Meyveli Soda

5

Eve geldiğim de annem beni her zamanki gibi güler yüzle karşılar diye düşünüyordum ki annem kapıyı açtığında sesi neredeyse ağlıycak gibi duruyordu.

"Kraliçem bir sorun mu var ? " dedim evet anneme kraliçem derdim o da bana prensesim babamda prensesim derdi ama ben babama baba diyorum.

"Hayır tatlım sadece biraz sinirlerim bo 11zuldu babanla tartıştık" dedi. Her zamanki kavgalarından biri olmalıydı.Annemle babam sürekli kavga ederdi aslında kavgaların çoğu saçma nedenler olurdu ama yinede birbirlerini üzmeye değerdi. Küçüklüğümden beri böyleydi hatta ilk okuldayken artık sinirimi nasıl bozudularsa öğretmenime ayrılıcaklarını söylemişim o kadar yani bende anneme sarıldım ve ona böyle moral vermek istedim akşam yemekte her şey tatlıya bağlanırdı.Merdivenlerden çıkarken bağırarak

"Ben ders çalışmak için odamdayım bi şey lazım olursa seslenmen yeter" dedim ve odama çıktım odamdan eşyalarımı alıp banyoya girdim ve sinirlerimi bozan her şeyi unutmaya çalışıp veya onlardan iyi bişeyler çıkarmaya çalıştım genelde ben böyleydim ve sürekli gülerdim çünkü gülmek benim hayatta en çok sevdiğim şeyler arasındaydı.Düşüncelerimi tamamıyla iyiye yorumlayıp banyodan çıktım telefonuma baktığımda 15 mesaj vardı tabiki hepsi kizlarla olab whatsapp grubundandı Ada neler olduğunu anlatmami istemiş ve Lidya da Baran diye bi çocukla tanışmış ve ne kadar yakışıklı olduğundan bahsetmiş Rüya konuşulanlara bir şey yazmamıştı

-" nasil nerde tanıştınız" diye sordum

-"olanları yarın bize kalmaya geldiğinizde anlatırım " demişti yarın cumartesi ve biz Lidya'larda kalıcaktık malum kız gecelerimiz.

Bir süre sonra telefonumu yatağıma bırakıp ders çalışmaya başladım ne kadar süre geçtiğini fark etmemiştim ki aşağıdan bağırışlar gelemeye başladı.Annem ve Babam kavga ediyorlardı koşarak aşağı indim ilk defa bu derece ciddi olduklarını fark ettim babam beni görünce yanıma gelip bana sarıldı ve saçlarımı öptü

"Sanırım gitsem iyi olucak prensesim " dedi

"Nereye ? Baba lütfen konuşuruz ve geçer bi yere gitme " dedim ama ben bunları derken babam

"Üzgünüm bitanem " dedi ve gitti arkasından gitmek istedim ona gitmemesini söylemek istedim çünkü bu ilk defa oluyordu ve kendimi çok kötü hissediyordum annem çift kişilik koltuğa oturdu ve sakin bi ses tonuyla

"Biz babanla ayrılmayı düşü..."

"Sakın sakın bana bunu söyleme ne zaman konuştunuz ki bu bu sadece bi kavga hep böylesiniz siz "dedim gözyaşlarım benden bağımsız gözlerimden akarken annem ayağa kalktı

"Biz buna uzun süre önce karar verdik ama baban seni bırakıp gitmek istemedi bugün de mahkemeden mektup geldi haftaya boşanmış bir çift olucaz bunu böyle öğrendiğin için üzgünüm prensesim ama başka bi yol bulamadık " daha fazlasını duymak istemiyordum annemde bunları bana söylerken pek mutlu değildi onu üzmek istemiyodum ama kalırsam onu üzebilirdim bende babamın çıktığı gibi çıktım evden ne yapmam gerektiğini bilmiyordum sahilde yürümek bana iyi gelirdi o yüzden sahile gittim ama o kadar ağır gelmişti ki duyduklarım neden bunu bana söylemediklerini merak ediyordum ve bi an Mete geldi aklıma şuan yanımda olmasına o kadar çok ihtiyacım vardı ki ona sarılıp ağlamak istiyordum ama arayamazdım daha dogru düzgün konuşmamıştık bile nedense kızları da aramak istemiyordum ve aklıma Berker geldi belki gelirdi yani arkadaşımdı sonuçta numarasını tuşladım iki kere çaldıktan sonra telefonu açtı

-" bende beni ne zaman ararsın diye düşünüyodum" dedi sesini duyduğum an hıçkırarak ağlamaya başladım

"Hazel ağlıyor musun sen ne oldu?"

"Sahildeyim gelir misin neden seni aradığımı bilmiyorum ama gelmene ihtiyacım var "

"Tamam hemen geliyorum bekle beni" dedi

"Bekliyorum " derken hala ağlıyordum ve neden onu çağırdığımı bile bilmiyordum.