pray for it?”
-------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------- (a/n: sorry pows kung korni. anyway, pls comment and vote.)
BINABASA MO ANG
The Reason Behind His GOODBYE
Non-Fictionwould you want to know the reason behind his goodbye? would you accept his reason? will you forgive him?
