Meyveli Soda

20

Hayat bazen gözümüzün önünde olupta fark edemediğimiz gerçekleri göstermek için farklı yollara başvurur. Bende bunu karanlık bir bodruma kapatıldığımda anladım. Sıcakcık yatağımı, annemin benim uyuduğumu sanıp konuştukları beni öpüp gitmesi, babamın sarılışı, arkadaşlarım hepsi benim için o kadar güzel şeylermiş ki. Bunların arasına beni kurtarmak için kendini riske atıp benimle aynı bodrumu paylaşan Mete'yi de katabilirdim sanırım. Ama Berker onun için şüpheliyim benim için iddiaya girip benim bu duruma düşmemin en büyük sebebi o ama yinede ona kızamıyorum sanki şu iddia meselesi bile gerçek değilmiş gibi hissediyorum. Kafamı fazlasıyla karıştırıyor. Ama şuan eskiden hep hayal ettiğim yerde Mete'nin kollarında duruyordum. Sanki elinden kaçabilme ihtimalim var gibi bana sımsıkı sarılmıştı. Hayallerimdeki kadar güzel gelmiyordu aksine rahatsız oluyordum. Buradan çıkıp gitmek ve son bir iki ayda yaşadığım her şeyi unutmak istiyordum. Dönüp tekrar Mete'nin yüzüne baktım her zaman bu kadar yakın olmak istemiş ona sarılmak istemiştim ama şimdi kendimi toplamalıydım düşünmeliydim.
Bodrum gibi yerin kapısından sesler gelmeye başladığında düşünmeye son verdim ve Mete'nin koluna bir kaç kez vurdum.
"Mete uyan birileri geliyor sanırım"dedim Mete yerinden sıçrayarak uyandı ve bi hışımla
"Noldu iyi misin" dedi bu sırada Berker'i gördüm hemen yanıma geldi ve iki elini yanağıma koyarak gözlerimin içine baktı. O an gözlerindeki üzüntüyü gördüm.
"Gidelim hadi kalkın"dedi başka bir şey demeden sadece gözlerini konuşturmuştu sanki ama sonra buz gibi çıkmıştı sesi Mete bana kalkmam için yardım ederken Berker'e kötü bakışlar atmayi da unutmuyordu. Dışarı çıktığımızda hava kararmıştı o bodrum gibi havasız yerden sonra yeniden nefes alabiliyordum kapalı alan korkum yüzünden sürekli nefessizlik yaşamıştım ama krize girmeden Mete gelmişti sonra da beni sakinleştirmisti yoksa neler olabileceğini düşünmek bile istemiyorum. Şimdi bi yanımda Metw bir yanımda Berker arabalara doğru yürüyoruz o kadına adamlara ne oldu bilmiyorum ama etrafta kimse yoktu sadece biz üçümüz vardık. Bir süre sonra Berker bizi bırakarak arabasına doğru ilerledi arabasına binip hızla uzaklaştı bense sadece arkasından bakmakla yetindim sonra Mete ye döndüm
"Hadi gidelim" dedi ve kapıyı açtı bende bindim ve evime gidiyordum sonuçta bu yaşadıklarımi her şeyi unutucaktım burdan bir süre uzaklaşmalıydım.